Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

« Σ'εσένα μιλάω! Ξέρεις εσύ. Μπές μέσα, τώρα... Πώς αλλάξαμε έτσι;! »

Μα δεν μου ειπες ότι θα είμαστε μαζι για πάντα;





- Έτσι σου είπα, αλλά τα πράγματα αλλάζουν, βαρέθηκα, δεν νομίζω ότι ταιριάζουμε πια
- Και το "για πάντα" πού πήγε;
- Χάθηκε, μαζί με τη σχέση μας

Μα είναι δυνατόν να χαθεί το "για πάντα"; Ή είναι αιώνιο, ή δεν υπήρξε ποτέ. Να υπάρξει, πάντως, και να χαθεί είναι αδύνατο.

Τί περιμένουμε από ένα "για πάντα";

- να είναι συνέχεια εκεί, όσα προβλήματα, αδιέξοδα, ανηφόρες, αγωνίες, ξενύχτια, άγνωστα κι αν συναντήσουμε
- να ιδρώνει καθημερινά για εμάς
- να μας βοηθά να μεγαλώσουμε, να ωριμάσουμε, να βελτιωθούμε, να αναπτυχθούμε μαζί του
- να μας αγαπά χωρίς λόγο, χωρίς ανταπόδωση
- να μην μετράει τί πήρε, αλλά τί έδωσε
- να μην φεύγει, ό,τι κι αν συμβεί
- να μην εκδικείται, κακιώνει, κατακρίνει, συγκρίνει, θυμώνει, έστω κι αν είχε δίκιο
- να θυμάται πότε ξεκίνησε, γιατί ξεκίνησε αλλά και να ξέρει ότι δεν θα τελειώσει ποτέ

ΤΟΤΕ είναι "για πάντα". Αλλοιώς είναι "για τώρα", "για όσο περνάμε καλά", "για την πάρτη μου", "γιατί έτσι γουστάρω", "για να παίρνω".

Το "για πάντα" ΔΕΝ υπάρχει στη Φύση. Σκεφτείτε: αν ξέραμε ότι κάτι κρατάει για πάντα, θα έπρεπε να μπορούσαμε να ζήσουμε για άπειρα χρόνια ώστε, πράγματι, να εξακριβώσουμε ότι αυτό δεν τελείωσε ποτέ. Αυτό είναι αδύνατον.

Και όμως, για κάποιον παράξενο λόγο, αισθανόμαστε τόσο εξοικειωμένοι με το "για πάντα" που, ενώ το κακοποιούμε βάναυσα μερικές φορές, στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Είναι κατασκευαστικό χαρακτηριστικό μας....
είναι ανάγκη...







I close my eyes
Only for a moment and the moment's gone
All my dreams
Flash before my eyes of curiosity

Dust in the wind
All they are is dust in the wind.

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

ΒΡΑΒΕΙΟ.....



Το πρωτο μου βραβειο.....

Ευχαριστω πολυ την Ανεμοδούρα (anemodura.blogspot.com)που με τιμησε με αυτο το βραβειο...
την Ηλακατη(ilakate.blogspot.com)
και τον Γιωργο (alterego62.blogspot.com)

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που μου κάνατε
και τώρα καλούμαι κι εγώ με τη σειρά μου να απονείμω
το βραβείο σε 15 αξιαγάπητα blogs, σύμφωνα με τους
κανόνες που είναι οι εξής:

1. Δεχτείτε αυτό το βραβείο, αναρτήστε το στο blog σας,
μαζί με το όνομα του ατόμου που σας βράβευσε,
και το λινκ στο blog

2. Απονείμετε το βραβείο αυτό σε άλλα 15 αξιαγάπητα blogs.
Θυμηθείτε να επικοινωνήσετε με τους bloggers και να τους
ενημερώσετε ότι τους επιλέξατε για αυτό το βραβείο.

Δυσκολευομαι να περιοριστω σε 15 blogs....τα αγαπω και τα θαυμαζω ολα...

ΛΟΙΠΟΝ...αν και μου ειπαν οτι τα πατριωτικα-πολιτικου περιεχομενου blogs δεν δεχονται
βραβεια....θα διαφωνησω και θα κανω την εξαιρεση....

Τα 15 αξιαγάπητα blogs, που επέλεξα είναι:

1. Σωκρατης(.hellaspatriotnews.blogspot.com+molonlabe-socrates.blogspot.com)
2. Γιαννης (wwwiansss.blogspot.com)
3. korinoskylo (.taksidia-kai-ta-ksidia.blogspot.com)
4. Φωτεινη (egokaiesy.blogspot.com)
5. Me_To_aSeToN_STo_XeRi (me-to-aseton-sto-xeri.blogspot.com)
6. Στρατος (kouzinastratos.blogspot.com)
7. Λουλουδι της κανελας (louloudikanelas.blogspot.com)
8. MAXIMUS(almaxel.blogspot.com)
9. Kωνσταντινος Κολιος (triala.blogspot.com)
10. aspa (aspaonline.blogspot.com)
11.homemade-Παναγιωτης (homemade-panayiotis.blogspot.com)
12. Diatton (notforthemass.blogspot.com)
13.ΜΑΡΙΑ Μ.Π.(mypassion.blogspot.com)
14. Νικος (dreamswithinthetwilight.blogspot.com)
15. Μαργαριτα (deepbluefairy.blogspot.com)

Με την ευκαιρια αυτη θα ηθελα να απονειμω ενα δικο μου,ιδιαιτερο και με πολυ αγαπη βραβειο....σε ενα ξεχωριστο ανθρωπο ο οποιος ειναι και η αιτια που δημιουργηθηκε αυτο το ιστολογιο.

Για σενα....

Θλιμένη είμαι, φυλακισμένη από ολοκληρο πόνο.
Κοιτάω το φεγγάρι σε θρόνο γυάλινο.
Λυπημένη το βλέπω να με χαιρετάει.
Όμως του λείπουν οι λέξεις δεν μπορεί να μιλάει.


Εσένα βλέπω στην ολοστρόγγυλη φάση.
Γεμάτη είμαι από την αγάπη αυτή ειδικά.
Όχι δε θέλω να σε ξεχάσω, δεν μπορώ να σε αφήσω.
Είσαι το τέλος μου ,είσαι η αρχή μου.


Το φεγγάρι μου χαρίζει όλη την ξαστεριά του.
Η καρδιά μου παραπονεμένη ναυαγός στη σκοτεινιά.
Το φώς σου χρειάζομαι για να γλυτώσω τη ψυχή μου από τη θύελλα.
Θλιμένη αισθάνομαι δεν βρίσκω ειρήνη.


Θλίψη με φεγγάρι έχω γιατί δεν μπορώ να σε κοιτάω.
Δεν σε έχω κοντά μου και δεν μπορώ να σε χαϊδέψω.
Τρέμουνε τα χείλια μου που δεν μπορούνε να σε φιλήσουν.
Την απουσία σου μετρώ με χτυποκάρδια.
Και η αγάπη μου γίνεται ωκεανός να σε χωρέσω

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Όνειρο ήτανε…

« Ξάπλωσα νωρίς και επειδή δεν είχα ύπνο, είπα να διαβάσω το αγαπημένο μου βιβλίο με εικονογραφημένες κωμικές ιστορίες που μου έφτιαχνε το κέφι και αποκοιμιόμουν χωρίς να το καταλάβω.

Γύρω στις 00.30 με πήρε ο ύπνος με το βιβλίο ανοιχτό και το χέρι μου ακουμπισμένο ανάμεσα στις σελίδες του…

* Ώρες αργότερα…

Ξυπνάω και πετάγομαι ιδρωμένη και αγχωμένη με τρόμο, κοντά 04.00 η ώρα το πρωί, προσπαθώντας να καταλάβω και να συνειδητοποιήσω τη κατάσταση.
Αφού το είδα ξεκάθαρα.

Προχωρούσα το πρωί έξω από το δρόμο του και τον είδα να γελάει μαζί της.
Τον παρακολούθησα ολόκληρη την ημέρα. Τους είδα να τρώνε μαζί στο ίδιο εστιατόριο που τρώγαμε εμείς εχθές και να σηκώνει ταυτόχρονα τα τηλέφωνα μου και να μου μιλά κανονικά. Ένιωθα σα το τρίτο μάτι, σα να ήμουν από ψηλά και παρακολουθούσα. Τους είδα να φιλιούνται και να χαζογελούν όπως κάνουν τα ερωτευμένα ζευγαράκια. Έβλεπα καθαρά κάθε εικόνα. Τόσο ζωντανά…

Τους είδα και την ώρα που γδύθηκαν κάτω από τα σκεπάσματα. Ήμουν μπροστά σε όλα και ας μην με έβλεπε κανείς τους.


Όμως όπως κοιτούσα και ένιωθα κάθε λεπτομέρεια και κάθε σκηνή μπροστά μου, ο πόνος που αισθανόμουν μέσα μου έπνιγε τη φωνή και το κλάμα μου. Δε ξέρω αν το έχετε νιώσει ποτέ και με καταλαβαίνετε. Ένιωθα να με καίει ένα περίεργο συναίσθημα στο στομάχι και να με σφίγγει δυνατά.
Ένιωθα να ουρλιάζω χωρίς να ακούγομαι.
Προδομένη από αυτόν που είχε ορκιστεί πως πάντα θα είναι δίπλα μου και ποτέ δε θα με αρνηθεί.

Και τώρα έχοντας μόνο ένα ποτήρι νερό δίπλα μου προσπαθώ να καταλάβω γιατί είδα πάλι ένα τέτοιο …όνειρο ή καλύτερα έναν τέτοιο εφιάλτη. Γιατί θα πρέπει όλη μου η μέρα να κυλήσει με αυτό το άσχημο συναίσθημα;
Κάθε βράδυ μια άλλη ιστορία με τους ίδιους πρωταγωνιστές.
Κάθε πρωί να ξυπνάω με τη διάθεση μου στο πάτωμα...
Και τι να του πω εκείνου; Τρελή θα με βγάλει.
Τι φταίει και βλέπω αυτές τις ασυναρτησίες;

Ανασφάλεια; Ζήλια;


Πόσο επηρεάζουν τα όνειρα έναν άνθρωπο και πόσο απέχουν από τη πραγματικότητα;

Βάση ερευνών τα όνειρα είναι φανταστικές εικόνες του μυαλού που συνδέονται …άτσαλα μεταξύ τους. Αρκετοί υποστηρίζουν πως δε σχετίζονται καθόλου τα όνειρα με τη πραγματική ζωή. Άλλοι πάλι, λόγω προσωπικών βιωμάτων, διαφωνούν κάθετα.
Η προσωπική μου άποψη, μιας και τα δικά μου όνειρα σε τακτά χρονικά διαστήματα σχετίζονται με τη ζωή μου είναι πως όλα όσα αποκαλούμε όνειρα (καλά ή κακά) σχετίζονται με το υποσυνείδητο, τις σκέψεις, τις κινήσεις άλλων, ακόμα και τη παραμικρή λεπτομέρεια που συγκρατεί ο εγκέφαλος μας και χρησιμοποιεί στις «φανταστικές» αυτές εικόνες με άπλετη φαντασία.

Όλες οι συνδεδεμένες εικόνες που ο εγκέφαλος μας φτιάχνει, των συνολικά κάμποσων δευτερολέπτων θεωρούνται όνειρα.
Είναι εικόνες παρμένες από κομμάτια της ζωής μας. Επηρεαζόμαστε από τα όνειρα μας. Άλλοι λίγο, άλλοι πολύ, ίσως και κάποιοι καθόλου.
Χιλιάδες αποδόσεις υπάρχουν με βάση αν είδες καλό ή τελικά κακό όνειρο.
Είδες σκύλο στον ύπνο σου; “Είναι φίλος που θα έρθει” έλεγε η γιαγιά μου.
Δηλαδή, αν στον κόσμο ολόκληρο είδαν δύο εκατομμύρια άνθρωποι σκύλο στον ύπνο τους το ίδιο βράδυ, περιμένουν κάποιο φίλο τους να έρθει την επομένη;
Είναι περίεργες οι εξηγήσεις που μπορεί κανείς να δώσει.


Ένας ήρεμος ύπνος όμως, πάντοτε γεμίζει θετικά τη μέρα ενός ανθρώπου και νιώθει και ο ίδιος πιο ξεκούραστος.
Δεν είναι το ίδιο να βλέπεις πεταλουδίτσες και λουλουδάκια στον ύπνο σου και να βλέπεις το σύντροφο σου να σε απατά, για παράδειγμα.
Κάτι φταίει. Αλλιώς θα ξυπνήσεις το πρωί στη μια περίπτωση και αλλιώς στην άλλη. Για κάποιο λόγο ο εγκέφαλος δεν ησυχάζει και δε σε αφήνει και εσένα.

Σίγουρα ένα κακό όνειρο μπορεί να χαλάσει τη ψυχολογική, αλλά και σωματική διάθεση, δε πρέπει όμως να αποτελεί κομμάτι της πραγματικής ζωής κατά κύριο λόγο.
Πολλοί συνδέουν τα βραδινά όνειρα τους και τα μπερδεύουν με τη πραγματική τους ζωή. Παίρνουν την άλλη μέρα τηλέφωνο τη φίλη τους για να την ενημερώσουν πως αυτό που έκανε χθες δεν ήταν σωστό!

Έχουν ακουστεί πολλά, έχουν γραφτεί ακόμα περισσότερα, όμως το βασικότερο όλων, είναι κάθε άνθρωπος να τα έχει βρει με τον εαυτό του και να αισθάνεται καλά.
Τότε, θεωρώ, όλοι οι …εφιάλτες μετατρέπονται σε γλυκά όνειρα που αξίζει να έχει ο καθένας μας τις ώρες που ηρεμεί το σώμα του.


Κλείνοντας, θα σας αφήσω με ένα αγαπημένο μου τραγούδι, του σπουδαίου Αλκίνοου Ιωαννίδη, που μάλιστα λέγεται (αλλά δε ξέρω κατά πόσο ισχύει…) ότι προέκυψε από μια αληθινή ιστορία ενός γνωστού του, ο οποίος ονειρευόταν κάθε βράδυ μια κοπέλα την οποία δεν γνώριζε στην πραγματικότητα, την ερωτεύτηκε και ξεκίνησε τα υπνωτικά χάπια ώστε να κοιμάται περισσότερες ώρες και να τη βλέπει στα όνειρα του! Λόγω της μεγάλης χρήσης των φαρμάκων, έφυγε από τη ζωή και έτσι ο Αλκίνοος του αφιέρωσε αυτό το υπέροχο ανατριχιαστικό κομμάτι…





Να έχετε πάντοτε …όνειρα γλυκά!

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

ΠΑΡΑΜΥΘΙ: «Το σοφό σπουργίτι»

Μια μέρα ο Χότζας, τσάκωσε με τις ξόβεργες που είχε βάλει στο φράχτη του ένα καλοθρεμμένο σπουργίτι και σκεφτόταν πώς θα το μαγειρέψει για να το φάει.
Όμως το σπουργίτι τού μίλησε με ανθρώπινη φωνή και του είπε: «Ούτε καν να το σκεφτείς να με φας»! Ο Χότζας τα ‘χασε που ένα σπουργίτι μπορούσε να μιλάει.

«Δεν είμαι απλό σπουργίτι», του είπε τότε εκείνο, «είμαι Δάσκαλος, Χότζας δηλαδή, ανάμεσα στα πουλιά κι αν με αφήσεις ελεύθερο θα σου δώσω τρεις πολύτιμες συμβουλές».

Ο Χότζας σκέφτηκε ότι δεν συναντά κανείς πουλιά που μπορούν να μιλάνε κάθε μέρα με ανθρώπινη φωνή και ότι σίγουρα αυτό το σπουργίτι θα πρέπει να ξέρει πολλά . (Αυτό ήταν το πρώτο λάθος του, γιατί η γνώση και η ομιλία δεν πάνε απαραίτητα πακέτο· δεν σημαίνει ότι όποιος λέει κάτι έχει απαραίτητα και γνώσεις ούτε ότι όποιος έχει γνώσεις τις λέει κιόλας).

Κι έτσι, του υποσχέθηκε να το αφήσει ελεύθερο αν του δώσει τις τρεις συμβουλές που του υποσχέθηκε.«Εντάξει», είπε το σπουργίτι.

«Πρώτη συμβουλή: Μην πιστεύεις ποτέ τις ανοησίες που σου λέει οποιοσδήποτε, ακόμη κι αν έχει φήμη, κύρος, δύναμη, πλούτη ή εξουσία. Αν κάποιος, λοιπόν, σου πει μια ανοησία, μην τον πιστέψεις».«Σύμφωνοι», είπε ο Χότζας και το σπουργίτι συνέχισε:

«Δεύτερη συμβουλή: Ό,τι κι αν κάνεις, ποτέ μην προσπαθήσεις να κάνεις κάτι αδύνατο για σένα, γιατί θα αποτύχεις. Να έχεις πάντα επίγνωση μέχρι πού μπορείς να φτάσεις».«Πολύ ωραία», είπε ο Χότζας και το σπουργίτι συνέχισε:

«Τρίτη Συμβουλή: Αν κάνεις κάτι που είναι σωστό, μην το μετανιώσεις ποτέ».

Κι έτσι ο Χότζας άφησε το σπουργίτι χαρούμενος, επειδή σκεφτόταν ότι αυτές ήταν πράγματι τρεις σοφές συμβουλές και ότι θα μπορούσε να τις πει στους μαθητές του. Αποφάσισε, μάλιστα, να τις γράψει και στον τοίχο του σπιτιού του για να τις θυμάται πάντα.

Όμως το σπουργίτι πήγε και κάθισε ψηλά στο κλαδί ενός δέντρου πάνω από τον Χότζα και άρχισε να γελάει κοροϊδευτικά. «Τι συμβαίνει;» το ρώτησε ο Χότζας.«Έχω μέσα στο στομάχι μου ένα πολύτιμο διαμάντι. Αν με είχες σκοτώσει για να με φας, τώρα το διαμάντι θα ήταν δικό σου! Χα, χα, χα…»

Ο Χότζας θύμωσε πολύ και μετάνιωσε που άφησε το σπουργίτι να του φύγει. Αμέσως άρχισε να σκαρφαλώσει στο δέντρο για να το πιάσει. Ήταν όμως πια γέρος και το σπουργίτι ήταν πολύ γρήγορο: Κάθε φορά που το πλησίαζε εκείνο πέταγε όλο και πιο ψηλά. Στο τέλος, έφτασαν και οι δύο στην κορυφή του δέντρου, οπότε το σπουργίτι πέταξε μακριά και ο Χότζας κατάκοπος, δεν μπόρεσε να κρατηθεί γερά κι έπεσε κάτω και τσακίστηκε.

Κι ενώ βογκούσε από τους πόνους στο έδαφος, τον πλησίασε το σπουργίτι και πετώντας πάνω από το κεφάλι του, του είπε: «Γιατί πίστεψες την ανοησία που σου είπα, ότι έχω ένα διαμάντι στο στομάχι μου; Και δεν έφτανε αυτό, αλλά μετάνιωσες που με άφησες ελεύθερο, ενώ είχες κάνει κάτι σωστό. Και τέλος προσπάθησες να κάνεις κάτι αδύνατο για σένα: γέρος άνθρωπος να σκαρφαλώσεις στο δέντρο.

Πριν περάσει λίγη ώρα από τη στιγμή που στις είπα, δεν ακολούθησες καμία από τις τρεις συμβουλές μου».«Μμμμ…» βόγκηξε ο Χότζας, καθώς το σοφό σπουργίτι πέταξε μακριά.

Ερώτηση: Ποιο είναι το δικό σας ηθικό δίδαγμα;

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

KAI ΔΗΛΑΔΗ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΣΑΣ Η ΑΓΑΠΗ;

«Και δηλαδή τι είναι για σας η αγάπη»;
«Δηλαδή, τι λες εσύ ότι είναι αγάπη»; Aς το φιλοσοφήσουμε λιγάκι, χωρίς ταμπού και χωρίς κολλήματα…
Κατ’ αρχήν αγάπη είναι ό,τι μένει όταν πετάξεις όσα ΔΕΝ είναι.
Μμμμ… Δεν με πολύ-ικανοποίησε η απάντησή μου… θα αρχίσω να γράφω…
Λοιπόν: Τι είναι αγάπη;
Η αγάπη είναι πάντα στο παρόν. Δεν είναι, «θα αγαπήσω» ή «αγαπούσα».Όταν ξέρεις τι είναι αγάπη δεν ακολουθείς ποτέ κανένα, επειδή η αγάπη δεν υπακούει. Για την αγάπη δεν υπάρχει καθήκον, δεν υπάρχει ευθύνη, δεν μπαίνει ζήτημα: «κάνω κάτι από υποχρέωση». Όταν κανείς υπακούει είναι γιατί στην ουσία υπάρχει φόβος ─ φόβος μήπως δεν τα καταφέρεις, φόβος μήπως κάνεις λάθος, και ένα σωρό άλλοι φόβοι.Να αγαπάς πραγματικά κάποιον, σημαίνει να αγαπάς χωρίς να μπαίνει ποτέ μέσα σου μίσος, χωρίς να νοιώθεις ζήλεια ή θυμό, χωρίς να θέλεις να ανακατευτείς σε ό,τι κάνει ή σκέφτεται ο άλλος, χωρίς να επικρίνεις, χωρίς να συγκρίνεις; Όταν αγαπάς κάποιον με όλη σου την καρδιά, με όλο σου το νου, με όλο σου το σώμα, με όλο σου το είναι, υπάρχει σύγκριση;
Η αγάπη έχει αληθινή και βαθιά επικοινωνία. Αλλά όταν είσαι καχύποπτος, φοβισμένος δηλαδή κλειστός, μπορεί να υπάρχει αληθινή επικοινωνία ανάμεσα σε σένα και σε κάποιον άλλον;Αλλά, φαίνεται ότι δεν μας απασχολεί η αγάπη - ο έρωτας ναι, η αγάπη όχι - και μάλλον δεν ενδιαφερόμαστε αληθινά να επικοινωνούμε με τους άλλους. Θέλουμε να έχουμε ασφάλεια είτε μέσα στην οικογένεια και στην ιδιοκτησία είτε στις ιδέες, στο χρήμα και στη δύναμη που φέρνει. Αλλά όταν ο νους αναζητάει ασφάλεια δεν μπορεί ποτέ να γνωρίσει την αγάπη. Γιατί η αγάπη είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα που υπάρχει, επειδή όταν αγαπάμε είμαστε ευάλωτοι, είμαστε ανοιχτοί, επικοινωνούμε βαθιά, πέρα από τις λέξεις.
Αλλά δεν θέλουμε να είμαστε ανοιχτοί, δεν θέλουμε να είμαστε ευάλωτοι. Θέλουμε να είμαστε περιφραγμένοι, θέλουμε πιο πολύ να έχουμε την ησυχία μας.Ίσως γι’ αυτό δεν μας απασχολεί η αγάπη. Επειδή η αγάπη είναι το πιο επικίνδυνο και αβέβαιο στοιχείο στη ζωή και επειδή δεν θέλουμε να ζούμε στην αβεβαιότητα, ζούμε με το μυαλό. Ένας άνθρωπος που αγαπάει ζει με κάτι επικίνδυνο και δεν θέλουμε να ζούμε επικίνδυνα.
COSAS DE LA VIDA -1997- EROS RAMAZZOTTI TINA TURNER
Γενικά το αληθινό αίσθημα είναι πολύ επικίνδυνο το να νοιώθεις είναι πολύ επικίνδυνο, δεν είναι; Το να νοιώθεις πολύ έντονα, δηλαδή με πάθος (όχι να έχεις διάφορα πάθη), μπορεί να σε οδηγήσει σε ό,τι ονομάζουν μπέρδεμα, σε αταξία οπότε το ελέγχεις εκλογικεύοντάς το και με την εκλογίκευσή του παύεις να είσαι μεγαλόψυχος, παύεις να είσαι γενναιόδωρος και γίνεσαι ψυχολογικά τσιγκούνης. Το αίσθημά σου καταστρέφεται με τη διαδικασία της σκέψης, που είναι δόσιμο ονομάτων και χαρακτηρισμών, κρέμασμα ταμπέλας στα πάντα.Επειδή τα δυνατά αισθήματα είναι επικίνδυνα και η αγάπη είναι πολύ επικίνδυνη, αρχίζεις να σκέφτεσαι γύρω από την αγάπη, κι η σκέψη, η εκλογίκευση, ελαχιστοποιεί την αγάπη και σιγά σιγά την καταστρέφει.
Με τη λέξη «αίσθημα» εννοώ αγάπη, όχι επιθυμία, όχι συναισθηματισμούς, κι όχι όλο αυτό το σάπιο πράγμα που ονομάζεται «συν-αίσθημα». Η αγάπη είναι φωτιά που καίει διαρκώς, δεν ησυχάζει ποτέ, υπάρχει από στιγμή σε στιγμή, είναι δημιουργική, νέα, φρέσκια, χαρούμενη, κι επομένως είναι πολύ επικίνδυνη για την κοινωνία, για τις σχέσεις μας. Η αγάπη δεν είναι κανενός. Δεν πεθαίνει ποτέ. Είναι πάντα εκεί και σε περιμένει να την νοιώσεις. Είναι κατάσταση που σε περιμένει να μπεις. Και όταν πάει να γίνει αυτό, τότε μπαίνει στη μέση η σκέψη - δηλαδή γνώση, δηλαδή μνήμη, δηλαδή το παρελθόν - και μετριάζει την αγάπη, την ελέγχει, την τιθασεύει, την καθοδηγεί, την νομιμοποιεί κι εξουδετερώνει τους κινδύνους της.
Η διαφορά με τον έρωτα, είναι ότι σ’ αυτόν αγαπάς αποκλειστικά έναν άλλον, ενώ όταν δεν είσαι ερωτευμένος, αλλά αγαπάς κάποιον, τότε αγαπάς όλη την ανθρωπότητα όχι απλώς ένα πρόσωπο, αγαπάς τον άνθρωπο.
Και σήμερα είναι επικίνδυνο να αγαπάς τον άνθρωπο, έτσι δεν είναι; Επειδή η αγάπη δεν ξέρει από θλίψη και μοναξιά, επειδή δεν είναι φτιαγμένη από ζήλεια, είναι επικίνδυνη γιατί καταστρέφει. Καταστρέφει όλα όσα έχει χτίσει γύρω από τον εαυτό του ο άνθρωπος για να νοιώσει ασφάλεια, για να κρυφτεί από το φόβο, για να πετύχει. Η αγάπη είναι μία τρομακτική ενέργεια επειδή δεν ξέρει από σύγκρουση, από προβλήματα και φόβο, από θάνατο γι’ αυτό είναι τόσο καταστρεπτική και επικίνδυνη.
Καλό Σαββατοκύριακο…

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009