Του Γενάρη το φεγγάρι παρά ώρα μέρα μοιάζει.

Αδελφέ Μιχάλη, τώρα τον Γενάρη, οι δύο ένας γίνονται και ο μοναχός κουβάρι. 

Αρχιμηνιά, καλή χρονιά, με σύγκρυα και παγωνιά.

 Άσπρος Γενάρης, νηστικός ο μεροκαματιάρης

 Βαρύ το καλοκαίρι βαρύς και ο Γεναροχειμώνας.

 Βροχερός Γενάρης, Αύγουστος νοικοκύρης. 

Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη, φλέβισέ το.

 Γενάρη διαβολόμηνα ποτέ σου μην ξανάρθεις. Γενάρη και Φλεβάρη καταβολάδα και ξινάρι.

 Γενάρη καλαντάρη τα κορίτσια σου που τα ‘χεις στα θολόστακτα κρυμμένα.

 Γενάρη μήνα κλάδευε και λίσγο μη γυρεύεις.

 Γενάρη μήνα κλάδευε και το φεγγάρι χέστο.

Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην κοιτάζεις.

 Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην ξετάζει\

. Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξύδι. 

Γενάρη, μήνα του Χριστού κι αρχιμηνιά του κόσμου.

 Που να σου να Γεναρη καλε και ξακουστιαρη Γενάρης στεγνός κι ο κόπος σου διπλός.

 Γενάρης στεγνός, νοικοκύρης πλούσιος.

Γενάρης χωρίς χιόνι, κακό μαντάτο. Γεναριάτικο πουλί Αυγουστιάτικο αυγό. 

Γεναριάτικο φεγγάρι με τ' Άη Γιαννιού τη χάρη.

 Γεναριάτικο φεγγάρι, ήλιος ημέρας μοιάζει.

 Δέκα μέρες του Γεναράκη, ίσον μικρό καλοκαιράκι. 

Εγέλασεν ο Γενάρης. Έκαμε κι ο Γενάρης ήλιο.

 Κάλλιο να 'δω σκυλί λυσσασμένο παρά ζεστό ήλιο τον Γενάρη.

 Κλάδεμα του Γενάρη κάθε μάτι και βλαστάρι. Κότα πίτα το Γενάρη, κόκορα τον Αλωνάρη.

 Κότα τον Γενάρη, κέφαλο τον Αλωνάρη.

 Κότα, χήνα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη. 

Κόψε ξύλα τον Γενάρη μην κάψεις τα παλούκια

 Κόψε ξύλο τον Γενάρη και μην καρτερείς φεγγάρι. 

Μα 'μουν γάτος τον Γενάρη κι ας μην είχα άλλη χάρη.

 Μωρή πουτάνα αμυγδαλιά π' ανοίγεις τον Γενάρη δεν καρτερείς την Άνοιξη ν' ανοίξουμ' όλοι αντάμα.

 Ο Γενάρης δε γεννά μήτε αβγά μήτε πουλιά, μόνο κρύο και νερά.

 Ο Γενάρης κι αν γεννά, του Καλοκαιριού μηνά.

 Ο Γενάρης κι αν γεννάται του καλοκαιριού θυμάται. (Αλκυονίδες ημέρες) 

Ο λαγός και το περδίκι κι ο κακός ο νοικοκύρης το Γενάρη χαίρονται. 

Οι γεναριότικες νύχτες, για να περάσουν θέλουν συντροφιά και κουβέντα.

 Όποιος θε να βαμπακώσει, τον Γενάρη θε ν' οργώσει. 

Όποιος θέλει να βαμβακώσει, τον Γενάρη ας οργώσει.

 Όποιος σπέρνει το Γενάρη, παίρνει την ανεμοζάλη.

 Όρνιθα το Γενάρη, κέφαλος τον Αλωνάρη.

 Σ' όσους μήνες έχουν «ρο», μπάνιο με ζεστό νερό. 

Τ' Αλωναριού τα μεσημέρια , και του Γεναριού οι νύχτες.

 Τ' Αυγούστου και του Γεναριού, τα δυο χρυσά φεγγάρια.

 Το Γενάρη κόβε ξύλα και φεγγάρι μην κοιτάζεις.

Το Γενάρη το ζευγάρι διάβολος θε να το πάρει. 

Το Γεναριάτικο φεγγάρι είναι για κλάδο.

 Το χιόνι του Γενάρη κοπριά, του Μάρτη φωτιά.

Τον Γενάρη κλάδευε και τον Φλεβάρη απόσκαφτε. 

Τον κακό Γενάρη το κασόνι έχει τη χάρη.

 Του Αυγούστου και του Γεναριού το φεγγάρι φωτάει σαν ημέρα.

 Του Γενάρη οι ξαστεριές του Αυγούστου οι συννεφιές το ίδιο πράμα είναι.

 Του Γενάρη το ζευγάρι διάβολος θε να το πάρει. 

Του Γενάρη το φεγγάρι ήλιος της ημέρας μοιάζει.

 Του Γενάρη το φεγγάρι λάμπει σαν μαργαριτάρι.

 Του Γενάρη το φεγγάρι παρά λίγο μέρας μοιάζει. 

Του Γενάρη το φεγγάρι παρά ώρα να 'ναι μέρα.

 Του Γενάρη το φεγγάρι την ημέρα σιγοντάρει. 

Του Γενάρη το φεγγάρι, πάρα λίγο να 'ναι μέρα.

Του Γεναριού η καλοκαιριά όλα τα δέντρα τα γελά.

 Του Γεναριού το φεγγάρι είναι σαν του Αλωνάρη.

 Τυρί μαλλί τον Αύγουστο κι αγγούρια τον Γενάρη.

 Τώρα το μεσοχείμωνο ζητάει κι η γριά ξυλάγγουρα.

Φάε βετούλι τον Γενάρη και γίδα τον Αλωνάρη.

 Χαρά στα Φώτα τα στεγνά και τη Λαμπρή βρεμένη.

 Χιόνι πέφτει το Γενάρη, χαρές θα 'ν' τον Αλωνάρη. 

Χιόνια του Γενάρη, χαρές του Αλωνάρη.

 Χιονίζει ο Γενάρης, ξεψυχάει ο γαϊδουριάρης.

 Χιόνισ' έβρεξ' ο Γενάρης, όλοι οι μύλοι μας θ' αλέθουν.

 Χιόνισε έβρεξε ο Γενάρης, ούλοι οι μύλοι αλέθουν.

 Χορεύει σαν Γεναριάτικος διάβολος και σαν Αυγουστιάτικος τρίβολος.

«Αναζητώντας το χαμένο «Εγώ» Από το βιβλίο του Εδουάρδου Τσβετκώφ

Η ζωή είναι πολύ απλή.

Ό, τι δίνουμε- αυτό και λαμβάνουμε.

Εμείς είμαστε υπεύθυνοι 100% για όλα τα γεγονότα, που συμβαίνουν στην ζωή μας- τα πιο ευχάριστα και τα πιο άσχημα.

Η κάθε μας σκέψη δημιουργεί το μέλλον μας.

Όλα τα γεγονότα δημιουργούνται από εμάς τους ίδιους με την βοήθεια των σκέψεων και των αισθημάτων μας.

Το νόημα, που εμείς βάζουμε στις σκέψεις μας και τα λόγια μας φέρουν αυτό, που εμείς βιώνουμε στην ζωή μας.

Εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τις συγκεκριμένες καταστάσεις στην ζωή μας και μετά καταναλώνουμε τις δυνάμεις μας, βρίζοντας τους άλλους ανθρώπους η στέλνοντας τις κατάρες στις συνθήκες, που μας εμποδίζουν.

Η αιτία όλων των δεινών μας και της πραγματικότητάς μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Μπορούμε να πούμε, ότι:

ΕΓΩ = ΕΓΩ + ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΟΥ

Εάν ο νους μας είναι αρμονικός και ισορροπημένος, τότε στην ζωή μας εμείς θα βρίσκουμε ακριβώς το ίδιο.

Προσπαθήστε να εντοπίσετε, ποιο χαρακτηριστικό με το πλέον παραστατικό τρόπο σας περιγράφει;

1. «Οι άνθρωποι κοιτούν να μου κάνουν κακό».

2. «Όλοι θέλουν το καλό μου και προσπαθούν να βοηθήσουν στην λύση των προβλημάτων μου».

Αυτό, που εμείς πιστεύουμε- γίνεται η πραγματικότητά μας.

Το υποσυνείδητό μας υλοποιεί τις σκέψεις μας, τις ορμές, τις επιθυμίες, στην ουσία λέγοντάς μας, ότι εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε τις σκέψεις μας.

Έχουμε πολύ μεγάλη δυνατότητα της επιλογής.

Οι Δυνάμεις της Ζωής ποτέ δεν μας κρίνουν, ούτε μας κατακρίνουν.

Μας αποδέχονται έτσι, όπως είμαστε.

Μετά οι Δυνάμεις Αυτές αντανακλούν τις πεποιθήσεις μας αυτόματα.

Εάν εσείς προτιμάτε να θεωρείτε, ότι στην ζωή σας είσαστε μόνοι και δεν σας αγαπάει κανείς, τότε ακριβώς αυτό θα λάβετε στην ζωή σας.

Αν όμως θα αρχίσετε να συγκεντρώνεστε στις θετικές σκέψεις, τότε θα φανεί το ανάλογο αποτέλεσμα.

Θα μεταμορφωθεί όλη η ζωή, η ύπαρξη σας θα γεμίσει με το καινούριο νόημα, που θα φέρει την χαρά της ύπαρξης.

Αλλά ας δούμε, από πού προέρχονται οι σκέψεις μας, που αυτές σχηματίζονται, ποια είναι η πηγή τους;

Βέβαια, είναι κατανοητό, ότι ο λόγος γίνεται για την παιδική ηλικία.

Στην παιδική ηλικία μας ανοίγεται η ζωή, στην παιδική ηλικία εμείς μαθαίνουμε για την ζωή από τις αντιδράσεις των ενηλίκων.

Εάν σας έτυχε να ζήσετε με ανθρώπους, που δεν ήσαν ευτυχισμένοι, ήσαν κακιωμένοι η ένιωθαν ένοχοι, τότε εσείς μάθατε πολλά αρνητικά πράγματα στην ζωή ως προς τον εαυτόν σας και προς τον γύρω κόσμο.

Συνηθίσατε να σκέφτεστε για τον εαυτό σας αρνητικά, να τοποθετείτε τον εαυτό σας στο αρνητικό πεδίο ενέργειας των σκέψεών σας:

«Είμαι συνεχώς ένοχος», «Ποτέ μου δεν κάνω τίποτε το σωστό», «Με θεωρούν κακό άνθρωπο».

Είναι πολύ φυσικό οι σκέψεις αυτές να σας δημιουργήσουν μια ζωή, γεμάτη απογοητεύσεις.

ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ, ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Η ΤΑΣΗ ΝΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΓΥΡΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑΣ.

Πρόκειται για τον φυσικό νόμο της εξέλιξης και είτε το θέλουμε, είτε όχι, αυτός ο νόμος λειτουργεί.

Στις προσωπικές μας σχέσεις, στις σχέσεις με τους προϊσταμένους και τους συναδέλφους εμείς αναπαράγουμε τις σχέσεις, που έχουν δημιουργηθεί με τους γονείς μας.

Φερόμαστε με την ακρίβεια έτσι, όπως μας φέρονταν οι γονείς μας. Βρίζουμε και τιμωρούμε τους εαυτούς μας έτσι, όπως μας έβριζαν και μας τιμωρούσαν οι γονείς μας.

Επίσης αγαπάμε τους εαυτούς μας έτσι, όπως μας αγαπούσαν, όταν ήμασταν παιδιά.

ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΒΡΙΖΩ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ.

Όλοι μας είμαστε τα θύματα των θυμάτων και αυτοί (οι γονείς μας) δεν μπορούσαν να μας μάθουν κάτι, που οι ίδιοι δεν γνώριζαν.

Εάν η μητέρα σας δεν ήξερε πώς να αγαπάει τον εαυτό της η ο πατέρας σας δεν ήξερε πώς να αγαπάει τον εαυτό του, τότε είναι απολύτως φυσικό αυτοί να μην ήξεραν να σας μάθουν να αγαπάτε τον εαυτό σας.

Ρωτήστε τους γονείς σας για τα παιδικά τους χρόνια και θα τους καταλάβετε καλλίτερα και αν θα τους ακούτε με συμπόνια, εσείς θα καταλάβετε την πηγή του φόβου τους και την στάση τους προς την ζωή.

Οι άνθρωποι, που σας «προκάλεσαν τον πόνο», ήσαν οι ίδιοι τρομοκρατημένοι, όπως είσαστε εσείς τώρα.

Εμείς σχηματίζουμε τις πεποιθήσεις μας στην παιδική ηλικία και μετά πορευόμαστε στην ζωή, αναπαράγοντας τις καταστάσεις, που ταιριάζουν στις πεποιθήσεις μας.

Κοιτάξτε πίσω την ζωή σας και θα δείτε, ότι ουσιαστικά εσείς δημιουργείτε την ίδια πάλι κατάσταση με διαφορετικές αποχρώσεις και εκδοχές.

Και η κατάσταση αυτή είναι η υλοποίηση των δικών σας υποσυνείδητων ροπών.

Γι’ αυτό, πρέπει να ξέρετε καλά, ότι

ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ - ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΤΙΓΜΗ.

Τα πάντα ανεξαιρέτως γεγονότα στην ζωή σας μέχρις αυτής της στιγμής ήσαν δημιουργημένα από σας τους ίδιους με την βοήθεια των πεποιθήσεών σας, πάνω στην εμπειρία σας.

Τα γεγονότα δημιουργούνταν από τις σκέψεις σας και τα λόγια σας, που χρησιμοποιούσατε χθες, την προηγούμενη εβδομάδα, τον προηγούμενο μήνα, τον προηγούμενο χρόνο, 10, 20, 30, 40 χρόνια πριν, αναλόγως της ηλικίας σας.

Όμως όλα αυτά ήταν στο παρελθόν.

Το σημαντικό τώρα είναι η επιλογή σας, η επιλογή των σκέψεων, των λέξεων, της πίστης.

Να θυμάστε, ότι ακριβώς και πριν απ’ όλα οι σκέψεις σας και τα λόγια σας δημιουργούν το μέλλον σας.

Η παρούσα στιγμή είναι εκείνη η αφετηρία, από την οποία εσείς κάνετε το άλμα προς το δικό σας αύριο.

Σημειώστε τι σκέφτεστε αυτήν την στιγμή, όταν διαβάζετε αυτά τα λόγια.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ, ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΤΕ- ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΣΑΣ. Η ΣΚΕΨΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΤΡΟΠΟ.

Δεν έχει σημασία η φύση του προβλήματός σας, το πρόβλημά σας είναι η αντανάκλαση της πορείας των σκέψεών σας.

Π.χ. σας εμφανίζεται η σκέψη:

«Είμαι ένας άχρηστος άνθρωπος».

Η σκέψη αυτή προκαλεί αμέσως ως απάντηση το αίσθημα, που επιδρά ενδόμυχα, αλλά πολύ κυριαρχικά πάνω σε όλη την ύπαρξή σας και η προσωπικότητά σας αυθόρμητα αναπτύσσεται ειδικά προς αυτήν την κατεύθυνση.

Αλλά είναι στο χέρι σας εδώ και τώρα, αυτήν την στιγμή να απορρίψετε αυτήν την σκέψη και η μοίρα σας θα κινηθεί προς άλλη κατεύθυνση.

Γι’ αυτό ελάτε από δω και τώρα να απελευθερωνόμαστε από τις αρνητικές μας σκέψεις, διότι η βασική πηγή των προβλημάτων μας και των δεινών μας- είναι το μίσος προς τον εαυτό μας και το αίσθημα της ενοχής ποικίλου βαθμού.

Σκιάχτρα

Σκιάχτρο

Οι ρίζες τους χάνονται στα βάθη των αιώνων. Διαχρονικές παρουσίες συνυφασμένες με την καρποφορία της γης, και την τοπική παραδοσιακή αγροτική, λαϊκή ζωή. Τα σκιάχτρα. Γλυπτά, αυτοσχέδια δημιουργήματα της λαϊκής φαντασίας, με φόντο την ύπαιθρο, ταπεινά ανθρώπινα ομοιώματα, που όρισαν στη ζωή τους να «φυλλάτουν Θερμοπύλες» συμβάλλοντας στην προσπάθεια των ανθρώπων της γης για καλή σοδειά. Στέκουν εκεί καταμεσής ή στην άκρη του χωραφιού, παράξενες φιγούρες, φόβητρο κάθε ιπτάμενου ή επίγειου εισβολέα που επιβουλεύεται τον καρπό της σποράς, τον ανθό του δέντρου, τη βλάστηση. Ακοίμητοι φρουροί, σιωπηλοί αγροφύλακες που με την παρουσία τους αποτρέπουν κάθε εχθρό. Συνεργάτες και αγόγγυστοι βοηθοί στην δούλεψη των αγροτών της Αργολίδας. Στηριγμένα σε πασσάλους ή στους φράχτες των αγρών τα σκιάχτρα, παραγεμισμένα με άχυρο ή πριονίδι, με στητό παράστημα φρουροί «παντός καιρού» υπερασπίζονται σθεναρά το μόχθο αυτών που τα τίμησαν με την επιλογή τους.

Ντυμένα με αποφόρια, κουρέλια και άλλα ταπεινά άχρηστα υλικά – τα τελευταία χρόνια προστέθηκε το πλαστικό – φορώντας το ψαθάκι ή κάποιο άλλο «σκιάδι» παριστάνουν τους «μπαμπούλες» στα σπουργίτια, ή σε άλλα μεγαλύτερα πουλιά. Τα περισσότερα σκιάχτρα παραμένουν πιστά, πειθαρχημένα στο καθήκον τους που έχουν αναλάβει, στέκουν όρθια επί μήνες ακόμη και χρόνια. Αγέρωχα, με τεταμένα χέρια, – ένδειξη ετοιμότητας και άμεσης δράσης – παρά την προκλητική στάση των σπουργιτιών που αψηφώντας τους κινδύνους τα κουτσουλάνε στο κεφάλι και τους ώμους. Ωστόσο, κάποια λυγίζουν, γέρνουν, δεν αντέχουν την πολύμηνη αγρύπνια και εγρήγορση. Σταδιακά ξεθωριάζουν τα ρούχα τους, χαλαρώνουν τα χέρια τους, αλλάζουν στάση, ή ξαπλώνουν κατάχαμα να ξαποστάσουν, εγκαταλείποντας την προσπάθεια, εξαντλημένα από την κούραση.

Οι ενδυματολογικές προτιμήσεις των σκιάχτρων ποικίλουν. Κάποια προτιμούν την κλασική αμφίεση ενώ δεν υστερούν και οι σπορ εμφανίσεις. Χονδρά μπουφάν προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ψύχος στο ολονύκτιο καρτέρι τους, ή δερμάτινα σακάκια για την προστασία από την βροχή, ή ένα σπορ πουκαμισάκι – λευκό, καρό ή κάτι πιο έξαλλο – όταν ζεσταίνει ή ανοίγει ο καιρός. Τα τζιν – ένδειξη καθημερινής δράσης, εργατικότητας, αντοχής και υπαίθριας δραστηριότητας – αποτελούν απαραίτητο συμπλήρωμα της γκαρνταρόμπας. Το αρσενικό φύλο κυριαρχεί στη φυλή των σκιάχτρων. Ωστόσο οι γυναίκες κάνουν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους στον ανδροκρατούμενο αυτό χώρο, διεκδικώντας ισότιμη παρουσία.

Κοκκινάδες Λυγουριού

Ακούνητα – αμίλητα – αγέλαστα τα σκιάχτρα, χωρίς να εκπέμπουν τον παραμικρό ήχο, άλλοτε με βλοσυρό, αυστηρό ύφος, άλλοτε με γαλήνιο και απλανές, τρομάζουν τον ανεπιθύμητο επισκέπτη μόνο με την παρουσία τους. Μοναδική κίνηση επάνω τους είναι αυτή που προκαλείται με το περαστικό αεράκι, το οποίο παρασύρει μαζί του τα μανίκια και τα κάνει να αιωρούνται δίνοντάς τους ψευδαίσθηση ζωής. Όταν όμως το σκιάχτρο είναι όλο κι όλο ένα «πουκάμισο αδειανό» , τότε ο αέρας το πάλει αδιάκοπα, το κάνει να τρέμει σύγκορμο, χορευτική σιλουέτα ελκυστική στο ανθρώπινο μάτι, μα απωθητική για όσους καραδοκούν και επιβουλεύονται τους ιερούς καρπούς της γης.

Ξεχωριστή κατηγορία σκιάχτρων αποτελούν αυτά που βρίσκονται σε μικρές κτηνοτροφικές μονάδες (μαντριά), στις παρυφές, ή και έξω από τα χωριά. Συνήθως στους χώρους αυτούς υπάρχουν και κοτέτσια με πουλερικά τα οποία υφίστανται τις ανελέητες επιθέσεις από «τα πιο άτιμα πουλιά», όπως χαρακτηρίζουν οι κτηνοτρόφοι τις καρακάξες. Οι καρακάξες επιτίθενται και καταστρέφουν τρώγοντας τα αυγά, προκαλώντας, ταυτόχρονα, μεγάλη αναστάτωση στο κοτέτσι. Για την αντιμετώπισή τους, οι χωρικοί συχνά τουφεκίζουν και σκοτώνουν καρακάξες «προς παραδειγματισμόν» και τις τοποθετούν σε περίοπτη θέση στο μαντρί ή το χωράφι προκειμένου να λειτουργήσουν αποτρεπτικά. Τα σκιάχτρα του είδους προφυλάσσουν επίσης τα κοτέτσια (αλλά και τους περιστεριώνες όπου υπάρχουν) από τις επισκέψεις των ασβών, κουναβιών και αλεπούδων.

Παρά το γεγονός ότι τα παραδοσιακά σκιάχτρα, με τη μορφή ανθρώπινων ομοιωμάτων, συνεχίζουν να κυριαρχούν στην αργολική ύπαιθρο και να συμβολίζουν με την παρουσία τους τον αγροτικό βίο της χθεσινής αυτοκαταναλωτικής αλλά και εν πολλοίς της σημερινής τοπικής κοινωνίας, εν τούτοις, τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται δειλά – δειλά νέες τεχνικές προστασίας της καλλιέργειας που και αυτές όμως παρουσιάζουν το δικό τους ενδιαφέρον.

Κατ’ αρχήν, διαφέρουν από τα παραδοσιακά σκιάχτρα ως προς τα υλικά, τη μορφή και τη τεχνική τους, παύουν να είναι ανθρωπόμορφα. Η «ανθρώπινη» φιγούρα που δέσποζε επί αιώνες στο χωράφι και απέτρεπε τον παντός είδους εχθρό, δίνει τη θέση της σε πιο σύνθετες κατασκευές. Τη θέση του ξύλου, του υφάσματος και του άχυρου, τείνουν να πάρουν το μέταλλο, το γυαλί και το πλαστικό. Παράλληλα έχουμε τη μεγάλη ανατροπή, αφού τη θέση του παραδοσιακού σκιάχτρου της προβιομηχανικής εποχής παίρνει η σύγχρονη τεχνολογία με τη μορφή της μηχανής.

Ο λόγος για την πιο εξελιγμένη εκδοχή σκιάχτρου που είναι το κανονάκι. Πρόκειται για μικρογραφία κανονιού το οποίο τοποθετείται συνήθως κατά την περίοδο της ανθοφορίας, κάτω από τη βλάστηση σε κάποιο κρυφό σημείο του χωραφιού (κυρίως των αμπελιών). Αποτελείται από κάνη μήκους 1-1,5 μέτρων και μικρό αυτόματο μηχανισμό. Ο μηχανισμός αυτός τροφοδοτείται μέσω ελαστικού σωλήνα από φιάλη υγραερίου το οποίο μετατρέπεται σε εκκωφαντικούς κανονιοβολισμούς - ανά 30″ περίπου – ικανούς να τρομάξουν όχι μόνο τα ζώα, αλλά και ανυποψίαστους ανθρώπους.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα μορφή σκιάχτρων είναι αυτή του «αντικατοπτρισμού». Οι αγρότες εδώ, τοποθετούν σε διάφορα σημεία του χωραφιού τους λεπτούς μεταλλικούς στύλους, από τους οποίους κρέμονται, από σπάγκο ή λεπτό σύρμα, μικροί καθρέπτες. Με το παραμικρό θρόισμα του ανέμου οι καθρέπτες αιωρούνται και διαδοχικά απεικονίζουν τμήματα του αγρού, του ευρύτερου περιβάλλοντος ή και του ουρανού. Ιδιαιτέρως αποτελεσματικά είναι τα καθρεπτάκια βέβαια όταν σ’ αυτά καθρεπτίζεται ο ήλιος και έτσι εκπέμπεται εκτυφλωτική λάμψη που αιφνιδιάζει τα πουλιά και τα υπόλοιπα ζώα, οδηγώντας τα σε παραίτηση από την προσπάθειά τους. Ταυτόχρονα όμως, το διαδοχικό παιχνίδισμα των καθρεπτών με τις εικόνες και ιδιαίτερα με τον ήλιο είναι άκρως θεαματικό και διασκεδαστικό για τον άνθρωπο.

Επίσης, παρεμφερής τεχνική με ανάλογο αποτέλεσμα είναι αυτή που θέλει στη θέση των καθρεπτών, λείες ανοξείδωτες παραλληλόγραμμες ή στρογγυλές λαμαρίνες, οι οποίες μπορεί να καθρεπτίζουν θαμπά τον γύρω χώρο και τις ηλιακές ακτίνες, ωστόσο βοηθούν σημαντικά στον εκφοβισμό και την απομάκρυνση, των πτηνών.

Μια ακόμη τεχνική που χρησιμοποιείται, αποτελείται από αυτοσχέδιο μηχανισμό ο οποίος φέρει μικρούς έλικες που περιστρέφονται με τον αέρα. Η κίνηση των ελίκων αλλά και ο ελάχιστος, έστω, θόρυβος που εκπέμπουν, αποτρέπουν τις προσγειώσεις στις καλλιέργειες. Ο μικρός έλικας λειτουργεί συνήθως αυτόνομα, τοποθετημένος σε ξύλινο ή μεταλλικό στύλο, ή ενσωματωμένος σε ανθρωπόμορφο σκιάχτρο. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχουμε και συνδυασμό του έλικα με μικρά αιωρούμενα κουδούνια και έτσι κίνηση και ήχος λειτουργούν πιο αποτελεσματικά.

Ανάλογης επινόησης είναι και άλλα υποτυπώδη σκιάχτρα. Προσφιλής τεχνική για πολλούς από τους σημερινούς αγρότες είναι η άναρχη τοποθέτηση υφασμάτινων ή πλαστικών μεγάλων λωρίδων μέσα ή και στις άκρες του χωραφιού. Τοποθετούν επίσης ακτινωτά ή άναρχα πολλές έγχρωμες κορδέλες, δεμένες στα κλαδιά των ανθισμένων δένδρων, έτσι που προσομοιάζουν με το αποκριάτικο γαϊτανάκι.

Ίρια

Απλοϊκή, οικονομική και γι’ αυτό συχνή στη χρήση της, είναι μια ακόμη μορφή «σκιάχτρων» που στηρίζεται στην τοποθέτηση εκατοντάδων πλαστικών σακουλών δεμένων με σπάγκο μεταξύ των δέντρων, οι οποίες δημιουργούν την αίσθηση πλαστικής θάλασσας. Θέαμα που ελάχιστα διαφέρει από αυτό που προσφέρουν οι προεκλογικές συγκεντρώσεις με τις πλαστικές κομματικές σημαίες. Με το παραμικρό φύσημα του αέρα οι πολυάριθμες σακούλες πάλλονται και το συνολικό θρόισμά τους δημιουργεί τέτοιο θόρυβο που αποτρέπει τα πετούμενα.

Τέλος, κάποιοι αγρότες τοποθετούν σε δένδρα ή σε πασσάλους, ένα ξύλο που προεξέχει και στην κορυφή του δένουν ένα «τσαμπί», από κενά μεταλλικά κουτιά αναψυκτικών τα οποία με το φύσημα του αέρα συγκρούονται μεταξύ τους, δημιουργώντας θόρυβο που φοβίζει τα πουλιά. Τις περισσότερες από τις προαναφερόμενες τεχνικές συναντά κανείς συχνότερα σε περιοχές της Αργολίδας στις οποίες καλλιεργούνται βερικοκιές (Σκαφιδάκι, Κιβέρι, Μπόρσα, Άγιος Δημήτριος (Μετόχι), Λυγουριό) ενώ ανθρωπόμορφα σκιάχτρα συναντώνται κυρίως σε ημιορεινά και ορεινά χωριά του νομού μας.

Η διαχρονική παρουσία των σκιάχτρων, ο ρόλος αλλά και ο συμβολισμός τους ενέπνευσαν τη λαϊκή και την καλλιτεχνική φαντασία. Αναφορές τους υπάρχουν σε αρχαιοελληνικά κείμενα («Ειρήνη» – «Θεσμοφοριάζουσες» – «Βάτραχοι»), ενώ αιώνες αργότερα τα συναντάμε ως σύνδεσμο παγανιστικών με χριστιανικές τελετές, αφού προσλαμβάνουν ανθρώπινες διαστάσεις σε έθιμα που σχετίζονται με την γονιμότητα της γης, μιας και για την ευφορία της έχουν συμβάλει καθοριστικά. Στους νεώτερους χρόνους τα σκιάχτρα εμφανίζονται σε παραδοσιακές καρναβαλικές εκδηλώσεις συνήθως με τη μορφή του κακού, αφού σκοπός τους είναι να τρομάξουν. Σκιάχτρα επίσης συναντάμε σε παραμύθια, τραγούδια, παιδικά παιχνίδια και σε θεατρικές παραστάσεις.