Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΛΙΣΑΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΑΣ


ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΟΜΟΡΦΟ Ε;  
«Ω ΕΛΑΤΟ , Ω ΕΛΑΤΟ… Μ’ ΑΡΕΣΕΙΣ ΠΩΣ Μ’ ΑΡΕΣΕΙΣ»!!!
«ΣΑΝ ΤΗΝ ΝΥΦΗ ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΟ, ΦΟΥΝΤΩΤΟ ΚΑΜΑΡΩΤΟ, ΝΑ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟ, ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ Τ’ ΑΝΟΙΧΤΟ»!!!
Έπεσε πολύ φόρτωμα φέτος. Το τι στολίδι κουβαλάει το κάθε κλαδί του … δεν λέγεται!!! Τι τραβάνε κι αυτά τα δέντρα. Κάθε χρόνο τα κατεβάζεις από το πατάρι, τα ξεσκονίζεις, ψάχνεις και τα στολίδια του, του προσθέτεις και μερικά καινούργια και ειδού το αποτέλεσμα!!!
Τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα σου βγάζουν πολύ χαρά, ζεστασιά και εκπέμπουν ρομαντισμό. Μέχρι και το σκυλάκι μας (Cookie) την αράζει δίπλα απ’ την φάτνη. Το δέντρο σε κάθε σπίτι εκπέμπει θετική ενέργεια. Τα σκυλιά λένε αράζουν σε εκείνο το σημείο του σπιτιού όπου υπάρχει πολύ θετική ενέργεια.
Όλα λοιπόν όμορφα και ωραία… για τον ερχομό του Χριστού μας και την επίσκεψη του Αι Βασίλη… Καλά καλά! Μην με παρεξηγείτε… λείπουν πολλά ακόμα… κουραμπιέδες, μελομακάρονα, γλυκά, σοκολάτες, μπισκότα… αλλά ακόμα είναι νωρίς γι’ αυτά. Μην τα φάμε και μπαγιάτικα… χι χι χι!!! Λίγο ΧΙ ΧΙ ΧΙ εμείς, λίγο ΧΟ ΧΟ ΧΟ ο Αι Βασίλης, κάπου στο ενδιάμεσο θα τα βρούμε.
Καλό σας βράδυ… και όσοι δεν στολίσατε… να στολίσετε… πριν το Πάσχα ε; … χιχιχιχιχι!!!
 

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Τα Χριστούγεννα είμαστε εμείς

Τα Χριστούγεννα ανήκουν σε όλο τον κόσμο.  Όλοι οι άνθρωποι ακόμα και οι φτωχοί και άστεγοι χρειάζονται την συντροφικότητά μας. Όλος ο κόσμος πρέπει να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο. Αυτό το νόημα έχει η γιορτή των Χριστουγέννων. Καλή καρδιά, αγάπη, συντροφιά, χαμόγελο, βοήθεια προς όλους… ό,τι πιο καλό έχουμε πρέπει να το δώσουμε αυτές τις μέρες σε όλους, ειδικά στους ανήμπορους. Μην αφήσουμε τους συνανθρώπους μας να υποφέρουν αυτές τις ημέρες… ας σβήσουμε αυτές τις Άγιες μέρες την μοναξιά που πνίγει ορισμένους  συνανθρώπους μας. Ας χαρίσουμε ένα δωράκι σε κάποιο φτωχό παιδάκι που θα το κάνει να χαρεί από το πουθενά… θα το κάνει να πιστέψει στον Αι Βασίλη, να πιστέψει στον Χριστό μας.
Ας γυρίσουμε τις πλάτες μας στους ανάξιους και βολεμένους πολιτικούς όλου του κόσμου που προσπαθούν μανιωδώς να αμαυρώσουν με την οικονομική κρίση την διάθεσή μας αυτές τις ημέρες και πάνω απ’ όλα να μην αισθανθούμε την γέννηση του Χριστού μας.

   
Ας γίνουμε εμείς οι καλοί πολιτικοί της διπλανής πόρτας, που θα κάνουν τους φτωχούς να χαρούν, τα παιδιά να χαμογελάσουν και ας φωτίσουμε εμείς την γη με τα λαμπιόνια της καρδιάς και της ψυχής μας. 
Αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά… θα τα κάνουμε εμείς διαφορετικά… μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο αρκεί να πιαστούμε όλοι χέρι χέρι… τα Χριστούγεννα είμαστε εμείς και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, κανένας συνάνθρωπός μας να μην αισθανθεί μόνος αυτές τις μέρες… από εμάς εξαρτάται… άλλωστε σήμερα είναι αυτοί, αύριο μπορεί να είμαστε εμείς!!!
Καλό σας βράδυ!!!

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Το τρένο του Αγ. Βασίλη




…Η γέννηση του Ιησού, η φάτνη, το δέντρο, η μουσική, οι ευωδίες, το κρύο, ο στολισμός, τα χρώματα, τα συναισθήματα, τα φώτα, το τέλος του έτους και το ξεκίνημα ενός νέου, ο προσωπικός απολογισμός ψυχής και καρδιάς του χρόνου που μας πέρασε, τα όνειρα και οι στόχοι που επιθυμούμε με τον καινούργιο χρόνο… όλα αυτά μαζί  και άλλα πολλά συνθέτουν την γιορτή των Χριστουγέννων…

Το σημαντικότερο όμως απ’ όλα είναι το κλείσιμο των προσωπικών «βιβλίων ή φακέλων» της ψυχής μας τις Άγιες αυτές ημέρες, πριν την εισαγωγή μας στο νέο έτος. Πάει ο παλιός ο χρόνος και μαζί με αυτόν θα πρέπει να αποχαιρετήσουμε και όσα καλά ή κακά κάναμε ταξιδεύοντας μαζί του.

Το έτος ξέρετε, είναι ένα μεγάλο τρένο με δώδεκα βαγόνια. Είναι το τρένο του Αγ. Βασίλη. Κάθε βαγόνι είναι κι ένας μήνας. Το πρώτο βαγόνι είναι ο Δεκέμβρης, ενώ το τελευταίο ο Γενάρης. Ξεκινώντας το ταξίδι του έτους, μπαίνουμε στο βαγόνι του Γενάρη που όπως είπαμε είναι το τελευταίο βαγόνι του έτους. Κάθε μήνα το τρένο κάνει στάση και μεταπηδούμε και ένα βαγόνι μπροστά, μέχρι που φτάνουμε στο βαγόνι του Δεκέμβρη και στο τέλος φτάνουμε τέρμα μπροστά –στο μηχανοστάσιο- και στον οδηγό του έτους που δεν είναι άλλος από τον Αγ. Βασίλη. Ο οδηγός του τρένου ο Αγ. Βασίλης, ξέρει πολύ καλά – αφού ταξίδεψε μαζί μας όλο τον χρόνο- τι κάναμε κατά την διάρκεια του 12μηνου ταξιδιού μας. Μόλις τελειώσει το ταξίδι χτυπάει το καμπανάκι του τρένου και σταματά στην τελευταία στάση που λέγεται «Χριστούγεννα».  Εκεί επικρατεί η απέραντη ησυχία. Εκεί πρέπει να κατέβεις και να συλλογιστείς όσα καλά και όσα κακά έκανες όλο αυτό τον χρόνο και να κρίνεις τον εαυτό σου και τις πράξεις σου. Αν σε κάθε στάση του μήνα που άλλαζες βαγόνι έκανες την αυτοκριτική σου και διόρθωνες τα λάθη σου και τις παραλείψεις σου, τότε η τελευταία στάση για σένα δεν θα είναι δύσκολη και επώδυνη ψυχολογικά. Αν όμως περίμενες την τελευταία στάση για να κάνεις την αυτοκριτική σου, τότε σίγουρα τα πράγματα είναι πολύ  ψυχοφθόρα και επώδυνα. Πιστέψτε με, μόνο το βλέμμα που θα ρίξει ο Αγ. Βασίλης πάνω σου, φτάνει για να κλάψεις από ενοχές, διότι μην ξεχνάς, αυτός είναι ο οδηγός. Ποτέ όμως δεν είναι αργά για να μετανοήσεις για τις πράξεις σου. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Αγ. Βασίλης κάνει αυτή την ιδιαίτερη και τελευταία στάση μέσα στην απέραντη ησυχία… για να σκεφτείς!

Νομίζω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο των Χριστουγέννων… η ευκαιρία της αυτοκριτικής πριν την λήξη του έτους. Αυτή μας βελτιώνει σαν ανθρώπινα όντα. Η αυτοκριτική σε κάνει καλύτερο άνθρωπο… σε κάνει συνάνθρωπο. Γιατί μην ξεχνάτε, στην αυτοκριτική δεν μπορούμε να πούμε ψέματα στον εαυτό μας.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Ο COOKIE ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΜΑΣ... ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ΠΟΥ ΒΡΕΧΕΙ

Σήμερα εδώ στην Κάρπαθο έριξε καταιγίδα. Μιλάμε για φοβερή μπόρα. Μαύρισε ο ουρανός, πύκνωσαν τα σύννεφα, βροντούσε… ο χαμός. Ήταν όμως πάρα πολύ όμορφα και το περιβάλλον πολύ πολύ ρομαντικό. Σε κάποιους όμως δεν άρεσε το όλο σκηνικό. Κάποιο μέλος της οικογένειας διαμαρτυρόταν συνεχώς από την πρώτη στιγμή. 

Μια ψυχούλα διαμαρτύρεται στην οικογένεια και αυτή η ψυχή ακούει στο όνομα Cookie. O Cookie είναι το σκυλάκι μας. Είναι ένα Κόκερ Σπανιέλ πολύ χαριτωμένο. Ο Cookie λοιπόν άρχισε να δυσανασχετεί πριν ακόμα πέσει η πρώτη σταγόνα στην μύτη του. Ήξερε ότι μόλις βρέξει, η βόλτα του θα είναι κομμένη. Κι έτσι μας ξεκούφανε με το χαρακτηριστικό του ούρλιασμα… το μοιρολόι του… χα χα χα!!! Βρισκόταν στο σπιτάκι του και πήγαινε από εδώ, πήγαινε από εκεί… μοιρολογούσε… δεν του άρεσε το ένα, δεν του άρεσε το άλλο… μιλάμε για νευρασθένεια… χα χα χα!!! Κοιτάξτε φωτογραφία τσατίλα σκύλου…


Τον έχουμε μην στάξει και μην βρέξει… Τώρα που βρέχει του κακοφαίνεται βέβαια η μοναξιά. Αλλά δεν με πειράζει, διότι όταν τον έχουμε στο σπίτι καθαρό και περιποιημένο μας εκμεταλλεύεται όσο δεν μπορεί κανείς να φανταστεί. Όλα τα θέλει δικά του… κάλτσες, παπούτσια, παντόφλες, χαλάκια… όλη την γη γυρίζει ανάποδα… χα χα χα!!! Όταν του λέω να βγει από το σπίτι για να κάνω τις δουλειές μου δείτε τι γίνεται… 


…του λέμε πήγαινε έξω να κάνουμε δουλειές κι αυτός το παίζει κουφός, γαντζώνεται σαν γάτα όπου βρει και δεν κουνάει…  χα χα χα!!! Το καημενούλι… σήμερα είναι στενοχωρημένο… που σημαίνει ότι αύριο που ο καιρός θα είναι καλύτερος, θα μας ψήσει το ψάρι στα χείλι… χα χα χα!!!
Καλό σας βράδυ!!!