Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Σοφά λόγια


1) · Κανείς δεν είναι τόσο πλούσιος, που να μην έχει ανάγκη ένα χαμόγελο. Και κανείς δεν είναι τόσο φτωχός, που να μην μπορεί να το δώσει.

2) · Η ζωή είναι ένας καθρέφτης: μας κοιτάζει όπως τον κοιτάζουμε. Αν τον δούμε με χαμόγελο και καλοσύνη θα μας χαμογελάσει κι εκείνος καλοσυνάτα.

3) · Η ευτυχία είναι μια σκάλα που δεν μπορείς να την σηκώσεις με τα χέρια στις τσέπες

4) · Νιώθεις καλύτερα μια ευτυχία όταν για να την χαρείς πληρώνεις ακριβά.

5) · Ευτυχία είναι το μόνο πράγμα που πολλαπλασιάζετε όταν διαιρείται.

6) · Μάθε να γελάς με τα βάσανά σου και δεν θα λείψουν ποτέ οι αφορμές.

7) · Η πιο χαμένη απ' όλες τις μέρες μας, είναι εκείνη που δεν γελάσαμε από προσωπική μας ευχαρίστηση, ή δεν καταφέραμε να χαμογελάσουμε σ' έναν άνθρωπο.

8) · Δείξε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και δεν θα σε γελάσουν. Αντιμετώπισέ τους με μεγαλοσύνη και θα φανούν οι ίδιοι μεγάλοι.

9) · Δεν χρειάζεται να είσαι μεγάλος άνθρωπος. Φτάνει και περισσεύει να είσαι μόνο άνθρωπος.

10)· Ο κάθε άνθρωπος ενώ δεν έχει καμία εξουσία στο γεγονός της υπάρξεώς του, έχει απόλυτη εξουσία στο νόημα που θα δώσει στην ύπαρξή του.

11) · Υπάρχουν άνθρωποι που σ' όλη τους την ζωή δεν κάνουν τίποτα γι' αυτό δεν κάνουν και λάθη. Αλλά όλη η ζωή τους είναι ένα λάθος

12) · Τον άνθρωπο πρέπει να τον γνωρίσεις για να τον αγαπήσεις. Τον Θεό πρέπει να τον αγαπήσεις για να Τον γνωρίσεις

13) · Η επιτυχία εξαπατά περισσότερους ανθρώπους απ' ότι η αποτυχία.

14) · Να είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή αφού σου δίνει την ευκαιρία ν' αγαπάς, να δουλεύεις, να παίζεις και να κοιτάζεις τ' αστέρια στον ουρανό.

15) · Έχασες τα πλούτη σου; Δεν έχασες τίποτα. Έχασες την υγεία σου; Έχασες κάτι.

16) · Η ζωή μοιάζει με το κρεμμύδι. Όσο το ξεφλουδίζει κάποιος τόσο περισσότερο δακρύζει.

17) · Κοίταζε πίσω σου με ευχαριστία, γύρω σου με πίστη, εμπρός σου με ελπίδα.

18) · Γεννηθήκαμε από θαύμα, ζούμε μέσα στο θαύμα, η ύπαρξή μας είναι ένα μεγάλο, πολύπλευρο θαύμα και το μόνο που δεν πιστεύουμε είναι το θαύμα.

19) · Στα ουσιώδη ενότητα, στα επουσιώδη ελευθερία και σε όλα αγάπη.

20) · Το καθήκον μας βοηθάει να κάνουμε πράγματα σωστά, η αγάπη μας εμπνέει να τα κάνουμε ωραία.

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Στην γειτονιά των αστεριών


Στην γειτονιά των αστεριών

να πας κι εσύ να μείνεις

μα λάμψη περισσότερη

στην σκοτεινιά θα δίνεις

***

ήθελα ήλιος να ‘μουνε

και εσύ ο ουρανός μου

να σ’ αγκαλιάζει ερωτικά

ολημερίς το φώς μου

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Συγκλονιστικό...


Ένας κρύος αέρας του Μαρτίου έφερνε μια μυρωδιά θανάτου, τη νύχτα στο Ντάλας του Τέξας, καθώς έφτανε ο γιατρός. Μπήκε στο δωμάτιο της Diana Blessing, που ακόμη βρισκόταν υπό την εμπειρία της αναισθησίας απ’ την επέμβαση. Ο σύζυγός της, ο Da...vid, κρατούσε το χέρι της περιμένοντας τις τελευταίες ειδήσεις.

Εκείνο το απόγευμα στις 10 Μαρτίου το 1991, οι επιπλοκές ανάγκασαν την Diana να υποβληθεί σε καισαρική τομή μετά από 24 εβδομάδες κύησης, ώστε να γεννηθεί η κόρη του ζευγαριού, η Dana Lu Blessing. Με 12 ίντσες ύψος και βάρος μόλις 714 γραμμάρια, γνώριζαν ήδη ότι ήταν επικίνδυνα πρόωρη. Οι λέξεις του γιατρού έπεσαν σαν βόμβα :

- Δεν πιστεύω ότι θα τα καταφέρει, είπε, όσο πιο μαλακά μπορούσε. Υπάρχουν μονάχα 10% των πιθανοτήτων να περάσει τη νύχτα και ακόμη κι αν το καταφέρει, το μέλλον της θα είναι πολύ σκληρό.

Με βαθύ το αίσθημα της δυσπιστίας, ο David και η Diana άκουγαν το γιατρό να περιγράφει τα καταστροφικά προβλήματα, που η Dana θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αν επιζούσε. Ποτέ δεν θα περπατούσε, ποτέ δεν θα μιλούσε, ίσως να ήταν τυφλή και σίγουρα θα ήταν επιρρεπής σε άλλες καταστροφικές συνθήκες από εγκεφαλική παράλυση, πλήρη διανοητική καθυστέρηση, κ.τ.λ.

- Όχι! Όχι! Ήταν το μοναδικό που η Diana μπορούσε να πει.

Εκείνη και ο David μαζί με τον πεντάχρονο γιο τους ονειρεύονταν για πολύ καιρό την ημέρα που θα είχαν μία κόρη για να δημιουργήσουν μια οικογένεια τεσσάρων ατόμων. Τώρα, σε μερικές ώρες, το όνειρο διαλυόταν.

Στο πέρασμα των επόμενων ημερών, δημιουργήθηκε μια νέα αγωνία για τον David και την Diana. Επειδή το νευρικό σύστημα της Dana ήταν ουσιαστικά «ακατέργαστο", το πιο ελαφρύ φιλί ή χάδι μονάχα αύξαιναν τη δυσφορία της, έτσι δεν μπορούσαν να φέρουν την κόρη τους στο στήθος για να της προσφέρουν τη δύναμη της αγάπης τους.

Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν, καθώς η Dana αγωνιζόταν μόνη της κάτω από το υπεριώδες φως στο κουβάρι των σωλήνων και των καλωδίων, ήταν να προσεύχονται στον Θεό, ώστε να βρισκόταν κοντά στην πολύτιμή τους κόρη.
Δεν υπήρξε στιγμή που η Dana να είχε καλυτερέψει.

Αλλά καθώς περνούσαν οι εβδομάδες, έπαιρνε αργά μερικά γραμμάρια.
Η Dana έφτασε τους δύο μήνες ζωής και οι γονείς της μπόρεσαν να την αγκαλιάσουν για πρώτη φορά.

Και δύο μήνες μετά, οι γιατροί συνέχιζαν τα δύσκολα προσδόκιμα ζωής, πολύ λιγότερο απ’ το να ζήσει μια φυσιολογική ζωή που ήταν κάτι εντελώς αδύνατο. Η Dana έφυγε απ’ το νοσοκομείο για το σπίτι, όπως είχε προβλέψει η μητέρα της.

Πέντε χρόνια μετά, όταν η Dana ήταν ένα μικρό αλλά ζωηρό κορίτσι, με λαμπερά, γκρι μάτια και μία αδιαμφισβήτητη όρεξη για ζωή, δεν έδειχνε κάποιο σύμπτωμα καμίας βλάβης νοητικής ή σωματικής, απλώς ήταν ό,τι μπορεί ένα κοριτσάκι να είναι και με το παραπάνω.

Αλλά αυτή η χαρούμενη κατάληξη δεν είναι το τέλος της ιστορίας.

Ένα απόγευμα, το καλοκαίρι του 1996, κοντά στο σπίτι της, στο Irving του Texas, η Dana καθόταν στην αγκαλιά της μαμάς της, στις κερκίδες ενός γηπέδου, ενώ ο αδερφός της ο Dustin εξασκούνταν στο baseball.

Ως συνήθως, η Dana δεν σταματούσε να μιλάει με τη μαμά της και πολλοί ενήλικοι κάθονταν κοντά όταν ξαφνικά σώπασε. Σταυρώνοντας τα χέρια της στο στήθος, η μικρή Dana την ρώτησε :

- Το μυρίζεις αυτό;

Οσφρίζοντας τον αέρα και ανιχνεύοντας ότι έφτανε μια καταιγίδα, η Diana της απάντησε:

- Ναι, μυρίζει βροχή.

Η Dana έκλεισε τα μάτια της και ξαναρώτησε:

- Το μυρίζεις αυτό;

Για άλλη μια φορά η μαμά της απάντησε:

- Ναι, νομίζω ότι θα βραχούμε, μυρίζει βροχή.

Η Dana κούνησε το κεφάλι, χάιδεψε τους λεπτούς ώμους της με τα χέρια και είπε δυνατά:

- Όχι, μυρίζει Εκείνον. Μυρίζει όπως ο Θεός όταν βάζεις το κεφάλι σου στο στήθος Του.

Δάκρυα βγήκαν απ’ τα μάτια της Diana, ενώ η Dana χαρούμενη πήγαινε να παίξει με τα άλλα παιδιά.

Πριν αρχίσει η βροχή, τα λόγια της κόρης της επιβεβαίωσαν αυτό που η Diana και όλα τα μέλη της εκτεταμένης οικογένειας Blessing γνώριζαν, τουλάχιστον στις καρδιές τους.

Σ΄ όλες εκείνες τις μακρές ημέρες και νύχτες στους πρώτους μήνες ζωής της, όταν τα νεύρα του κοριτσιού ήταν αρκετά ευαίσθητα όπως και να την άγγιζαν, ο Θεός αγκάλιαζε την Dana στο στήθος Του και ήταν το άρωμα της αγάπης Του αυτό που εκείνη θυμόταν τόσο καλά.


Η αγάπη Του Θεού είναι σαν τον ωκεανό, μπορούμε να δούμε την αρχή του, αλλά όχι το τέλος...

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Ο Βροχερός Νεράνθρωπος

Η ανάρτηση που ακολουθεί κρύβει μυστήρια μπουμπουνιτά με Βροχερές Σκέψεις, Βροντερά Ερωτήματα και Κεραυνοβόλα Συναισθήματα…

…Υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να βρέχει, να κάνει κρύο, να πίνεις το ζεστό καφεδάκι σου, να κάνεις το τσιγαράκι σου και να ταξιδεύεις με τις σταγόνες τις βροχής , που σου χτυπούν η μια πίσω από την άλλη το μισοανοιγμένο παράθυρο του δωματίου και να χαλαρώνεις μέσα στην γκρίζα ατμόσφαιρα αυτού του πλανήτη, απολαμβάνοντας όλο αυτό το θέαμα; Είναι χαρά Θεού…

Σίγουρα θα υπάρχουν και αναλόγως ωραία πράγματα ή και καλύτερα από αυτό, αλλά όταν απολαμβάνεις την κάθε στιγμή ξεχωριστά και την εκμεταλλεύεσαι σωστά, τότε μόνο όμορφη μπορεί να γίνει η ζωή μας.

Σας έχει τύχει ποτέ, να μπουμπουνίζει έξω και να βρέχει καταρρακτωδώς και μέσα στο δωμάτιό σας το μοναδικό φως που υπάρχει να βγαίνει από το πορτατίφ που βρίσκεται στο τραπέζι σας… και ξαφνικά από τις πολλές βροντές και τα μπουμπουνητά να αναβοσβήνει ή να τρεμοπαίζει το πορτατίφ λόγω των μικροδιακοπών ρεύματος, ενώ παράλληλα να αναβοσβήνει ή να τρεμοπαίζει και το φως του ουρανού από τις δυνατές αστραπές; Μιλάμε για μια φοβερή φυσική στιγμή. Αυτό λέγεται ομορφιά της φύσης. Δεν έχετε παρατηρήσει ότι όταν βροντάει, μπουμπουνίζει και βρέχει καταρρακτωδώς, όλα τα δωμάτια των σπιτιών του κόσμου γίνονται εξίσου πανέμορφα και ρομαντικά; Πως το εξηγείτε αυτό το φαινόμενο; Η εξήγηση είναι απλή. Όταν η φύση εκδηλώνει την ομορφιά της, τότε τα πάντα που ζουν μέσα σ’ αυτήν, αποκτούν και ξεδιπλώνουν την ίδια ομορφιά. Ο ίδιος μηχανισμός δουλεύει και στον εσωτερικό μας κόσμο εκείνες τις φυσικές στιγμές. Δεν νοιώθετε όλοι σας πιο γαληνεμένοι και πιο ήρεμοι και ήμεροι όταν ζείτε αυτές τις στιγμές; Έτσι εξηγείτε και το γιατί οι άνθρωποι που ζουν σε βροχερά Κράτη είναι γενικότερα και πιο ήρεμοι χαρακτήρες. Ένα μπουμπουνιτό είναι ικανό να σου καθαρίσει και να σου φρεσκάρει την μνήμη, το νου, το πνεύμα και την ψυχή, ενώ η βροχή φρεσκάρει τον αέρα που αναπνέουμε και μοιράζει χαρά σε μικρούς και μεγάλους. Ο κεραυνός είναι κάτι σαν ένα φυσικό ηλεκτροσόκ. Οι βροχές φρεσκάρουν τους ανθρώπους, διότι ας μην ξεχνάμε, ότι το βασικό συστατικό του ανθρωπίνου οργανισμού είναι το νερό. Παράλληλα φανταστείτε, ότι τις στιγμές που βροντάει, χιλιάδες συνάνθρωποί μας, κοιτούν την ίδια στιγμή ψηλά στον ουρανό και αισθάνονται ακριβώς τα ίδια που αισθάνεστε κι εσείς. Την στιγμή εκείνη λοιπόν, οι πάντες βλέπουν τα ίδια και σκέφτονται τα ίδια. Αντιλαμβάνεσθε, τι πνευματική δύναμη αντανακλάτε εκείνη τη στιγμή στο σύμπαν; Η συνένωση χιλιάδων πνευματικών δυνάμεων, εστιάζουν στον ίδιο στόχο την ίδια στιγμή. Δεν είναι τέλειο; Καμιά φορά πιστεύω, πως ο Θεός φέρνει βροχές, για να φέρει την ανθρωπότητα στα ίσια της. Κάποτε μου είπε ένα κοριτσάκι: «το ξέρω ότι ο άνθρωπος είναι νερό», και του απαντάω ρωτώντας το με απορία: «πως το ξέρεις αγάπη μου;» και μου απαντά: «αφού κι ο χιονάνθρωπος όταν λιώσει νερό γίνεται»!