Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009






Μιλώ σου με τα μάτια μου
κι αυτό νομίζω φτάνει
να καταλάβεις η καρδιά μου
σε ποια μεριά σε βάνει

Τον τόπο που 'χω στην καρδιά μου
για σένα φυλαμένο
είναι μπαξές που μήδε εγώ
καμιά φορά δε μπαίνω

Φωτιά θα βάλω να καώ
και ύστερα θέλω να ρθεις
την στάχτη με τα χέρια σου
το σ αγαπώ να γράψεις

Την βλέπω και παραμιλώ
μιλάει και τα χάνω
αχ δικιά μου νάτανε
την προσευχή μου κάνω

Ω την παντέρμη τη βραδιά
και πως θα την περάσω
που πάλι με τα μάτια μου
μόνο θα σ' αγκαλιάσω

Παράξενε μου έρωτα
σεβντά μου πεισματάρη
να κάτεχα η αγάπη μας
ήντα τροπή θα πάρει

Δεν σταματάω να σ αγαπώ
φως μου κακό δεν κάνω
και όσο μ αρνείσαι θα πονάω
για σένα παραπάνω

Κάθε βραδιά στο όνειρο μου
σε περιμένω να ρθεις
μα σαν θα φύγεις από αυτό
γίνεται εφιάλτης

Φεύγει μου η σκέψη τσι βραδίες
και μου χαλάει τον ύπνο
και όπου κι αν ψάξω να τη βρω
στις αγκάλες σου τη βρίχνω

Όπου και να πάει η σκέψη μου
σε σένα καταλαγιάζει
αφού την γνώμη τσι καρδιάς
ο χρόνος δεν αλλάζει

Ξάπλωνε κόρη του σεβντά
τσι ώρες που θα σου λείπω
και εγώ θα γίνομαι όνειρο
μες στο γλυκό σου ύπνο

Απόψε θα ρθω να γενώ
κρυφά απ το όνειρο σου
για αυτό μωρό μου από νωρίς
στον ύπνο παραδόσου

Απόψε θα ρθω να γενώ
όπως και κάθε βράδυ
του ονείρου σου παρηγοριά
και του κορμιού σου χάδι


Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Κατανόηση...

Καμιά φορά, νομίζουμε ότι έχουμε κατανοήσει κάποιον άνθρωπο, ενώ το μόνο που έχουμε κάνει είναι να τον τοποθετήσουμε σε κάποιο προκατασκευασμένο καλούπι.

Η αληθινή κατανόηση είναι αυτή που έρχεται σε επαφή με τη μοναδικότητα του άλλου ανθρώπου, που νιώθει τον πόνο του ενώ παράλληλα αντιλαμβάνεται τις σκέψεις του. Η κατανόηση είναι σα να πηγαίνεις ένα περίπατο με τον άλλο – όπου εκείνος οδηγεί – και βλέπεις ό,τι βλέπει, μυρίζεσαι ό,τι μυρίζεται, ακούς ό,τι ακούει.

Για να γίνεις άνθρωπος που κατανοεί, πρέπει πρώτα να μάθεις να ξεχνάς “το δικό σου” – το δικό σου πρόβλημα, τη δική σου άποψη κ.ο.κ. – όταν συναντάς τον άλλο, και να αποκτήσεις τη διάθεση ότι δε γνωρίζεις τίποτε πριν ακούσεις τι έχει να πει ο άλλος. Αυτό σημαίνει να υπερβείς την τάση που έχουμε λόγω της ανατροφής μας, να προσπαθούμε να “μαντεύουμε” και να βάζουμε σε κάποια κατηγορία τον άλλο πριν καν μας μιλήσει.

Όταν τα κατορθώσεις αυτά, θα έχεις ανακαλύψει ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν ένα εσωτερικό κόσμο πολύ πιο πλούσιο και πολύ πιο όμορφο από ότι τολμούσες ποτέ να φανταστείς. Η κατανόηση που τους προσφέρεις είναι γι' αυτούς ένα πολύτιμο δώρο, μιας και τους επιτρέπει να δουν και αυτοί με τη σειρά τους ελεύθερα τον εαυτό τους, έξω από προκαταλήψεις και καλούπια.

Αν είσαι στην αντίθετη θέση, αν δηλαδή εσύ είσαι αυτός που αναζητά την κατανόηση από τους άλλους, έχουμε να σου πούμε τα εξής: Για να αναζητάς την κατανόηση κάποιος λόγος πρέπει να υπάρχει, και άρα καλό είναι να επιμείνεις μέχρι να βρεις κάποιον άνθρωπο που θα σου χαρίσει αυτό το δώρο. Από την άλλη όμως, δεν είναι καλό να αφήσεις αυτή την αναζήτησή σου να στραφεί σε απογοήτευση ή εχθρότητα έναντι αυτών που δεν έχουν τις δυνατότητες για να σου την προσφέρουν. Καλύτερα είναι αν μάθεις να αξιοποιείς τη μη-κατανόηση των άλλων ώστε εσύ να αποκτήσεις μια πιο ισχυρή, λιγότερο ευάλωτη προσωπικότητα, που δεν επηρεάζεται όταν άλλοι την παρεξηγούν, αδικούν ή παρερμηνεύουν. Δώσε - εν τω μεταξύ και μέχρι να βρεθεί ένα κατάλληλο πρόσωπο που να μπορείς να εμπιστευτείς - εσύ στον εαυτό σου την κατανόηση που ζητάς.

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009


Αν ερχόταν ο Θεός και με ρωτούσε τι χάρη θα ήθελα να μου κάνει, θα του έλεγα να με άφηνε να ερχόμουν σα φάντασμα την ώρα που θα κοιμάσαι, να σου δώσω ένα απαλό φιλάκι στο στόμα και να ακουμπήσω το προσωπάκι σου... Ένα απαλό χάδι και μια ζεστή και γεμάτη αγάπη αγκαλιά. Να ακούσω την αναπνοή σου να χαιδεύει το σώμα μου, την καρδιά σου να με ξυπνάει.......να με ξυπνάει....και να είμαι εκεί....δίπλα σου


Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Εμπιστοσύνη


Η εμπιστοσύνη είναι μια πολύ ευαίσθητη έννοια σε ένα ζευγάρι. Χωρίς την ύπαρξη εμπιστοσύνης η σχέση έχει ημερομηνία λήξης και το άτομο το οποίο δεν δείχνει την ανάλογη εμπιστοσύνη στον / στην σύντροφο του , απλά δεν μπορεί να απολαύσει την ευτυχία που η σχέση του έχει την δυνατότητα να του προσφέρει.
Έτσι με την πάροδο του χρόνου , η έλλειψη εμπιστοσύνης οδηγεί στην καχυποψία και η καχυποψία οδηγεί στην φθορά των συναισθημάτων και στην διάλυση της σχέσης. Γιατί η έλλειψη εμπιστοσύνης οδηγεί στην φθορά των συναισθημάτων ;
Το άτομο το οποίο δεν μπορεί να εμπιστευτεί τον / την σύντροφο του , αναπόφευκτα αισθάνεται ότι απειλείται από αυτόν / αυτή και βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση άμυνας. Όταν λοιπόν τηρούμε στάση άμυνας δεν είμαστε σε θέση να μοιραστούμε τα συναισθήματα μας και δεν είμαστε σε θέση να αφεθούμε στην σχέση να μας παρασύρει και να μας οδηγήσει εκεί που πρέπει.
Παράλληλα ,αυτός που δεν εμπιστεύεται μπορεί να δημιουργεί συνεχείς καταστάσεις που αποπροσανατολίζουν από την θετική εικόνα της σχέσης και δημιουργούν ένα αρνητικό περιβάλλον. Τέλος , κουράζεται! Κουράζεται να υποφέρει από τα υποθετικά σενάρια που κάνει στο μυαλό του και συσσωρεύει πικρία και θυμό απέναντι στον / στην σύντροφο του μέχρι που κάποια στιγμή θα πάψει να έχει συναισθήματα.
Γιατί όμως δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον /στην εκάστοτε σύντροφο μας ; Αν ρίξουμε μια ματιά στην κοινωνία γύρω μας θα ακούσουμε χιλιάδες ιστορίες απιστίας ή εκμετάλλευσης σε σχέσεις γνωστών και φίλων.
Από την άλλη πάλι σαφώς και οι ίδιοι θα έχουμε βιώσει στο παρελθόν καταστάσεις με πρώην συντρόφους οι οποίες κλόνισαν την εμπιστοσύνη μας στο αντίθετο φύλο. Όλα αυτά μας κάνουν καχύποπτους και συντηρητικούς και δυστυχώς μας μειώνουν την εμπιστοσύνη προς το περιβάλλον και ειδικότερα προς τον / την σύντροφο μας. Αυτή η μείωση της εμπιστοσύνης μας σε κάποιες περιπτώσεις μας απαλλάσσει από πιθανά προβλήματα αλλά σε κάποιες άλλες μας στερεί το να συμπεριφερόμαστε όπως εμείς θα θέλαμε κρύβοντας έτσι τον αληθινό – αυθεντικό μας εαυτό. Αν αισθανθούμε ότι δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τον / την σύντροφο μας χωρίς να μας έχει δώσει δικαιώματα τι κάνουμε για να καταπολεμήσουμε την καχυποψία και να δείξουμε εμπιστοσύνη ; Αρχικά , πρέπει να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που στο παρελθόν μας έχει προκαλέσει φόβο και ανασφάλεια το οποίο και μας οδηγεί στην έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στον /στην σύντροφο μας. Μήπως έχουμε απογοητευτεί στο παρελθόν ; Μήπως κάποιοι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη μας ; Μήπως φοβόμαστε και δεν έχουμε την δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε τα πιθανά συναισθήματα πόνου και λύπης που μπορεί να προκύψουν από μια προδοσία γι αυτό και προσπαθούμε να την αποφύγουμε προετοιμάζοντας πάντα τον εαυτό μας για το χειρότερο και βάζοντας τον / την σύντροφο μας κάτω από το μικροσκόπιο για να εντοπίσουμε πιθανές απειλές στην συμπεριφορά του / της ;
Επίσης θα πρέπει να αναρωτηθούμε για τις επιπτώσεις που αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον / την σύντροφο μας, στο παρελθόν αλλά και τώρα, έχει στην έκβαση της σχέσης μας. Εάν η εμπιστοσύνη για τον / την σύντροφο μας σημαίνει ότι μπορούμε να βασιστούμε πάνω του / της και ότι τον / της πιστεύουμε και τον / την αποδεχόμαστε , με το να αρνούμαστε συστηματικά την εμπιστοσύνη μας του / της υποδηλώνουμε ότι δεν είναι άξιος / α για τα πιο πάνω. Η έκφραση άρνησης και αρνητικών συναισθημάτων εκ μέρους μας , έχει αρνητικές επιπτώσεις και στην συμπεριφορά του / της συντρόφου μας απέναντι μας. Καλό λοιπόν θα ήταν την επόμενη φορά που θα ξεκινήσουμε το παιχνίδι της αμφισβήτησης του / της συντρόφου μας για να αποφύγουμε να πληγωθούμε , μην καταλήξουμε στο να πληγώσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας άσκοπα και ανώφελα. Πρέπει να ξεπεράσουμε τον φόβο και πρέπει να εμπιστευόμαστε τον / την σύντροφο μας. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε εξοπλισμένοι με μηχανισμούς άμυνας που μας επιτρέπουν να χειριστούμε ακόμα και μια προδοσία από τον / την σύντροφο μας.

Σίγουρα , η προδοσία δεν είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα αλλά δεν είναι και προς θάνατο. Όλα πρέπει να ξεπερνιούνται...και ξεπερνιούνται με χρόνο και θέληση από μέρους μας. Ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς. Πιστέψτε το , και ζήστε την σχέση σας χωρίς ανασφάλειες και φοβίες. Που ξέρετε ; Μπορεί το άτομο που έχετε δίπλα σας να μην προδώσει ποτέ την εμπιστοσύνη σας.
Αυτό το σκεφτήκατε;

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Ένας φύλακας άγγελος;


Είναι νύχτα... Τα πάντα σιωπούν, έτσι όπως μόνον η σιωπή γνωρίζει να ησυχάζει.
Το μυαλό ταξιδεύει σε πράξεις καθημερινές, αναγκαίες, συνηθισμένες. Τριγυρίζει και βασανίζεται. Παιδεύεται και ξαναρχίζει. Σηκώνεται απ' το γονάτισμα το βαθύ και τρέχει, γιατί μόνον έτσι μπορεί να επιβιώσει. Στάχτες κι ανάθεμα, μια ζωή απογοητευμένη και θολή...
Όλα γυρίζουν, σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε ανάποδη στιγμή. Όλα ξανάρχονται και το βουητό τους γίνεται πιο έντονο και βασανιστικό. Θέλεις να φύγεις αλλά δεν ξέρεις προς τα πού. Κι αν μείνεις δεν ξέρεις το πώς. Όλα κινούνται ανεξέλεγκτα... Όλα, εκτός από μια πνοή που σκίζει την ησυχία γύρω και κατευνάζει απότομα την ταραχή, δαμάζει την αντάρα...

Ξαφνικά, κι ενώ τα πάντα γύρω φαίνεται να συνωμοτούν σ' έναν αγώνα δύσβατο, χωρίς ορατό τελειωμό, κι ενώ το τέλος μοιάζει σαν τη μόνη λύτρωση που όμως είναι πολύ μακρινή, κι ενώ το μυαλό συγχίζεται και δεν μπορεί νοήματα να βγάλει... μία ανάσα ανεπαίσθητη πίσω απ' τον ώμο, εκεί στην άκρη της ζήσης, εκεί που ξανά φουντώνει η ζωή. Ένα χάδι από αόρατο χέρι, ένας ψίθυρος από χείλη ανύπαρκτα, μια κίνηση φευγαλέα.

Κι ύστερα πάλι σιωπή... Μια εικόνα, μια φαντασίωση, μια στιγμή! Μια στιγμή! Μη φεύγεις! Σε νιώθω, σ' ακούω, σε χρειάζομαι. Μείνε κοντά μου έστω και σ' αυτή τη μανιώδη σιωπή. Μείνε έστω και για να πιστεύω πως είσαι κοντά μου. Βοήθα με!
Όλα τότε ησυχάζουν, γαληνεύει το μυαλό και η ψυχή ανδρειεύει, επαναστατεί. Κι αναζητάς... κι αναρωτιέσαι... τί είναι αυτό που σε κάνει ξανά δυνατό;


Έχετε νοιώσει ποτέ... αυτό το χάδι το ανύπαρκτο; την ανάσα τη φευγαλέα; τη στιγμή τη μοναδική; αυτή τη στιγμή που νομίζει κανείς πως δημιουργήθηκε στο σύμπαν μόνο για τον ίδιο, για να τη ζήσει ολότελα δική του, να τη δει μόνον αυτός...
Έχετε νοιώσει ποτέ... κάτι να σας ακολουθεί και να σας προστατεύει; κάτι να ζει με την πνοή και να νοιώθει με τις αισθήσεις σας;
Πέρα από κάθε θεωρία επιστημονική ή θρησκευτική... έχετε νοιώσει ποτέ κάτι να συμβαίνει και να υπάρχει μόνο για σας; Κάτι μοναδικό, που μόνο εσείς μπορείτε να βιώσετε όπως αισθάνεσθε;

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Ο Έρωτας και η Ψυχή...







Πραγματικά μεγάλο, αλλά από τα πιο αγαπημένα μου και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας....πιστεύω πως το "αληθινά συναισθήματα" είναι αυτό που του ταιριάζει περισσότερο..... Όποιος έχει κουράγιο, ας το διαβάσει.......


Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε μια πολιτεία μεγάλη, πλούσια και δυνατή ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα. Η μικρότερη από τις τρεις κόρες τους – την έλεγαν Ψυχή – ήταν τόσο όμορφη, που μόνο με τη θεά Αφροδίτη μπορούσε να παραβληθεί. Έτσι, όποιος την έβλεπε, έπεφτε θαμπωμένος και την προσκυνούσε σαν να είχε μπροστά του την ίδια τη θεά. Με τον καιρό όλοι πίστεψαν πως η ψυχή δεν ήταν παρά η ίδια η θεά του έρωτα που είχε κατεβεί στη γη. Τα ιερά της Αφροδίτης στην Πάφο, στα Κύθηρα, στην Κνίδο, ερημώθηκαν. Οι προσευχές λησμονήθηκαν. Οι θυσίες σταμάτησαν. Ο κόσμος, που λάτρευε πριν τη μεγάλη θεά, σαγηνεύτηκε από την ομορφιά της θνητής, και αυτήν προσκυνούσε πια και λάτρευε.
Η Αφροδίτη δεν άντεξε την προσβολή και αποφάσισε να εκδικηθεί: πρόσταξε λοιπόν το γιο της, τον Έρωτα, να χτυπήσει την αντίζηλό της με τα βέλη του και να την κάνει να αγαπήσει παράφορα τον πιο ασήμαντο και περιφρονημένο άνθρωπο του κόσμου. Έτσι, όπως άλλωστε γίνεται συχνά, η ομορφιά της Ψυχής στάθηκε η αιτία της μεγάλης της δυστυχίας: όλοι οι νέοι έμειναν μαγεμένοι από τη χάρη της, κανείς όμως δεν αποφάσιζε να την κάνει γυναίκα του, και η Ψυχή έμενε μόνη και έρημη. Οι δύο αδερφές της είχαν παντρευτεί πριν από καιρό στα ξένα, και η Ψυχή, κλεισμένη στο παλάτι, έκλαιγε τη μοίρα της και καταριόταν την ομορφιά της.
Όταν ο βασιλιάς είδε κι απόειδε, αποφάσισε να ρωτήσει το μαντείο του Απόλλωνα στη Μίλητο, για την τύχη της κόρης του. Η απάντηση του θεού ήταν αλλόκοτη και σκληρή: έπρεπε να οδηγήσουν την Ψυχή νυφοστολισμένη, σαν να ήταν να παντρευτεί στον Κάτω Κόσμο, στην πιο ψηλή κορφή ενός έρημου και μακρινού βουνού. Εκεί θα συναντούσε το γαμπρό που της είχε τάξει το ριζικό της: ένα πελώριο φίδι φτερωτό που προξενούσε το φόβο και τον τρόμο, ακόμη και στον μεγάλο Δία. Τρόμαξε ο βασιλιάς. Μήπως όμως μπορούσε να κάνει κι αλλιώς; Έτσι όλος ο λαός, μαζί με τους γονείς της, τη συνόδεψε με κλάματα και μοιρολόγια ως την κορφή του βουνού, όπου την άφησαν κι έφυγαν. Τότε ο Ζέφυρος την ανασήκωσε, και ταξιδεύοντάς την πάνω από στεριές και θάλασσες, την έφερε και την άφησε μέσα σε ένα μαγεμένο περιβόλι.
Σ’ αυτό το περιβόλι η Ψυχή σαστισμένη πήρε να σεργιανάει εδώ κι εκεί, όταν ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σ’ ένα ολόχρυσο παλάτι, εντελώς αφύλαχτο. Παρ’ όλο το φόβο που ένιωθε, μπήκε μέσα και άρχισε να το τριγυρίζει, ώσπου άκουσε μια φωνή: «όλα όσα βλέπεις, κυρά μου, είναι δικά σου. Μη φοβάσαι! Κάθισε να ξαποστάσεις, και όταν θελήσεις να λουστείς και να νοιαστείς για την ομορφιά σου, φώναξέ μας να σε βοηθήσουμε. Εμείς είμαστε οι υπηρέτες σου. Η κάθε σου επιθυμία είναι για μας προσταγή».
Πραγματικά, οι υπηρέτες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την περιποιηθούν και να τη διασκεδάσουν. Τη βοήθησαν να λουστεί, της έστρωσαν πλούσιο το τραπέζι και της τραγούδησαν, χωρίς όμως να τους δει. Τη νύχτα έφτασε ο άγνωστος άντρας της και μέσα στο βαθύ σκοτάδι την έκανε δική του, προτού όμως ξημερώσει ακόμη, χάθηκε από κοντά της.
Έτσι περνούσε ο καιρός: την ημέρα οι αόρατοι υπηρέτες φρόντιζαν να μην της λείψει τίποτα και τη νύχτα ερχόταν ο μυστηριώδης εραστής της και την έκανε ευτυχισμένη. Στο μεταξύ οι γονείς της γερνούσαν μέσα στην απελπισία και στο πένθος. Κοντά τους είχαν έρθει οι δυο άλλες θυγατέρες τους και προσπαθούσαν μάταια να τους παρηγορήσουν. Αλλά και η Ψυχή άρχισε να αισθάνεται δυστυχισμένη: ολομόναχη τη μέρα να ζει ανάμεσα σε αόρατα πνεύματα και το βράδυ να πλαγιάζει στην αγκαλιά ενός άντρα, που ούτε για μια στιγμή δεν είχε αντικρίσει το πρόσωπό του. Στο τέλος με δάκρυα και παρακάλια καταφέρνει η Ψυχή να πείσει τον άντρα της μέσα στα χάδια να επιτρέψει να έρθουν, ας είναι και για λίγον καιρό, οι αδερφές της για να της κρατήσουν συντροφιά. Η άδεια δίνεται, με έναν όρο όμως: «Μπορείς, της είπε, να τους χαρίσεις ό,τι θελήσουν από τα πλούτη του παλατιού. Μα μην πλανηθείς από τα λόγια τους και θελήσεις να με αντικρίσεις στο φως. Θα με χάσεις για πάντα και θα γίνεις δυστυχισμένη». Η Ψυχή του υπόσχεται να σεβαστεί την επιθυμία του. Άλλωστε και η ίδια τον έχει αγαπήσει στο μεταξύ και δεν θέλει να τον χάσει. Ξέρει ακόμη πως από τη διαγωγή της θα εξαρτηθεί και η φύση του παιδιού που έχει στα σπλάχνα της: αν συμμορφωθεί με την εντολή του άντρα της, το παιδί που θα γεννήσει θα είναι αθάνατο. Αν όχι, θνητό.
Ύστερα από λίγες μέρες οι αδερφές ανεβαίνουν στο βουνό για να κλάψουν την Ψυχή, που τη νόμισαν πια χαμένη για πάντα. Στους θρήνους τους αποκρίνεται η φωνή της ίδιας της Ψυχής που τις καλεί κοντά της. Σε λίγο, ταξιδεμένες κι αυτές από το Ζέφυρο, βρίσκονται μέσα στο παλάτι. Η χαρά τους είναι ανείπωτη. Όμως, σιγά σιγά αρχίζουν να ζηλεύουν την τύχη της αδερφής τους και ο φθόνος τους μεγαλώνει ύστερα από κάθε επίσκεψη, καθώς η Ψυχή, εντελώς ανυποψίαστη για τα αισθήματά τους, τις σεργιανίζει μέσα στο παλάτι και τους δείχνει τους αρίθμητους θησαυρούς. Στους γέρους γονείς τους δεν λένε κουβέντα για την τύχη της Ψυχής. Τους αφήνουν να πιστεύουν πως η μικρότερη αδερφή είναι από καιρό πεθαμένη. Οι φθονερές αδερφές δεν σκέφτονται παρά μόνο πώς θα κάνουν κακό στην Ψυχή. Δεν σταματούν να τη ρωτούν για τον άντρα της. Και η Ψυχή αναγκάζεται στο τέλος να τους πει ψέματα, πως τάχα ο άντρας της είναι ένας νέος όμορφος και δυνατός που περνά τη μέρα του πάνω στα βουνά κυνηγώντας. Η ομολογία της Ψυχής κάνει να φουντώνει ακόμα πιο πολύ ο φθόνος στα στήθη των αδερφάδων της, γιατί και οι δυο έχουν παντρευτεί γέρους και ανήμπορους βασιλιάδες. Όμως και ο σύντροφος της Ψυχής ξέρει τι διαθέσεις έχουν οι κακές αδερφές και σε κάθε ευκαιρία την προειδοποιεί για την ανεπανόρθωτη καταστροφή που θα προκαλέσει η ίδια αν τυχόν παραβεί την εντολή του. Οι αδερφές της ωστόσο επιμένουν να μάθουν λεπτομέρειες και έτσι, κάποτε που η Ψυχή ξεχάστηκε και είπε πως ο άντρας της είναι κάποιος πλούσιος έμπορος από την κοντινή επαρχία, κάπως μεγάλος στην ηλικία, πέφτουν πάνω της και την αναγκάζουν να παραδεχτεί, μια και η ίδια άλλα τους είχε πει πιο παλιά, πως τον άντρα της δεν τον είχε ποτέ δει στα μάτια της. Στο τέλος κατορθώνουν να την πείσουν πως αυτός ο άγνωστος άντρας της δεν ήταν παρά το φοβερό φίδι που μνημόνευε η προφητεία του Απόλλωνα. Αν τη φροντίζει, της είπαν, είναι γιατί θέλει να τη φάει, μόλις το παιδί μεγαλώσει στα σπλάχνα της. Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να γλιτώσει από το θάνατο: μια νύχτα, να ανάψει ένα λυχνάρι και να κόψει το κεφάλι του τέρατος.
Η ψυχή βασανίστηκε πολύ ώσπου να πάρει την απόφαση, αλλά στο τέλος πίστεψε πως αυτή θα έπρεπε να χτυπήσει πρώτη. Έτσι, μια μέρα, όταν έπεσε το σκοτάδι και ο άντρας της πλάγιασε κοντά της και αποκοιμήθηκε βαθιά, σηκώθηκε και άναψε το λυχνάρι. Κάτω όμως από το φως του η Ψυχή τα έχασε: μπροστά της βρισκόταν ο ίδιος ο Έρωτας, πιο ωραίος κι απ’ ό,τι τον φανταζόταν. Στα πόδια του κρεβατιού ήταν ριγμένα τα άρματά του : το τόξο, η φαρέτρα και τα βέλη. Η Ψυχή πήρε τότε μια σαΐτα και, καθώς την περιεργαζόταν, πληγώθηκε ελαφρά στο δάχτυλο. Από κείνη τη στιγμή, χωρίς και η ίδια να το καταλάβει, ερωτεύεται παράφορα τον ίδιο τον Έρωτα. Μετανιωμένη για την ευπιστία και την αμυαλιά της προσπαθεί να αυτοκτονήσει για να τιμωρήσει τον εαυτό της. Άδικος κόπος. Το μαχαίρι γλιστρά και πέφτει από το χέρι της.
Ξαφνικά, μια σταγόνα καφτό λάδι χύνεται από το λυχνάρι και πέφτει πάνω στον γυμνό ώμο του κοιμισμένου θεού. Ο Έρωτας πετιέται πάνω αλαφιασμένος από τον πόνο και, διαπιστώνοντας την απιστία της γυναίκας του, ανοίγει τα φτερά του για να φύγει. Μόλις που προφταίνει η Ψυχή να πιαστεί από το πόδι του και να ανυψωθεί μαζί του πάνω στα σύννεφα. Ύστερα από λίγο, εξαντλημένη από την κούραση, πέφτει στη γη, χωρίς να σκοτωθεί. Και ο Έρωτας όμως κατέβηκε, στάθηκε στην κορυφή ενός κοντινού κυπαρισσιού, και αφού της παραπονέθηκε για την αχαριστία που έδειξε, πέταξε πάλι στα ύψη. Η Ψυχή ρίχτηκε από την απελπισία της σ’ ένα ποτάμι για να πνιγεί, εκείνο όμως τη σήκωσε απαλά πάνω στα νερά του και την άφησε πάνω στην πυκνή χλόη της όχθης του. Ο Παν, που βρισκόταν εκεί κοντά, κατάφερε να τη μεταπείσει και να της δώσει θάρρος.
Από εκείνη τη στιγμή ένας είναι ο σκοπός της ζωής της: να ξαναβρεί τη χαμένη της ευτυχία. Πρώτα όμως πρέπει να τιμωρήσει τις αδερφές της. Στην πρώτη εξομολογείται πως ο Έρωτας έφυγε από κοντά της, τάχα για να παντρευτεί εκείνην. Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να πειστεί η φθονερή αδερφή να παρατήσει τον άντρα της, λέγοντάς του πως τάχα πέθαναν οι γονείς της, να ανεβεί στο βουνό και να γκρεμιστεί στα βράχια, πιστεύοντας ως την τελευταία στιγμή πως θα τη σηκώσει, όπως και την άλλη φορά, ο Ζέφυρος. Με τον ίδιο τρόπο σκοτώνεται και η δεύτερη.
Ύστερα από την τιμωρία τους, η Ψυχή ξεκινάει να βρει τον Έρωτα. Άδικα όμως παραδέρνει σε στεριές και θάλασσες. Οι θεοί την έχουν εγκαταλείψει. Ούτε η Ήρα, ούτε η Δήμητρα, παρόλο που τη συμπονούν, δέχονται να τη βοηθήσουν, όταν καταφεύγει στα ιερά τους, γιατί δεν θέλουν να έρθουν σε σύγκρουση με την Αφροδίτη, που τη μισεί θανάσιμα, επειδή μπόρεσε αυτή, μια θνητή, να ξελογιάσει το γιο της. Τέλος, πηγαίνει στο παλάτι της Αφροδίτης, με την ελπίδα πως εκεί θα έβρισκε τον Έρωτα, και πέφτει ασυλλόγιστα στα χέρια της. Από καιρό άλλωστε η θεά είχε στείλει τον Ερμή να τη βρει και να την οδηγήσει με το καλό ή με τη βία μπροστά της.
Από τη στιγμή αυτή αρχίζουν οι μεγάλες δοκιμασίες για την Ψυχή. Δύο έμπιστες δούλες της ζηλότυπης θεάς, η Θλίψη και η Έγνοια, τη μαστιγώνουν αλύπητα. Άλλη της βγάζει τρίχα τρίχα τα μαλλιά, η Αφροδίτη η ίδια τη δέρνει και της ξεσκίζει τα ρούχα. Ύστερα την προστάζει μέσα σε λίγες ώρες να ξεδιαλέξει από έναν τεράστιο σωρό καρπούς της γης το κάθε είδος – στάρι, παπαρουνόσπορο, κεχρί, ρεβίθια, φακή, κουκιά, κριθάρι – και να το βάλει χωριστά. Η Ψυχή καταφέρνει να τα βγάλει πέρα με τη βοήθεια των μυρμηγκιών. Την άλλη μέρα υποχρεώνεται να πάει να βρει και να φέρει το χρυσό μαλλί από τα άγρια πρόβατα του βουνού, και ύστερα να κουβαλήσει νερό από την πηγή της Στύγας, που τη φύλαγαν, νύχτα και μέρα, δράκοι ακοίμητοι. Στις επικίνδυνες αυτές αποστολές δεν της έλειψαν ωστόσο οι παραστάτες: πρώτα το προφητικό καλάμι – που τη συμβούλεψε να μαζέψει με την ησυχία της τις τούφες το μαλλί που άφηναν τα πρόβατα πάνω στα αγκάθια των θάμνων – και ύστερα ο αετός του Δία – που γέμισε το κανάτι με το νερό της πηγής.
Οι δοκιμασίες όμως και τα βάσανα της Ψυχής δεν τελειώνουν. Η Αφροδίτη τη στέλνει στον Κάτω Κόσμο να δανειστεί από την Περσεφόνη την αλοιφή της ομορφιάς, μια και η δική της είχε τελειώσει. Και αυτή τη φορά η Ψυχή, παίρνοντας κουράγιο από τη δύναμη του πάθους της και έχοντας βοηθό έναν μαγικό πύργο, θα τα καταφέρει, όχι βέβαια χωρίς δοκιμασίες. Ο πύργος αυτός, όπου είχε ανέβει για να αυτοκτονήσει, τη συμβούλεψε πώς θα κατεβεί στον Άδη και της φανέρωσε τι είχε να αντιμετωπίσει εκεί. Η ατυχία της, όμως, δεν είχε όρια. Μόλις πήρε το βάζο με τη θεϊκή αλοιφή, θέλησε να δοκιμάσει η ίδια το θαυματουργό φάρμακο, ελπίζοντας πως, αν έβαζε λίγη αλοιφή στο πρόσωπό της, θα γινόταν ακόμη πιο όμορφη, και έτσι θα μπορούσε να ξανακερδίσει την αγάπη του Έρωτα. Τη στιγμή όμως που άνοιξε το βάζο, ένιωσε να την τυλίγει σαν αποπνικτικός καπνός, ο Ύπνος, και έχασε τις αισθήσεις της.
Τα βάσανα της Ψυχής βρίσκονται όμως πια στο τέλος τους. Αρκετά είχε δοκιμαστεί. Ο Έρωτας που δεν την είχε ποτέ απολησμονήσει, κατορθώνει να γλιστρήσει από το δωμάτιο όπου τον είχε κλειδωμένο η Αφροδίτη, τάχα για να του γιατρέψει την πληγή, τρέχει και ξανακλείνοντας τον Ύπνο μέσα στο βάζο, τη συνεφέρνει. Έπειτα κατορθώνει, σε ένα συμβούλιο των θεών, να καταπραΰνει το θυμό της μητέρας του με τη βοήθεια του Δία, που αντιμετωπίζει με κατανόηση την περιπέτεια του Έρωτα, και πρωτοστατεί στο μεγάλο γλέντι που στήνεται στον Όλυμπο, για να τιμηθεί η γαμήλια ένωση του θεού με τη θνητή. Η Ψυχή γίνεται πια επίσημα γυναίκα του και την ίδια ώρα της χαρίζεται η αθανασία. Ύστερα από λίγο καιρό φέρνει στον κόσμο τον καρπό της αγάπης της με τον Έρωτα: την Ηδονή.

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Τι είναι κεραυνοβόλος έρωτας;


Πολλοί από μας αναρωτιούνται αν υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας, αν είναι μύθος και πόσο πρέπει να τον εμπιστευθούμε.

Κατ΄αρχήν να πούμε ότι ο κεραυνοβόλος έρωτας υπάρχει και είναι ο τρόπος που διαλέγει σύντροφο ο συναισθηματικός και διαισθητικός τύπος προσωπικότητας, ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, τον τόπο, τον χρόνο και τις συνθήκες ζωής του.


Ο κεραυνοβόλος έρωτας δεν είναι καθόλου επιπόλαιη επιλογή. Αντίθετα είναι ο σπινθήρας, που πυροδοτεί την βαθιά οικειότητα μεταξύ μιας εικόνας ,εν μέρει συνειδητής και εν μέρει ασυνείδητης, και του προσώπου που ερωτευθήκαμε κεραυνοβόλα: Είναι αυτός ή αυτή που εκφράζει τις πιο συχνές και απαιτητικές επιθυμίες μας ,τους πόθους μας, που στοιχειώνει τα όνειρά μας.

Η ταχύτητα λοιπόν που χαρακτηρίζει τον κεραυνοβόλο έρωτα σημαίνει την ομοιότητα του ατόμου, που ερωτευόμαστε, με το μοντέλο που έχουμε μέσα μας, εκείνο το μοντέλο συντροφικότητας, που ο βαθύτερος εαυτός μας γνωρίζει ότι θα μας επιτρέψει να ολοκληρωθούμε ψυχολογικά, δηλαδή να γίνουμε ευτυχισμένοι. Αν και η ευτυχία είναι συνάρτηση της εξέλιξης και της ολοκλήρωσής μας, ο κεραυνοβόλος έρωτας περικλείει μια μεγάλη αντίφαση: Την επιθυμία για εξέλιξη και τον φόβο της ανατροπής.

Η απογοήτευση

Πολύ σύντομα, το στάδιο του κεραυνοβόλου έρωτα θα διαδεχθεί το στάδιο της λογικής: Υπάρχουν διαφορές, δεν είναι όπως νόμιζα, δεν το περίμενα να γίνει αυτό ή εκείνο. Αυτό το στάδιο, πολύ συχνό στις σχέσεις υπόσχεται μια οδυνηρή- είναι αλήθεια- μοναξιά, που οδηγεί και στον τερματισμό του ονείρου. Όμως είναι παγίδα, που, αν την γνωρίζουμε, θα οδηγηθούμε σχετικά εύκολα στην έξοδο από την κρίση. Και φαίνεται να αξίζει τον κόπο. Όπως ακριβώς οι ψαράδες έχουν μια γρήγορη και πλούσια ψαριά αλλά αφιερώνουν πολύ χρόνο, υπομονή και προσπάθεια για να ξεμπλέξουν τα δίκτυα, έτσι κι εμείς χρειάζεται να σκύψουμε τόσο στο πρόσωπο, που επιλέξαμε όσο και στα δικά μας κομμάτια, αυτά που εμποδίζουν τη σχέση να προχωρήσει. Όμως, για να συμβεί αυτό χρειάζεται ένα μίνιμουμ περιβάλλον ασφάλειας, δηλαδή να ξέρουμε ότι τουλάχιστον ο ένας από τους δυο είναι αφιερωμένος στη σχέση. Το αίσθημα της ασφάλειας θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τον φόβο που προέρχεται από το καθρέφτισμα, την αναπόφευκτη σύγκρουση και τον θυμό.

Το καθρέφτισμα

Συνήθως, στον σύντροφο που επιλέξαμε βλέπουμε τα δύσκολα και αποκηρυγμένα συναισθήματά μας: Τη ζήλια, τον θυμό, τον φόβο της απόρριψης, την αυτολύπιση, την επιθυμία ελέγχου, την κτητικότητα και ένα σωρό άλλα, ξεχασμένα από τα χρόνια. Όμως, ποτέ δεν είναι ο άλλος που μας κάνει να ζηλεύουμε ή να θυμώνουμε. Συνήθως εμείς έχουμε κάποιο κρυφό φόβο και πραγματικά είναι πολύ εξελικτικό να αφυπνισθεί, να βγει στην επιφάνεια και να τον αντιμετωπίσουμε μαζί με τον σύντροφο. Το καθρέφτισμα πονάει αλλά επιφυλάσσει και μια σπουδαία ανταμοιβή: Ξεκαθαρίζουμε μια για πάντα με τον εαυτό μας αν και τι είδος σχέσεων θέλουμε κι αυτό δεν μπορεί παρά να μας κάνει ώριμους και ευτυχισμένους.

Η σύγκρουση

Το επόμενο στάδιο του καθρέφτη είναι η σύγκρουση, με τον εαυτό μας και τον σύντροφο. Κι εδώ οι επιλογές είναι δυο. Η αφήνουμε το σύντροφο να μας πλησιάσει ή κλείνουμε τις πόρτες και τα΄αυτιά μας σε κάθε επιχείρημα. Η επιλογή είναι άμεσα εξαρτώμενη από τα δικά μας συναισθήματα: Ο φόβος της απόρριψης θα μας απομακρύνει και η αίσθηση της ασφάλειας θα μας επιτρέψει την διαπραγμάτευση και την ειλικρινή διάθεση να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο

Ο θυμός

Το μπλοκάρισμα στη σχέση εξαιτίας της ανασφάλειας- θέλει ή δεν θέλει να είμαστε μαζί- προξενεί θυμό και αντιφατικές σκέψεις: Αυτός φταίει, όχι εγώ φταίω, δεν αξίζει, μάλλον εγώ δεν αξίζω. Αν μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε τις σκέψεις του θυμού, υπάρχει πιθανότητα να προχωρήσει η σχέση, πολύ πιο σταθερά απ΄όσο ξεκίνησε. Αυτό προϋποθέτει αυτοπαρατήρηση, κόπο και πόνο και οι περισσότεροι από μας προτιμούν τη λύση της σχέσης και τους χωριστούς δρόμους στη ζωή

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Ελεύθερη έκφραση συναισθημάτων.


Ελεύθερη έκφραση συναισθημάτων!

Ξανακοιτούσα τούτη τη φράση και αναρωτιόμουν πόσο αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Πόσο ελεύθερα δηλαδή μπορεί κάποιος να εκφράσει τα διάφορα συναισθήματά του και πόσο είμαστε στ' αλήθεια έτοιμοι εμείς οι υπόλοιποι, όχι μονάχα να τα ακούσουμε, αλλά κυρίως να τα αντέξουμε.

Εδώ βέβαια, η φράση αφορά τα όποια και όσα θελήσει κανείς να μοιραστεί, δίχως να αφορούν κάποιον από τους αναγνώστες οπωσδήποτε, δίχως να θίγεται κανείς, δίχως να γράφονται πράγματα που πληγώνουν. Εδώ, η ελεύθερη έκφραση, βρίσκει εφαρμογή μέσα από καλή διάθεση ή έστω και μέσα από μια γλυκειά αμφιθυμία σε κάποιες περιπτώσεις.

Δηλαδή μπορεί ένας από εμας να νοιώθει λίγο βαριά ή νοσταλγικά ή παραπονεμένα ή έστω προβληματισμένος πάνω σε κάτι, αλλά έχει την καλή διάθεση να κοινωνήσει αυτή του την κατάσταση με τους υπόλοιπους.
Πόσο ελεύθερα το κάνει όμως;
Ακόμα κι αν πρόκειται για κάτι χαρούμενο, αισιόδοξο, το γεγονός οτι έχει αρθεί για πολλούς η ανωνυμία, τους επιρεάζει καθόλου;
Δεν συζητάμε για το αν έχουν τη δυνατότητα να γράψουν ΚΑΙ ανώνυμα. Συζητάμε για το αν νοιώθουν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ να εκφραστούν παντελώς.

Από την άλλη, πόσο αναγνωρίζουμε σε κάποιον τη δυνατότητα να μας εκφράσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του; Τη γνώμη του, ναι. Σε όλες τις συζητήσεις.
Όμως το συναίσθημα μπορούμε να το ερμηνεύσουμε σωστά και να χειριστούμε τον ψυχισμό του γράφοντος σε μια δεδομένη στιγμή;
Μπορούμε να ανταποκριθούμε άμεσα;
Να διαβλέψουμε μια πιθανή ανάγκη για "ακούμπισμα", για κατάθεση;
Αναρωτήθηκα ακόμα, τί νόημα έχει το να πει, να διατυπώσει κάποιος ορισμένα συναισθήματά του, αν δεν αισθάνεται την ανάγκη μια ταυτόχρονης ανταπόκρισης. Ενός επιτόπου σχολιασμού.
Όχι για την κριτική αλλά για το μοίρασμα.
Όχι για να γίνει κουβέντα αλλά για να στηθεί γέφυρα.
Κι ακόμα, αναρωτήθηκα πόσο με τον τρόπο μας, τον κάνουμε να μας εμπιστευτεί ή να αποτραβηχτεί στο μέλλον από μια επόμενη προσπάθεια παρόμοιας εξωτερίκευσης.

Τελικά, πόσο απέχει η θεωρία μας περί ειλικρίνειας και αμεσότητας, από την ικανότητά μας να χειριστούμε το συναίσθημα του άλλου. Κι επίσης, αν και όταν γινόμαστε αποδέκτες κάποιων εκμυστηρεύσεων, είναι σίγουρο οτι δεν έχουμε κάνει ποτέ τον άλλον να αισθανθεί άβολα, εκ των υστέρων;
__________________

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Η δυστυχία στις ανθρώπινες σχέσεις


Συμφωνείς, υποθέτω, ότι όλα τα αντικείμενα (φυτά, ζώα κ.λ.π.), εφόσον υποπίπτουν στην αντίληψή μας, προκαλούν ευαρέσκεια ή δυσαρέσκεια. Εάν το συναίσθημα θα είναι ευάρεστο ή δυσάρεστο, εξαρτάται από τη σχέση (επιθυμίας ή αποστροφής) που αναπτύσσουμε εμείς με τα αντικείμενα. Βρέχει. Εσύ επιθυμείς τη βροχή, άρα νιώθεις ευαρέσκεια.
Εγώ, αντίθετα, δεν τη θέλω, δεν την επιθυμώ, άρα αισθάνομαι δυσαρέσκεια.
Επομένως οι ίδιες ακριβώς συνθήκες δεν γεννούν κατ' ανάγκην τα ίδια συναισθήματα στις ψυχές των ανθρώπων.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο ανθρώπινο, στο κοινωνικό περιβάλλον.

Γνωρίζουμε τον Πέτρο. Εσύ επιθυμείς να συνευρίσκεσαι με τον Πέτρο όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο (σου προκαλεί ευάρεστο συναίσθημα). Εγώ, δεν θέλω, δεν επιθυμώ ούτε να τον αντικρίσω (μου προκαλεί δυσάρεστο συναίσθημα). Επομένως το ίδιο πρόσωπο μπορεί να προκαλεί διαφορετικά συναισθήματα στους συνανθρώπους του.
Τα συναισθήματα στις ανθρώπινες σχέσεις Συμφωνείς, υποθέτω, ότι ο άνθρωπος, επειδή ακριβώς ζει σε κοινωνικό περιβάλλον, έχει επαφές, δημιουργεί, κατ' ανάγκην, σχέσεις. Δυστυχώς, όμως, οι σχέσεις αυτές προκαλούν δυσαρέσκεια μάλλον παρά ευαρέσκεια.
Γιατί συμβαίνει αυτό;

Θέλουμε να έχει ο συνάνθρωπός μας τις προδιαγραφές που εμείς επιθυμούμε, να είναι δηλαδή αρεστός σε μας και να μας προκαλεί την ευαρέσκεια (εξωτερική εμφάνιση, συμπεριφορά, αντιλήψεις, μόρφωση, ικανότητες, καταγωγή, περιουσία και πολλά άλλα). Παραδείγματα:
Αντικρίζεις ένα αγόρι με σκουλαρίκια στα αυτιά, αγανακτείς.
Σου κλέβει στο ζύγι ο οπωροπώλης, οργίζεσαι.
Δεν διαθέτει περιουσία η ερωμένη σου, απελπίζεσαι.
Δεν είναι υπάκουο το παιδί σου, δυσαρεστείσαι.
Σε απατά η σύζυγός σου, θυμώνεις.
Δεν σε αμείβει αρκούντως ο εργοδότης σου, δυσφορείς.
Ζητεί "φακελάκι" ο γιατρός σου, εξάπτεσαι.
Δεν γεννά παιδιά η σύζυγός σου, απογοητεύεσαι.
Δεν αποδίδει στο Σχολείο το παιδί σου, θλίβεσαι.
Αρρωσταίνει η σύζυγός σου, στενοχωριέσαι.
Σε επιπλήττει ο προϊστάμενός σου, σκυθρωπιάζεις.

Επομένως, Όσες φορές συναντά κανείς ανθρώπους που δεν πληρούν τις προδιαγραφές της επιθυμίας του, κλονίζεται, συνθλίβεται από αρνητικά, από δυσάρεστα συναισθήματα.

Άρα βιώνει τη δυστυχία. Αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, ότι το να ανακαλύψεις μέσα στην κοινωνία ένα άτομο, όπως ακριβώς το επιθυμείς, είναι σχεδόν αδύνατο. Επομένως, Οι συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι αναπόφευκτες. Το κακό, όμως, είναι ότι αυτές παράγουν θλίψη, στενοχώρια, δυσαρέσκεια. Άρα ο άνθρωπος βιώνει και, δυστυχώς, θα βιώνει εσαεί τη δυστυχία σ' αυτόν τον επίγειο κόσμο. Συμφωνείς, υποθέτω, ότι καλόν είναι να έχει κανείς κατά νουν και το εξής.
Οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, έχουν ελλείψεις, ελαττώματα. Μην ψάχνεις, λοιπόν, να βρείς τον τέλειο άνθρωπο, γιατί και συ, ως άνθρωπος βεβαίως, δεν είσαι τέλειος, έχεις και σύ ελαττώματα, όπως ακριβώς και εκείνος.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

MOIAZOYME?????

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ..

της γυναίκας....




και του άντρα!!!



άλλαξαν οι εποχές......



μόνο για τις γυναίκες!!!!





Η ΔΙΑΦΟΡΑ!!


Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

This is othos...young wild stuff.....

Μα ειν' τα όνειρα γι' αυτούς που ξέρουν να τα βλέπουν....





Εσύ που ξέρεις τι θα πει να είσαι μόνος
Και ακούς στην νύχτα να μιλούν αερικά
για πες μου που μας οδηγεί αυτός ο δρόμος
Που δραπετεύουν όσοι ζουν αληθινά

Οι πιο πολλοί δεν αγαπάνε αυτά που έχουν
Γκρινιάζουνε πως τάχα δεν αρκούν
Μα ειν' τα όνειρα γι' αυτούς που ξέρουν να τα βλέπουν
Και τα τραγούδια γι' αυτούς που ξέρουν να τα ακούν

Είσαι μια θάλασσα μπροστά μου που απλώνεται
Πέφτουν οι νύχτες σαν αστέρια στο βυθό
Τα καλοκαίρια πριν αρχίσουνε τελειώνουνε
Δεν έχεις κάτι να μου πεις κι ας είσαι εδώ

Οι πιο πολλοί δεν αγαπάνε αυτά που έχουν
Γκρινιάζουνε πως τάχα δεν αρκούν
Μα ειν' τα όνειρα γι' αυτούς που ξέρουν να τα βλέπουν
Και τα τραγούδια γι' αυτούς που ξέρουν να τα ακούν

Οι πιο πολλοί δεν αγαπάνε αυτά που έχουν
Γκρινιάζουνε πως τάχα δεν αρκούν
Μα ειν' τα όνειρα γι' αυτούς που ξέρουν να τα βλέπουν
Και τα τραγούδια γι' αυτούς που ξέρουν να τα ακούν

Οι πιο πολλοί δεν αγαπάνε αυτά που έχουν
Γκρινιάζουνε πως τάχα δεν αρκούν

Μα ειν' τα όνειρα γι' αυτούς που ξέρουν να τα βλέπουν
Και τα τραγούδια γι' αυτούς που ξέρουν να τα ακούν

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Δες με λιγάκι

Δες με λιγάκι,

δες μέσα μου

δες μες την ψυχή μου.

Εσένα έχω στο μυαλό,

εσύ είσαι η ζωή μου.

Δες με λιγάκι

δες άγγελε μου,

δες μες την καρδιά μου.

Εσύ είσαι τα πάντα μου,

εσύ είσαι η ματιά μου.

Δες με λιγάκι,

μια φορά

και νιώσε ότι νιώθω

μία τρέλα, μία χαρά και έναν μεγάλο πόθο.

Δες με λιγάκι

και θα καταλάβεις όσα για σένα νιώθω.

Ένα ξύπνημα μαζί σου

Ένα ξύπνημα μαζί σου,

αυτό είναι που ζητάω

να αγγίζω το κορμί σου

το κορμί που αγαπάω.

Τα πουλιά να κελαηδάνε

η φύση να μας κάνει συντροφιά

οι αγγέλοι να γελάνε

στη δική μας τη χαρά.

Οι δυο να χουχουλιάζουμε

Ο πρίγκηπας και η πριγκήπισσα από τα παραμύθια.

Το ξέρεις πως ταιριάζουμε

και ότι αυτά είναι αλήθεια.

Σ' αγαπώ!

Είναι τόσο απλό,

είναι απλά δυο λέξεις

είναι κάτι που θέλω να σου πω,

μα δεν ξέρω αν θ' αντέξεις.

Ούτε ένα βιβλίο σκέψεων

δεν ξέρω αν θα φθάσει

για να εκφράσει τόσα πολλά

όσο αυτή η φράση.

Είναι απλό, τόσο απλό

μα τόσα αισθήματα από πίσω

τίποτε άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ,

για να μπορέσω να σε πείσω.

Ότι αυτά που αισθάνομαι

μου έχουν γεμίσει την καρδιά

Ότι μαζί σου χάνομαι

Σε κάθε σου ματιά.

Μα τώρα έφτασε η στιγμή,

η στιγμή για να στο πω.

Καρδούλα μου, αστέρι μου, φατσούλα

Σ ' ΑΓΑΠΩ.

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

ΑΓΑΠΗ




(Απόσπασμα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης")

Τότε η Αλμήτρα είπε: Μίλησε μας για την Αγάπη.

Κι εκείνος, ύψωσε το κεφάλι του κι αντίκρισε το λαό κι απλώθηκε βαθιά ησυχία.

Και με φωνή μεγάλη είπε: Όταν η αγάπη σε καλεί,

ακολούθησέ την, Μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδόσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.

Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.

Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.

Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,

Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.

Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.

Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχυάσει.

Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.

Σε αλέθει για να σε λευκάνει.

Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.

Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.

Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.

Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης,

Τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια

σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης. Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.

Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.

Όταν αγαπάς, δε θα 'πρεπε να λες: "Ο Θεός είναι στην καρδιά μου", αλλά μάλλον "Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού".

Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.

Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου: Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.

Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.

Να πληγωθείς από την ίδια την ίδια τη γνώση σου της αγάπης. Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.

Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμα μέρα αγάπης. Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης.

Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο με ευγνωμοσύνη στην καρδιά

Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου.

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ-ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΗΣ


Το βίωμα των θετικών συναισθημάτων είναι η ανταπόκριση του Σύμπαντος.
Οταν λοιπόν νιώθετε καλά, το Σύμπαν σας λέει: ''Kάνεις καλές σκέψεις''.
Αντίστοιχα, όταν νιώθετε άσχημα, η απόκριση που λαμβάνετε από την επικοινωνία σας με το Σύμπαν λέει: ''Κάνεις κακές σκέψεις''.

Όταν λοιπόν νιώθετε άσχημα ,αυτά τα συναισθήματα είναι η ανατροφοδότηση σας από το Σύμπαν,το οποίο ουσιαστικά σας λέει:''Κίνδυνος! Άλλαξε σκεπτικό άμεσα! Καταγραφή αρνητικής συχνότητας.Άλλαξε συχνότητα. Φάση αντίστροφης μέτρησης για υλοποίηση.ΚΙΝΔΥΝΟΣ!!''

Την επόμενη φορά που θα νιώσετε άσχημα ή θα αντιληφθείτε το παραμικρό αρνητικό συναίσθημα, αφουγκραστείτε το σήμα που λαμβάνετε από το Σύμπαν.
Εκείνη τη στιγμή μπλοκάρετε το δικό σας καλό,το εμποδίζετε να έρθει σε σας επειδή βρίσκεστε σε αρνητική συχνότητα.
Αλλάξτε τις σκέψεις σας και σκεφτείτε κάτι καλό, κι όταν αρχίσετε να λαμβάνετε τα καλά συναισθήματα , τότε θα ξέρετε ότι αυτό συνβαίνει επειδή ΕΣΕΙΣ μετατοπίσατε τον εαυτό σας σε νέα συχνότητα.
Το Σύμπαν απλώς επιβεβαίωσε την αλλαγή επιστρέφοντάς σας καλύτερα συναισθήματα.


Φλερτ – Μικρά Μυστικά


1. Φλερτάρετε με αυτοπεποίθηση! Εάν δεν πιστεύετε στον εαυτό σας πως θα πιστέψουν οι άλλοι σε εσάς;



2. Πιάστε συζήτηση σπάζοντας τον πάγο με χιούμορ! Όλοι λατρεύουν τους ανθρώπους που τους κάνουν να νιώθουν όμορφα!


3. Να είστε προετοιμασμένοι για θέματα συζήτησης! Μιλήστε για τη δουλειά σας , τα ενδιαφέροντα σας , τα κατοικίδια σας , την οικογένεια , τους φίλους σας και για οτιδήποτε άλλο σας ενδιαφέρει και σας χαροποιεί!


4. Τολμήστε να προσεγγίσετε το άτομο που σας αρέσει! Δεν είναι απαραίτητο πάντα να περιμένετε το πρώτο βήμα από τους άλλους. Κάντε εσείς το πρώτο βήμα....


5. Χρησιμοποιήστε και τα αυτιά σας όχι μόνο το στόμα σας! Δηλαδή...μην μιλάτε ατελείωτα γιατί με αυτό τον τρόπο κουράζετε το άλλο άτομο και δεν του εκφράζετε κανένα ενδιαφέρον! Ακούστε τι έχει να σας πει και κάντε του ερωτήσεις πάνω σε αυτά που σας λεει...


6. Μην αποφεύγετε την επαφή με τα μάτια! Κοιτάξτε το άλλο άτομο στα μάτια άφοβα...μην ντρέπεστε! Η γλώσσα του σώματος υποδηλώνει ότι τα άτομα που δεν τολμούν να μας κοιτάξουν στα μάτια έχουν κάτι να κρύψουν. Θέλετε να δώσετε τέτοια εντύπωση στο άτομο που φλερτάρετε;


7. Κάντε κομπλιμέντα! Σε όλους αρέσει η τόνωση. Με αυτό τον τρόπο το άτομο που φλερτάρετε θα νιώσει πιο άνετα μαζί σας! Προσοχή στις κολακείες...


8. Χαμογελάστε! Το χαμόγελο εκτός από μεταδοτικό είναι και αφροδισιακό. Ένα χαμογελαστό πρόσωπο πάντα τραβάει τα βλέμματα των άλλων. Γιατί δεν το δοκιμάζετε;