ΝΕΡΑΙΔΕΣ

Λέγετε ότι το όνομά τους προέρχεται από τις Νηρηίδες,

τις θαλάσσιες νύμφες που ταυτίστηκαν με τις Νύμφες των πηγών,

λέγονται και Ανεράιδες ή Ανεράδες.

O λαός μας τις φαντάζεται ν’αγαπούν το τραγούδι και τον χορό

και να ζουν μέσα σε δάση ή σε όχθες ποταμών και λιμνών

ή και εκεί που συναντιούνται τα ποτάμια με τη θάλασσα,

παίζοντας με τα λουλούδια και με τα βότσαλα,

λατρεύουν υπερβολικά το υγρό στοιχείο!

ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΛΑΦΡΟΙΣΚΙΩΤΟΙ ( ΠΑΛΙ ΟΙ ΑΛΛΑΦΡΟΙΣΚΙΩΤΟΙ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ) ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΙΣ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΒΛΕΠΟΥΝ

Οι λαϊκοί συνήθως έπλαθαν με τις νεράιδες ιστορίες που εξυμνούσαν το χαρακτήρα τους

που βοηθούσαν τους ανθρώπους , που ακόμα και ζήλευαν τις όμορφες θνητές

Γνωρίζουμε πολλά για τις νεράιδες από τα παραμυθία. Συνήθως είναι καλές, όπως η

νεράιδα νονά της Σταχτοπούτας,

που τη βοήθησε να πάει στον χορό. Όμως υπάρχουν και κακές νεράιδες.

Η Ωραία Κοιμωμένη πήρε στη βάφτισή της υπέροχα δώρα από τις νεράιδες

νονές της, όμως μια κακία νεράιδα εμφανίστηκε και την καταράστηκε να

πεθάνει. Ευτυχώς, μια άλλη νεράιδα χρησιμοποίησε τη μαγική της δύναμη,

ώστε η πριγκίπισσα απλώς να πέσει σε ύπνο βαθύ. Έπειτα από χρονιά ένας

όμορφος πρίγκιπας ξύπνησε την Ωραία Κοιμωμένη όταν, μαγεμένος από την

ομορφιά της, τη φίλησε.

Στο παραμύθι του Πίτερ Παν η νεράιδα Τίννκερμπελ αφήνει πάντα πίσω της ίχνη από νεραιδόσκονη.

Η Γουέντι, ο Μάικλ και ο Τζόν ανακαλύπτουν ότι χάρη στη νεραιδόσκονη μπορούν να πετάξουν!

Οι νεράιδες είναι υπερφυσικά μικροσκοπικά πλάσματα

με ανθρώπινη μορφή που κατέχουν

την τέχνη της μαγείας και της γοητείας

και έχουν στην πλάτη τους φτερά εύθραυστα σαν της πεταλούδας

Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι άλλο νεράιδα άλλο ξωτικά άλλο ξωνέρια.

τώρα το κυράδες ( ο γνωστός θρύλος της κυράς της λίμνης που έριξε μέσα ο ιππότης το εξκάλιμπερ )

καλομοίρες και καλούδες είναι ιδιότητες που τις συνόδευαν.

Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας οι Νεράιδες γίνονται Ξωτικά, Αγερικά, Ανεμικές, Ξωνέρια, Κυράδες, Καλομοίρες, Καλούδες. Εμφανίζονται στα σπήλαια, στις πηγές, κοντά στα πηγάδια, στα ποτάμια αλλά και στους αγρούς και στα αλώνια. Διακρίνονται επίσης σε τοπικές και ξενικές. Οι τοπικές είναι καλές και προστατεύουν τους συντοπίτες τους, ενώ οι ξενικές είναι επικίνδυνες. Οι όμορφες Νεράιδες με μακριά μαλλιά και λευκά φορέματα είναι καλόγνωμες, αν και μπορούν να γίνουν επικίνδυνες. Οι άσχημες και μαυροντυμένες είναι πάντα κακές. Για τους Σαρακατσάνους οι λευκοντυμένες νεράιδες ζουν στις πηγές και τα ρέματα και το σούρουπο μπορεί κανείς να ακούσει τα γέλια τους. Οι μαυροφορεμένες κατοικούν στα σκοτεινά σημεία και τις χαράδρες των βουνών.

Άλλοτε παρουσιάζονται κόρες ωραιότατες λευκοφορεμένες. ( Άλλοτε σαν ανθρωπόμορφα τέρατα πανύψηλα με δάχτυλα γυρισμένα ξανάστροφα με κανιά (πόδια) ανάποδα τα μπρος πίσω και τα πίσω μπρος. (περιγράφη στυμφαλίδες όρνιθες??) Πιστεύεται ακόμη ότι κατά την εποχή του θερισμού, που οι μητέρες αναγκάζονταν να βοηθούν τους συζύγους τους έπαιρναν μαζί και τα μωρά τους, τα άλλαζαν ή τα παραμόρφωναν. Η συνήθεια αυτή από το 1926 έπαψε να υπάρχει. Αυτό οφείλονταν και στους τότε δασκάλους που διαφώτισαν τους χωρικούς και τους έπεισαν ότι τα βρέφη διατρέχουν πολλούς κινδύνους στην εξοχή. Σ΄ αυτό συνετέλεσε και η εμφάνιση φιδιών κοντά στα παιδιά ίσως εξ αιτίας του γάλακτος, που ιδιαίτερα αγαπούν τα φίδια και απαλλάχτηκαν οριστικά από τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες και οι μητέρες και τα βρέφη και τα μικρότερα παιδιά, που συνόδευαν αναγκαστικά τους γονείς τους κατά την περίοδο του θερισμού για να μεταφέρουν νερό και να τακτοποιούν τα «δρομιά» αγκαλιές από στάχυα. Πολλά παιδιά πλήρωσαν με τη ζωή τους τη συνήθεια αυτή εξαιτίας ηλιάσεων, κρυολογημάτων και δαγκώματα ακόμη φιδιών. Οι νεράιδες, τις περισσότερες φορές, εμφανίζονται να χορεύουν. Ο χορός και μάλιστα ο δετός είναι η πιο προσφιλής ενασχόληση με τη συνοδεία τραγουδιού και μουσικής. Παρουσιάζονται όμως και να πλένουν ή να κουβαλούν νερό ή να καβουρδίζουν καφέ ή να φουρνίζουν ή να φτυαρίζουν θησαυρό γι΄ αυτό θεωρούνται και φύλακες θησαυρών όπως και τα «στοιχειά» ή να παντρεύονται και στους γάμους τους προσκαλούν και μουσικούς θνητούς. Ακόμη παρουσιάζονται με μορφή ανεμοστρόβιλου. Τότε λέγονται «αγερικά» διότι πιστεύουν ότι όταν σε καιρό νηνεμίας ξεσπάει απότομα ανεμοστρόβιλος περνούν νεράιδες. Τότε κάμνουν τρεις φορές το σημείο του σταυρού ή αγιάζουν με αγιασμό για να διαλύσουν τη θύελλα που ξέσπασε. Οι ώρες που κυρίως παρουσιάζονται οι νεράιδες όπως και όλα τα πονηρά πνεύματα είναι το μεσονύκτιο και το «γάργαρο» του μεσημεριού, αλλά και κάθε άλλη ώρα και τα πειράγματά τους βλάπτουν τους θνητούς που πρέπει να τις αποφεύγουν. Μπορούν να γίνουν επικίνδυνες και να μεταμορφώσουν τους ανθρώπους ή να τους πάρουν τα λογικά, ακόμα και να προκαλέσουν το θάνατο. 

Οι κακές νεράιδες

Οι νεράιδες σαν κακοποιά πνεύματα αφαιρούν τη μιλιά (φωνή). Επίσης αλλάζουν τα παιδιά, δηλ. αρπάζουν τα γερά

και τα αντικαθιστούν με καχεκτικά, ασθενικά και παραμορφωμένα που ονομάζονται «γεραγιδόσποροι» ή τα

«μιλιγανοπαίδια». Αφαιρούν την όραση, άλλοτε το λογικό αυτού που τις παρατηρεί και καμία φορά σκοτώνουν.

Φοβούνται τους ιερείς και διώχνονται με τα εικονίσματα, τον αγιασμό, τα φυλαχτά, τα πατερμά (προσευχές).

Υπάρχει η συνήθεια (πρόληψη) και τώρα ακόμη να μπαίνουν τη νύχτα σε σπίτι με λεχώνα και ο ίδιος ο σύζυγος

πρέπει να αφήσει έξω από την πόρτα τα παπούτσια του γιατί πιστεύουν ότι με αυτά μπορεί να μπει στο σπίτι η

Γαλλού και να πνίξει τη λεχώνα ή το βρέφος. Αν είναι γυναίκα πρέπει ν΄ αφήσει την μαντίλα της.

Οι νεράιδες των δοντιών

 αυτές αναφέρονται ως μικρούλες πονηρούλες καλούλες νεράιδες που επισκέπτονται τη νύχτα τα παιδάκια τα οποία

βάζουν κατω απο το μαξιλάρι το δόντι που βγήκε και το παίρνει η νεράιδα και του αφήνει ένα χρυσο νόμισμα ή

δωράκια κάτω από το μαξιλάρι των παιδιών σε αντάλλαγμα με τα βρεφικά τους δοντάκια, που τα χρησιμοποιούν για

να φτιάχνουν άστρα.

Οι νεράιδες των κήπων

 Όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα οι νεράιδες των κήπων είναι απασχολημένες με τα λουλούδια και τα δέντρα που υπάρχουν στους κήπους μας.

Πριν ακόμα ξυπνήσουμε, στολίζουν με την πρωϊνή δροσιά τους ιστούς που φτιάχνουν

οι αράχνες, ξεσκονίζουν τα πέταλα και τα φύλλα και γυαλίζουν το κέλυφος των σαλιγκαριών.

Τη μέρα φυτεύουν αθόρυβα νέους σπόρους και φροντίζουν τα νεαρά βλαστάρια.

Το σούρουπο είναι πολύ απασχολημένες, καθώς τότε απλώνουν νεραιδόσκονη σε όλο τον κήπο,

για να μεγαλώσουν και να γίνουν όμορφα τα λουλούδια.

Οι νεράιδες των κήπων είναι ντροπαλές και κρύβονται.

Αν όμως καθίσετε στον κήπο το σούρουπο, μπείτε να δείτε κάποια απ’ αυτές

να τριγυρίζει ανάμεσα στα φυτά.

Οι νεράιδες δεν θέλουν να γίνονται αντικείμενο προσοχής

και απεχθάνονται οποιαδήποτε επέμβαση στην ζωή τους κι αυτούς που

το κάνουν τους τιμωρούν.

Η Νεραιδοχώρα είναι ένα μαγικό βασίλειο που θυμίζει λίγο τον κόσμο μας. Εκεί ζουν νεαρές και ηλικιωμένες νεράιδες, κηπουροί και ράφτες, δασκάλες και φουρνάρηδες.

οι νεράιδες Λατρεύουν την τάξη και την καθαριότητα

εμφανίζονται και κρύβονται μέσα σε μια λαμπερή αχλύ

που κατασκευάζουν με τις μαγικές τους δυνάμεις

Λέγεται ότι το αγαπημένο φαγητό των νεράιδων είναι το νεραιδένιο κέικ που φτιάχνεται με γάλα και μελί. Όλες οι νεράιδες αγαπούν τη μουσική και είναι καλές στην κατασκευή μουσικών οργάνων και στο τραγούδι

Οι σπιτικές νεράιδες ζουν στο σπίτι μας. Αν και είναι μικροσκοπικές, βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού. Είναι καλόκαρδες, αλλα καμιά φορά γίνονται σκανταλιάρες: έχετε ποτέ αναρωτηθεί ποιος πηρέ τις κάλτσες σας που δεν μπορείτε να βρείτε;

Ο χορός των νεράιδων

 Στις νεράιδες αρέσουν πολύ οι γιορτές και η διασκέδαση. Η αγαπημένη γιορτή τους είναι ο Χορός του Μαΐου που οργανώνουν κάθε χρόνο την Πρωτομαγιά ο Νεραιδοβασιλιάς και η Νεραιδοβασίλισσα.

Νεράιδες από όλη τη Νεραιδοχώρα συγκεντρώνονται σε ένα μαγικό ξέφωτο για να υποδεχτούν το καλοκαίρι. Παίζουν μουσική, χορεύουν και γελούν.