Το τρένο του Αγ. Βασίλη

…Η γέννηση του Ιησού, η φάτνη, το δέντρο, η μουσική, οι ευωδίες, το κρύο, ο στολισμός, τα χρώματα, τα συναισθήματα, τα φώτα, το τέλος του έτους και το ξεκίνημα ενός νέου, ο προσωπικός απολογισμός ψυχής και καρδιάς του χρόνου που μας πέρασε, τα όνειρα και οι στόχοι που επιθυμούμε με τον καινούργιο χρόνο… όλα αυτά μαζί  και άλλα πολλά συνθέτουν την γιορτή των Χριστουγέννων…

Το σημαντικότερο όμως απ’ όλα είναι το κλείσιμο των προσωπικών «βιβλίων ή φακέλων» της ψυχής μας τις Άγιες αυτές ημέρες, πριν την εισαγωγή μας στο νέο έτος. Πάει ο παλιός ο χρόνος και μαζί με αυτόν θα πρέπει να αποχαιρετήσουμε και όσα καλά ή κακά κάναμε ταξιδεύοντας μαζί του.

Το έτος ξέρετε, είναι ένα μεγάλο τρένο με δώδεκα βαγόνια. Είναι το τρένο του Αγ. Βασίλη. Κάθε βαγόνι είναι κι ένας μήνας. Το πρώτο βαγόνι είναι ο Δεκέμβρης, ενώ το τελευταίο ο Γενάρης. Ξεκινώντας το ταξίδι του έτους, μπαίνουμε στο βαγόνι του Γενάρη που όπως είπαμε είναι το τελευταίο βαγόνι του έτους. Κάθε μήνα το τρένο κάνει στάση και μεταπηδούμε και ένα βαγόνι μπροστά, μέχρι που φτάνουμε στο βαγόνι του Δεκέμβρη και στο τέλος φτάνουμε τέρμα μπροστά –στο μηχανοστάσιο- και στον οδηγό του έτους που δεν είναι άλλος από τον Αγ. Βασίλη. Ο οδηγός του τρένου ο Αγ. Βασίλης, ξέρει πολύ καλά – αφού ταξίδεψε μαζί μας όλο τον χρόνο- τι κάναμε κατά την διάρκεια του 12μηνου ταξιδιού μας. Μόλις τελειώσει το ταξίδι χτυπάει το καμπανάκι του τρένου και σταματά στην τελευταία στάση που λέγεται «Χριστούγεννα».  Εκεί επικρατεί η απέραντη ησυχία. Εκεί πρέπει να κατέβεις και να συλλογιστείς όσα καλά και όσα κακά έκανες όλο αυτό τον χρόνο και να κρίνεις τον εαυτό σου και τις πράξεις σου. Αν σε κάθε στάση του μήνα που άλλαζες βαγόνι έκανες την αυτοκριτική σου και διόρθωνες τα λάθη σου και τις παραλείψεις σου, τότε η τελευταία στάση για σένα δεν θα είναι δύσκολη και επώδυνη ψυχολογικά. Αν όμως περίμενες την τελευταία στάση για να κάνεις την αυτοκριτική σου, τότε σίγουρα τα πράγματα είναι πολύ  ψυχοφθόρα και επώδυνα. Πιστέψτε με, μόνο το βλέμμα που θα ρίξει ο Αγ. Βασίλης πάνω σου, φτάνει για να κλάψεις από ενοχές, διότι μην ξεχνάς, αυτός είναι ο οδηγός. Ποτέ όμως δεν είναι αργά για να μετανοήσεις για τις πράξεις σου. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Αγ. Βασίλης κάνει αυτή την ιδιαίτερη και τελευταία στάση μέσα στην απέραντη ησυχία… για να σκεφτείς!

Νομίζω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο των Χριστουγέννων… η ευκαιρία της αυτοκριτικής πριν την λήξη του έτους. Αυτή μας βελτιώνει σαν ανθρώπινα όντα. Η αυτοκριτική σε κάνει καλύτερο άνθρωπο… σε κάνει συνάνθρωπο. Γιατί μην ξεχνάτε, στην αυτοκριτική δεν μπορούμε να πούμε ψέματα στον εαυτό μας.