Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

ΨΕΜΑ


Έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους. Αυτοί με έκαναν έτσι. Ένας πρός έναν, περνώντας από τη ζωή μου και φεύγοντας χωρίς δεύτερη σκέψη, τοποθέτησαν προσεκτικά προσεκτικά το λιθαράκι τους και σιγά σιγά χτίστηκε αυτό που υπάρχει τώρα γύρω μου.

Ανασφάλεια, αμφιβολία, αβεβαιότητα.

Δε μπορώ να πιστέψω σε τίποτα πια. Τα όνειρά μου σκοτώθηκαν βίαια, καθώς πετούσαν σε χαοτικές πανδαισίες χρωμάτων στους ουρανούς. Δεν έχω όνειρα, δεν έχω ελπίδες, δεν έχω επιθυμίες, δεν έχω κρυφές σκέψεις, δεν έχω τίποτα. Μόνο ανασφάλεια, αμφιβολία και αβεβαιότητα.

Γιατί μου το έκαναν αυτό; Τί έκανα και χρωστάω πια τόσο πολύ και όλο αυτό το πληρώνω με πόνο; Με μιζέρια; Με σκέψεις που καθημερινά με καταθλίβουν και με κάνουν να νιώθω ότι είμαι έξω από τα νερά μου; Με σκέψεις που με μανία με ωθούν συνέχεια στο να ψάχνω τον εαυτό μου; Με σκέψεις που με αναγκάζουν να χάνω συνέχεια τον εαυτό μου;

Πώς να πιστέψω έναν άνθρωπο όταν όλοι όσοι γνώρισα κουβαλούσαν μέσα τους το ψέμα; Το ψέμα που πληγώνει, το ψέμα που σκοτώνει, το ψέμα που αργά και βασανιστικά τρώει το μεδούλι από το μυαλό μου. Πως να εμπιστευτώ, πώς να συνεννοήθώ, πώς να επικοινωνήσω;

Παίρνω όλα τα ψέματά τους και τα βάζω κουρτίνα γύρω από την ψυχή μου. Ένα επίπονο πέπλο που καλύπτει τις πληγές μου. Κανείς δε θέλω να δεί. Κανείς δε θέλω να μάθει. Έτσι με κατάντησαν. Με μισή καρδιά να περιπλανιέμαι σε κόσμους ασημαντότητας, κόσμους υποθέσεων και πιθανών σεναρίων, κόσμους που κατοικούν μόνο σε ύπουλα μυαλά. Κόσμους εύθραυστους, κόσμους που ενέχουν ακατανίκητο ψέμα, ακατανίκητη υποκρισία και καλοκατασκευασμένα θέατρα, σκηνές με σανίδια που οι ακίδες τους μου τρυπάνε την ψυχή.

Κάθε μέρα της ζωής μου, σκέφτομαι τα ψέματα των ανθρώπων. Προσπαθώ να καταλάβω τους λόγους για τους οποίους μπήκαν σε τόσο άσχημες διαδικασίες, προσπαθώ να κατανοήσω σε βάθος τα αίτια που τους οδήγησαν στο να κάνουν τόσο βάναυσες και στυγερές πράξεις. Μα χάνομαι μέσα σε παραλογισμούς και αμέτρητα κομμάτια παζλ που αδυνατώ να ενώσω. Τί διάολο τους ώθησε στο να μου κρύψουν πράγματα; Τί τους έκανε να θέλουν να μου ρίξουν στάχτη στα μάτια; Τί συνέβη και ξαφνικά όλοι αποφάσισαν να λένε ψέματα για πράγματα πολύ σημαντικά που αφορούν και εμένα;

Ο φόβος; Η ανασφάλεια; Η βλακεία; Η ανευθυνότητα; Ή μήπως η επιπολαιότητα και η αλαζονεία τους;

Δεν καταλαβαίνω. Ο πιο σύντομος δρόμος είναι η αλήθεια, κι όμως, εμένα με στέλνουν από κρυφά και δύσβατα μονοπάτια, που μέσα τους ενέχουν αμέτρητες παγίδες.

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

ANTIO...


TO ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ...

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ..


ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΑΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ..

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ..


ΑΝ ΤΟ ΝΙΩΣΩ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ....

ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

ΣΗΜΕΡΑ......35.....








ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ....ΚΙ ΕΓΩ ΣΕ ΑΓΑΠΩ.........ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ.......

ΟΛΑ Σ' ΑΓΑΠΑΝΕ...

ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ... ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ
...να θυμηθούμε τα παλιά
Στο τραπέζι που τα πίνω


Κάτω απ' το πουκάμισο μου


Βράχο βράχο τον καημό μου

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

θα μας λειπεις....


Ηταν 11.00 χτες το βραδυ οταν επιστρεψαμε σπιτι απο την δουλεια.....

οπως καθε βραδυ μας περιμενε...εκανε χαρουλες....

χτες ηταν ομως ολα διαφορετικα....δεν μας καλωσορισε....δεν γαυγιζε απο χαρα.....δεν ακουγοταν...

-μαμα;....ο σκυλος μας δεν μας φωναζει αποψε...
-θα κοιμαται παιδι μου...
- θεια Φωτεινη....γιατι ο σκυλος αποψε δεν γαυγιζει;
- παμε κοντα να δουμε παιδια....

παμε κοντα.....ηταν ξαπλωμενος...ακινητος....παγωμενος....

-μαμα ...πες μου σε παρακαλω οτι δεν πεθανε...σε παρακαλω μαμα....
-θεια Φωτεινη κανε κατι... γιατι δεν ξυπναει ο σκυλος..
- γιαγκη μου γιαγκη μου...μιλησε μου σε παρακαλω...σε παρακαλω..μην πεθανεις
σηκω σε παρακαλω...

ο πονος ειναι μεγαλος...κλαιμε απαρηγορητα ολοι...καποιος ομως πρεπει να ειναι πιο δυνατος
τα παιδια δεν καταλαβαινουν απο την κακια του κοσμου...την εχθρα που μπορει να κρυβει ενας ανθρωπος και το κακο που μπορει να κανει ...

-ελατε ....ακουστε με....ο σκυλος μας επρεπε να πεθανει τωρα....
-ΟΧΙ μαμα σε παρακαλω...δεν θελω ποναω πολυ...θελω τον σκυλο μου
- ελα ματακια μου....θα παρουμε αλλον...
- δεν θελω αλλον!! αυτον αγαπαω!
-ησυχασε παιδι μου....ολα θα πανε καλα...
- μαμα σε βλεπω ...κλαις....

τι να τους πεις και τι να κανεις;...
μετα απο αρκετη ωρα......

-μαμα....ο σκυλος μας τωρα θα ειναι αγγελος;
-ναι παιδι μου και θα σε προστατευει απο εκει που ειναι
-θα ερχετε παντου μαζι μου οπως εκανε αλλα εγω δεν θα τον βλεπω γιατι ειναι αγγελος;
-ναι παιδι μου....θα ειναι παντα μαζι μας

( βγαινει στην αυλη....κοιταει τον ουρανο....)

-γιαγκη μου σε αγαπω πολυ...το ξερω οτι κι εσυ με αγαπουσες.....θα με περιμενεις ε;
θα ερθω κι εγω να σε βρω μετα απο πολλα χρονια....θα γινω κι εγω αγγελος..και τοτε θα σε αγγιξω παλι και θα πεξουμε.

-θεια Φωτεινη εγω θα προσευχηθω να παει στον παραδεισο ο σκυλος μας

-μαμα....θα γινω κι εγω αγγελος ε;
μαμα τι ειναι η δευτερα παρουσια...

και χιλιες αλλες δυο ερωτησεις.....ο πονος μεγαλος...
μεχρι που αποκοιμηθηκαν....



ΣΑΓΑΠΑΜΕ....ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ....