Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Καλο Πασχα


Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση σε όλους με υγεία

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Δροσουλίτες, τα φαντάσματα του Φραγκοκάστελλου

Το Φραγκοκάστελο βρίσκεται 80 χιλιόμετρα Νότια από τα Χανιά, στη Νότια ακτή της Κρήτης. Κτίστηκε από τους Ενετούς για να προστατεύει την περιοχή από τις επιδρομές των πειρατών. Επειδή χρησιμοποιήθηκε πολύ λίγο, τόσο από τους Ενετούς, όσο και από τους διαδόχους τους Οθωμανούς είχε εγκαταλειφθεί. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 οι Κρητικοί επαναστάτες κατέλαβαν το κάστρο το οποίο κατεστράφη στα 1828 έπειτα από πολιορκία.

Κάθε χρόνο στα τέλη του Μάη, με την πρωινή δροσιά εμφανίζονται οι «Δροσουλίτες», τα φαντάσματα των νεκρών πολεμιστών του Χατζή Μιχάλη Νταλιάνη που υπερασπίστηκαν το κάστρο Φραγκοκάστελλο από τους Τούρκους (Φραγκοκάστελλο, ιστορία).
δροσουλίτες στο Φραγκοκάστελλο
Αραγε πως να μοιάζουν οι Δροσουλίτες;
Μέχρι να μάθουμε πραγματικά, ας αφήσουμε τη φαντασία μας ελεύθερη...
Εξακόσια παλικάρια πολέμησαν ενάντια σε 8.000 τούρκους. Αντεξαν περισσότερο από μια βδομάδα αλλά στο τέλος χάθηκαν οι 335 από αυτούς, μαζί κι ο αρχηγός τους. Οι απώλειες των Τούρκων ήταν 800 στρατιώτες.
Οπως λέει ο θρύλος, τα κορμιά των πολεμιστών του Νταλιάνη έμειναν άταφα, ώσπου δυνατός άνεμος φύσηξε κι έφερε την άμμο από τούς αμμόλοφους της παραλίας "Ορθή Αμμος" και τα σκέπασε.
Τις τελευταίες μέρες του Μαίου και τις πρώτες του Ιουνίου, ανθρωπόμορφες σκιές εμφανίζονται να προχωράνε ό ένας πίσω από τον άλλο για 10 λεπτά περίπου την ανατολή του ήλιου, μόνο με άπνοια και αυξημένη υγρασία στην ατμόσφαιρα. Προχωρούν αργά προς το κάστρο και χάνονται στη θάλασσα.

Δροσουλίτες, επιστημονική εξήγηση
Πολλοί ισχυρίζονται ότι έχουν δει τις σκιές από τους Δροσουλίτες και, σύμφωνα με μια ερμηνεία, πρόκειται για αντικατοπτρισμό που οφείλεται στη διάθλαση των ηλιακών ακτίνων στο νέφος της πρωινής δροσιάς. Οι κάτοικοι του Φραγκοκάστελλου είχαν κάνει την παρατηρηση αυτή, ότι δηλαδή τα "φαντάσματα" εμφανίζονται μόνο πολύ νωρίς το πρωί με την δροσιά, γι αυτό και τους έδωσαν το όνομα "Δροσουλίτες". Οι Δροσουλίτες είναι άκακα φαντάσματα που δεν πείραξαν ποτέ κανένα.
Δροσουλίτες, εμφανίσεις.
Λέγεται ότι το 1890 Τούρκοι στρατιώτες που βρίσκονταν στο Φραγκοκάστελλο, έφυγαν πανικόβλητοι όταν αντίκρυσαν τους Δροσουλίτες. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν οι Γερμανοί είχαν καταλάβει την Κρήτη, ένα στρατιωτικό απόσπασμα είδε τα φαντάσματα, νόμισε ότι ήταν αντάρτες και άρχισαν να πυροβολούν εναντίον τους. Φυσικά δεν πηγώθηκε κανείς, παρά μόνο η αξιοπρέπεια των Γερμανών στρατιωτών.
Οι σκιές δεν εμφανίζονται κάθε χρονιά, αλλά μπορεί να περάσουν αρκετά χρόνια χωρίς καμιά εμφάνιση. Επίσης δεν έχουν φωτογραφηθεί ή βιντεοσκοπηθεί ποτέ.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΑΣ ΣΚΥΛΙ

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ...
ΕΙΔΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΝΕΤ ΚΑΙ ΜΠΗΚΑ... ΜΕ ΛΕΝΕ "ΜΟΛΩΝ" (ΑΠ' ΤΗΝ ΦΡΑΣΗ "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ" ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ),

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΘΥΛΗΚΟ DOBERMAN 70 ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΙ ΗΡΘΑ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΩ ΤΟΝ ΓΙΑΓΚΗ ΜΑΣ (ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΚΥΛΙ ΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΚΟΙ ΜΕ ΦΟΛΑ.... ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΓΙΑΓΚΗ ΣΤΟ SIDEBAR).

ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΓΑΡΜΠΟ, ΚΑΝΩ ΦΑΣΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΜΕ ΠΑΝΕ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ.
Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΟΜΩΣ Μ' ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΠΟΛΥ. ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΟΥ ΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΙΚΙΟ (...ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΑΥΤΑ).

ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΔΥΟ ΕΜΒΟΛΙΑ... ΕΤΣΟΥΞΕ ΛΙΓΟ Η ΒΕΛΟΝΑ. ΜΕ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ, ΜΕ ΠΟΤΙΖΕΙ, ΜΕ ΤΑΊΖΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΕΙ ΒΟΛΤΕΣ.

Ο ΡΟΛΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ... ΠΙΣΤΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ. ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΝΩ ΚΟΥΝΟΥΠΙ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ. ΓΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ... ΓΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ... ΓΓΓΓΓΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΒΒΒΒΒΒΒΒ!!!!
ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΩΡΙΜΟ DOBERMAN. ΧΙ ΧΙ ΧΙ!!! ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΟΜΩΣ, ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΛΕΕΙ ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ... ΤΡΙΚΑΒΑΛΟ!!! ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑ. ΠΑΩ ΓΙΑ ΥΠΝΟ ΤΩΡΑ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ Η ΚΥΡΙΑΚΗ...

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ... ΓΑΒ ΓΑΒ...!!!

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

7 ΜΑΡΤΙΟΥ ...ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΟΘΟΥΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ...ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΑΣ



Ο ΗΛΙΑΣ ΜΟΥ...



ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΟΥ



ΖΗΤΩ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ΜΑΣ..

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ..

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

7 ΜΑΡΤΙΟΥ...Η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου




Η 7η Μαρτίου του 1948 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για τη Καρπαθο και τα Δωδεκάνησα. Είναι η μέρα που τα νησιά μας, τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα της εθνικής ολοκλήρωσης, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, γίνονται πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας.

Σ' όλη τη μακραίωνη ιστορία τους, η Καρπαθος και τα Δωδεκάνησα, ακολούθησαν τις τύχες του Ελληνισμού και στα χρόνια της ελεύθερης ζωής και της ακμής του και στα δίσεκτα χρόνια της πτώσης και της παρακμής του. Και καμιά δύναμη δεν μπόρεσε να τους αφαιρέσει την εθνικότητα, την ταυτότητά τους, την πνοή την ελληνική. Διατηρήθηκαν ανόθευτα στη ψυχή, μέσα σε δύσκολες και αβάσταχτες καταστάσεις και όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ενώθηκαν με την ελεύθερη Πατρίδα, τελευταία βλαστάρια μιας ηρωικής και πολυβασανισμένης μάνας.
Όμως για να φτάσουμε στην Ενσωμάτωση και στην 7η Μαρτίου 1948, χρειάστηκαν αγώνες και θυσίες από τον ελεύθερο ελληνικό λαό, αλλά και από τον επί πολλά χρόνια σκλαβωμένο δωδεκανησιακό λαό.



ΣΤΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΣ

Στη γαλάζια θάλασσά μας
του Αιγαίου μακριά
ζούσαν χρόνια σκλαβωμένα
δώδεκα μικρά νησιά

Τρέφουν όλα μια λαχτάρα
κι ένα πόθο στην καρδιά
πότε θα ΄ρθει άγια μέρα
να γενούν ελληνικά

Τώρα η μάνα μας Ελλάδα
τα ‘ χει μες στην αγκαλιά
κι η γαλάζια μας σημαία
κυματίζει στα νησιά

Ρόδος - Κάρπαθος και Κασος
Πάτμος, Λέρος, Συμη, Κως
όλ’ αυτά τα διαμαντάκια
λάμπουν όλα μες στο φως


ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

Στις 7 Μαρτίου του 1948, μετά από πολύχρονη σκλαβιά (τουρκική, ιταλική και γερμανική) τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν -τελευταία στη σειρά- με τη Μητέρα-Ελλάδα.



ΕΝΩΣΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

Αιώνες περιμέναμε, πατρίδα να σε δούμε,
κι από τη Μαύρη τη σκλαβιά να ελευθερωθούμε.

Ελλάδα μάνα μας γλυκιά, γνώρισε τα παιδιά σου,
με δάκρια σε δέχονται τα δώδεκα νησιά σου.

Σφίξε μας μάνα σφίξε μας μέσα στην αγκαλιά σου,
δεν είμαστε πια ορφανά, γιατί είμαστε κοντά σου.

Ζήτω αθάνατη Ελλάς πατρίδα δοξασμένη,
φωνάζουμε από χαρά μαζί σου ενωμένοι.

Ελλάδα μάνα ποθητή που είσαι αιωνία,
συ τα νησιά μας έσωσες από την τυραννία!

Τραγούδι της Καρπάθου

Χαρά μεγάλη σήμερα αισθάνεται η καρδιά μας,
γιατί ήλθε η ανάσταση σε όλα τα νησιά μας.

Είναι ημέρα λευτεριάς μεγάλης χαρμοσύνης,
ο ήλιος ήλθε της χαράς και της δικαιοσύνης.

Μάνα μας καλώς όρισες καλώς ήλθες κι εφάνης,
τα βάσανα και τους καμούς όλους μας για να γιάνεις.

Ήλθες κι αμέσως έπαψαν οι θλίψεις και οι πόνοι,
εξεχαστήκαν μονομιάς μαύρης σκλαβιάς οι χρόνοι.

Απ’ το δώδεκα οι Ιταλοί την Κάρπαθο πατήσαν
και στο σαράντα τέσσερα μας τους εξεκρεμήσαν.

Η γαλανή σημαία μας ‘πο τότε κυματίζει,
κι ο κάτασπρός της ο σταυρός σ’όλους χαρά σκορπίζει.

Οι Ιταλοί δεν ήθελαν το γαλανό να δούσι
ούτε στους τοίχους για μπογιά να το παρατηρούσι.

Στα ρούχα σαν επλύναμε να μην εούν λουλάκι,
στα σπίτια μας να μην εδούν, ούτε και στο σοκάκι.

Αυτοί νομίζουν τα νησιά για πάντα είν’ δικά των,
μα οι Έλληνες τα πήρανε γιατί ήταν γονικά των.

Έστειλε η Χάρη του Θεού στις 7 του Μάρτη,
ξανά γραφτήκαν τα νησιά Ελληνικά στο χάρτη.

Στην Κάρπαθο τότε έγινε πανήγυρη μεγάλη,
που δεν εφάνηκε ποτέ εις το νησί μας άλλη.

Γλέντια μεγάλα έγιναν χορέψανε οι γέροι,
χορέψαν γριές και κοπελιές νύχτα και μεσημέρι.

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

ΜΑΡΤΙΟΣ..

Ο Μάρτιος ή Μάρτης είναι ο τρίτος μήνας του πολιτικού έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Κατά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο το έτος άρχιζε από τον Μάρτιο συνεπώς τότε ήταν ο 1ος μήνας του έτους τον οποίο είχε καθιερώσει ο Ρωμύλος προς τιμή του πατέρα του και γενάρχη των Ρωμαίων του θεού Άρη (λατινικά Μαρς). Για τούτο και κατά τον Πλούταρχο αναφέρεται πως ο Μάρτιος απεικονίζεται ως άνδρας ενδεδυμένος με δέρμα λύκαινας.

Κατά τους χρόνους όμως της «ελεύθερης ρωμαϊκής πολιτείας» ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος στον θεό Ερμή
Η αντιστοιχία του Μαρτίου με το αρχαίο αττικό ημερολόγιο είναι κατά το πρώτο 15νθήμερο με τον 8ο μήνα τον Αθεστηριώνα, κατά δε το 2ο 15νθήμερο με τον 9ο τον Ελαφηβολιώνα.

Στον Ζωδιακό κύκλο κατά τον μήνα Μάρτιο ο Ήλιος βρίσκεται στον αστερισμό των Ιχθύων, ενώ κατά την 20η με 21η του μηνός που συμπίπτει η εαρινή ισημερία (αρχή της Άνοιξης) εισέρχεται στον αστερισμό του Κριού.


Ο Μάρτιος στην Ελληνική λαογραφία
Ο μήνας Μάρτιος κατέχει εξέχουσα θέση στην ελληνική λαογραφία και περισσότερο από τις παρατηρούμενες σ΄ αυτόν καιρικές μεταβολές με πολλά προσωνύμια και εκφράσεις όπως:

* «Ανοιξιάτης»

* «Μάρτης γδάρτης» ή «Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης»


* «Φύλλα ξύλα για τον Μάρτη να μη κάψεις τα παλούκια»


* «Από Μαρτιού καλοκαιριά κι απ΄ Αύγουστο Χειμώνας».


* «Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος πέντε φορές εχιόνισε και πάλι το μετάνιωσε πως δεν εξαναχιόνισε».


* «Όπως ασπρίζουν τα βουνά το Μάρτη από τα χιόνια, έτσι ν΄ ασπρίσουν τα μαλλιά της νύμφης απ΄ τα χρόνια».


* «Αν ρίξ΄ ο Μάρτης δυο νερά κι΄ Απρίλης άλλο ένα, χαρά σε κείνο το ζευγά πό ΄χει πολλά σπαρμένα».

* «Μάρτης βρέχει; Ποτέ μη πάψει» ή «Μάρτης έβρεχε κι ο θεριστής χαιρόταν»

* «Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης παρά Μάρτης λιοπυράρης».


* «Οπόχει κόρη ακριβή τον Μάρτη Ήλιος μη τη δει»


* «Του Μάρτη οι αυγές με κάψανε του Μάη το μεσημέρι…»
.

* «Τον Μάρτη στον Ήλιο μη κοιμηθείς».



Επίσης κατά το μήνα αυτό συνηθίζονταν παλιά το έθιμο της χελιδώνας.

Την πρώτη Μαρτίου ή μετά τις 21 Μαρτίου, ημέρα της εαρινής ισημερίας, τα παιδιά γυρνάνε στα σπίτια κρατώντας ένα αρθρωτό ομοίωμα χελιδονιού, την «χελιδόνα», και τραγουδούν ένα είδος καλάντων, τα χελιδονίσματα. Το έθιμο της χελιδόνας, έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα, και επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας σε πολλά μέρη της Ελλάδας όπως Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη,Κρήτη και Δωδεκάνησα.

Την «χελιδόνα» σε κάποιες περιοχές την στολίζουν με φύλλα κισσού, που είναι χαρακτηριστικό της αειθαλούς βλάστησης, σε άλλες, με ζουμπούλια ή άλλα ανοιξιάτικα λουλούδια, κι αλλού της κρεμούν κουδουνάκια και πολύχρωμα χαρτιά.

Οι «Χελιδονιστές», οι οποίοι ήταν κυρίως παιδιά αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις ενήλικες, γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τραγούδια για τον ερχομό των χελιδονιών. Παλιά, οι νοικοκυρές έδιναν στα παιδιά λάδι, κρασί, αλεύρι, σιτάρι, αυγά και σε λίγες περιπτώσεις χρήματα. Τα λεφτά καθώς και ότι προϊόντα μάζευαν τα παιδιά τα αφιέρωναν στην εκκλησία.

Κάποια «χελιδονίσματα» χαιρετίζουν το έαρ, την άνοιξη και απαγγέλλουν στίχους, για να διώξουν τον χειμώνα ή τον τελευταίο μήνα του, τον Φλεβάρη.

«Ιδε το έαρ το γλυκύ πάλιν επανατέλλει, φέρον υγείαν και χαράν και την ευημερίαν». Το δίστιχο αυτό, έχει ηλικία πάνω από 11 αιώνες και ήταν η αρχή από ένα «άσμα ευχετήριον» για τον Βυζαντινό αυτοκράτορα, που το λέγανε τα «μέρη» (οι φατρίες, οι Πράσινοι και οι Βένετοι), στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης, πριν αρχίσουν οι ανοιξιάτικοι ιππικοί αγώνες, το λεγόμενο «μακελλαρικόν ιπποδρόμιον» ή «Λουπερκάλιον», από την ομώνυμη ρωμαϊκή γιορτή.

Ο Μάρτης ήρθε με χαρές και με δροσιές γεμάτος,

όλα τα έχνη τα κακά να μη φανεί η φανιά ντως,

όξω ψύλλοι και κοργοί, όφιδες και μποντικοί

κολισαύρες και λιακόνια,
όξω απού τ΄ αφεντικού το στρώμα.

Το χελιδόνι νάρχεται , στο σπίτι να φωλεύγει,


και να του δίδετε θροφή να παίρνει να μισέβγει

να πηαίνει εις την έρημο, να είναι φορτωμένο,

να τρώει να ευφραίνεται
κι αυτό το βλοημένο

δώτε και μας τον κόπο μας,
ό,τι είναι ο ορισμός σας

και ο Χριστός μας πάντοτε να είναι ο βοηθός σας,

χρόνους πολλούς να ζήσετε, πάντα ευτυχισμένοι

σωματικά και ψυχικά να είστε ευτυχισμένοι .


«Μάρτης» ή «Μαρτιά»


Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.

Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.




.......ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ............