Γιορτή της Μητέρας

Στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχε μια ανοιξιάτικη γιορτή με την οποία λατρευόταν η μητέρα Γη.
Η Γαία δηλαδή, μητέρα όλων, θεών και των ανθρώπων. Αργότερα άρχισε να γιορτάζεται η κόρη της η Ρέα θεά της γονιμότητας που ήταν σύζυγος του Κρόνου και μάννα του Δία.


Αργότερα στην Αγγλία του 1600 γιορταζόταν η “Mothering Sunday” την τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής για να τιμηθούν όλες οι μητέρες της Αγγλίας. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.

Όταν ο Χριστιανισμός επεκράτησε στην Ευρώπη ήπειρο, η γιορτή γινόταν προς τιμή της << Μητέρας Εκκλησίας >> αλλά με τα χρόνια οι δύο έννοιες έγιναν ένα και το αυτό, με αποτέλεσμα να ταυτισθεί η εκκλησία με την μητέρα.


Η 2η Κυριακή του Μάη καθιερώθηκε σαν γιορτή της μητέρας για όλο το έθνος στις ΗΠΑ και αυτό οφείλεται στην σκέψη που είχε μια γυναίκα, η ANA JARVIS από την Φιλαδέλφεια. Η κυρία αυτή επειδή ήθελε να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της και λόγω της μεγάλης αγάπης που της έτρεφε, άρχισε το 1907 ένα αγώνα για να καθιερωθεί και επισήμως μια επίσημη γιορτή της μητέρας.


Η προσπάθεια της απέδωσε και έτσι η γιορτή της μητέρας έγινε πια επίσημη εθνική γιορτή στην Αμερική το 1914 βάση ενός προεδρικού διατάγματος που την όριζε μάλιστα την δεύτερη Κυριακή του Μάη. Σήμερα η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει καθιερωθεί διεθνώς και ανάμεσα στις υπόλοιπες χώρες και η Ελλάδα γιορτάζει την γιορτή της μητέρας την Κυριακή αυτή.



Τα γαρίφαλα ήταν τα αγαπημένα λουλούδια της μητέρας της Anna Jarvis. Έτσι στο τρίτο ετήσιο μνημόσυνο στη μνήμη της μητέρας της το 1908 η εκστρατεία για την καθιέρωση μιας γενικής γιορτής της μητέρας άρχισε με μια σειρά προγραμμάτων στην εκκλησιά των Μεθοδιστών του Αγίου Αντρέα στην Φιλαδέλφεια. Η Anna έστειλε 500 λευκά γαρίφαλα (τα αγαπημένα λουλούδια της μητέρας της) με ένα σημείωμα
που έλεγε:



"σε κάθε παριστάμενο να δοθεί ένα λευκό γαρίφαλο. Στις μητέρες να δοθούν δύο, σε μνήμη της ημέρας.

Αυτά τα πεντακόσια γαρίφαλα δόθηκαν από μια αγαπημένη κόρη σε μνήμη και σε ένδειξη ιερού σεβασμού για την καλή και πιστή μητέρα της, την κυρία. Anna. R. Jarvis, που δούλεψε πιστά και αφιλοκερδώς για εικοσιδύο συνεχόμενα χρόνια, σαν άμισθη δασκάλα στο κυριακάτικό μας σχολείο, και που μόλις πριν λίγα χρόνια απεδήμισε σε ένα καλύτερο κόσμο για να θερίσει την ανταμοιβή των κόπων της εδώ.


Στον καθένα να ζητηθεί να φορέσει αυτό το λουλούδι.

Αυτό το λευκό γαρίφαλο προτιμήθηκε γιατί ίσως αγγίζει μερικές από τις αξίες της μητρότητας. .... Η λευκότητα του που αντιπροσωπεύει την αγνότητα, η διαρκής ποιότητά του την ανιδιοτέλεια, το άρωμά του την αγάπη, η ευρεία του ανάπτυξη την φιλανθρωπία, και η μορφή του την ομορφιά..."




Στα επόμενα χρόνια η Anna έστειλε πάνω από 10,000 γαρίφαλα σαν δώρα στην εκκλησία του Αγίου Αντρέα.


Τα γαρίφαλα από τότε καθιερώθηκαν να φοριούνται σαν σύμβολα τιμής, κόκκινα για τους ζωντανούς και λευκά για τους νεκρούς.



Τώρα πια, τα γαρίφαλα είναι συνηθισμένα παγκόσμια σαν σύμβολα αγνότητας, θάρρους και μητρότητας.

Όπως όλες οι γιορτές έτσι καιη γιορτη της μητέρας έχει χάσει τον χαρακτήρα της. Έτσι τα λιτά συμβολικά λουλούδια της ημέρας έγιναν ακριβές ανθοδέσμες και γλάστρες. Η γιορτή της μητέρας σήμερα είναι μια από τις πιο εμπορικές γιορτές με αποτέλεσμα να προβάλλεται περισσότερο για κερδοσκοπικούς λόγους παρά για το πραγματικό της νόημα.

Ελπίζω μόνο μέχρι να έρθει η επόμενη μέρα της γιορτής της να θυμόμαστε, να τιμούμε και να εκδηλώνουμε την αγάπη μας καθημερινά σ' αυτόν τον άνθρωπο που μας έφερε στη ζωή, αλλά και που χάρισε τη ζωή σ' όποιον αγαπάμε

Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες.