Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

2010... ΚΑΛΩΣ ΝΑ ΟΡΙΣΕΙΣ...

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΟΜΟΡΦΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ, ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΟΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΠΙΘΥΜΕΙ...

******************************
ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΜΟΥ...
ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ 10 ΣΤΗΣ 28 - 12
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΗΛΙΑ ΜΟΥ...

TO KEIK ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΣ... ΜΕ OREO ΜΠΙΣΚΟΤΟ...
TA HOT DOGS...
ΣΑΣ ΑΝΟΙΞΕ Η ΟΡΕΞΗ;
ΤΩΡΑ ΤΡΕΧΩ... ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΟΖΑΡΩ...
ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΠΑΝΙΚΟΣ...
MIA ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ...
ΤΟ ΚΟΚΤΕΙΛ ΜΑΣ... ΜΕ CAMPARI, BACARDI, NORTH VODKA & SPRITE...
ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ...
ΜΙΑΜ ΜΙΑΜ... ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ...
ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ...
ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΜΩΡΟ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑ; ΟΜΟΡΦΟ Ε;
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΑΠΝΙΖΑΝ ΕΞΩ...
ΕΠΕΣΕ ΧΟΡΟΣ ΜΑ ΤΙ ΧΟΡΟΣ... ΧΑΜΟΣ!
...ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΡΩΓΑΝΕ ΚΑΙ ΠΙΝΑΝΕ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΑΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ Ο ΗΛΙΑΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ ΤΟΥ...
Η ΤΟΥΡΤΑ: ΝΑΙ, ΝΑΙ... ΕΙΝΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ... ΧΑΡΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ ΠΟΛΥ... ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΕΙΔΑΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΝ ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΤΟΝ ΥΜΝΟ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ... ΕΙΧΕ ΠΟΛΥ ΠΛΑΚΑ.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ... Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΤΑΣ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ...
ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑ; ΧΑΜΟΣ...
Ο ΗΛΙΑΣ ΜΟΥ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ 10...

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ...!!!

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗ
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ
ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΤΙΣ ΒΕΡΕΣ
ΚΡΗΤΗ ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΖΗΤΩ
ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ Σ'ΑΓΑΠΑΩ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ
ΣΤΗΝ ΚΑΡΠΑΘΟ ΘΑ ΠΑΩ
ΚΡΗΤΗ ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΖΗΤΩ
ΣΤΗΝ ΚΑΡΠΑΘΟ ΘΑ ΠΑΩ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΕΙΝΗ
ΣΈΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΩ
ΜΑΖΕΥΤΗΚΑΝ ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ
ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑΝΟΙ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ ΗΠΙΑΝΕ
ΚΑΙ ΧΑΡΗΚΑΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΝΤΟΥΦΕΚΙΕΣ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ
Η ΝΥΧΤΑ ΕΓΙΝΕ ΜΕΡΑ
ΝΑ ΜΑΘΕΥΤΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ
ΟΣΕΣ ΡΙΠΕΣ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ
ΤΟΣΕΣ ΧΑΡΕΣ ΝΑ ΔΕΙΤΕ
ΤΥΧΗ ΝΑ ΕΧΕΤΑΙ ΚΙ ΕΣΕΙΣ
ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙΤΕ
ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ
ΟΣΟ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
ΑΛΛΑ ΚΙ ΤΟΣΟ Ν' ΑΓΑΠΑΣ
ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΙ ΑΛΛΟ...
Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ, ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ, ΕΓΩ, Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΘΕΙΕΣ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΑΝΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΤΡΟΠΕΣ
ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΒΡΑΔΙΑ
Η ΧΑΡΑ ΗΤΑΝ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ
Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΣ ΦΑΝΕΡΗ

ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΦΟΡΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΗΚΑΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΨΥΧΑ... ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ
http://www.facebook.com/video/video.php?v=1342818930068&ref=mf»





Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα

Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και οι χιονισμένοι δρόμοι είχαν ερημώσει. Από τα φωτισμένα παράθυρα έρχονταν ήχοι από γέλια και τραγούδια. Όλοι ετοιμάζονταν να υποδεχτούν τον Νέο Χρόνο.

Δίπλα στο παράθυρο στεκόταν λυπημένο ένα κοριτσάκι. Το κουρελιασμένο της φουστάνι και η τριμμένη σάρπα της δεν την προστάτευαν από το κρύο και προσπαθούσε σκληρά για να μην ακουμπήσει τα ξυπόλητα πόδια της στο παγωμένο έδαφος. Δεν είχε πουλήσει ούτε ένα κουτάκι σπίρτα όλη την ημέρα και φοβόταν να γυρίσει σπίτι, γιατί ο πατέρας της σίγουρα θα θύμωνε. Έτσι κι αλλιώς, στην υγρή και σκοτεινή σοφίτα που έμενε δεν θα ήταν πολύ πιο ζεστά. Τα δάχτυλα της μικρής είχαν παγώσει. Αν άναβε ένα σπίρτο; Τι θα έλεγε όμως ο πατέρας της για μια τέτοια σπατάλη;
Διστακτικά, έβγαλε ένα σπίρτο και το άναψε. Τι όμορφη ζεστή φλόγα! Η μικρή την έκλεισε στη χούφτα της και ξαφνικά είδε μέσα στο φως της να καίει ένα μεγάλο λαμπερό τζάκι. Το κοριτσάκι άπλωσε τα χέρια στη ζεστή θαλπωρή του, αλλά ακριβώς τότε το σπίρτο έσβησε και η εικόνα χάθηκε. Το βράδυ φαινόταν τώρα πιο σκοτεινό και το κρύο γινόταν πιο τσουχτερό. Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμάκι της μικρής. Αφού δίστασε για αρκετή ώρα, άναψε ακόμα ένα σπίρτο. Αυτή το φορά η λάμψη μεταμορφώθηκε σε μια τεράστια τζαμαρία. Πίσω από αυτήν βρισκόταν στρωμένο ένα γιορτινό τραπέζι γεμάτο φαγητά και φωτισμένο από ένα κηροπήγιο. Με τα χέρια ανοιχτά προς τα φαγητά η μικρή πέρασε μέσα από το τζάμι αλλά και αυτό το σπίρτο έσβησε και η μαγική σκηνή μαζί του.
Η καημενούλα, μέσα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα είχε πάρει μια γεύση από όλα όσα της είχε αρνηθεί η ζωή της: ζεστασιά και καλό φαγητό. Το κοριτσάκι άρχισε να κλαίει και έστρεψε το βλέμμα προς το παράθυρο, ελπίζοντας να γνωρίσει κι αυτή για λίγο τόση ευτυχία. Άναψε το τρίτο σπίρτο και τότε συνέβη κάτι ακόμα πιο θαυμαστό: Μπροστά της είχε τώρα ένα πανέμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο με εκατοντάδες κεριά, παιχνίδια και πολύχρωμες μπάλες. "Τι όμορφο" αναφώνησε η μικρή κρατώντας ακόμα το σπίρτο. Το σπίρτο της έκαψε το δάχτυλο και έσβησε κι αυτό με τη σειρά του. Το φως των χριστουγεννιάτικων κεριών ανέβηκε ψηλά, ψηλότερα, όλο και πιο ψηλά και τότε ένα από τα φώτα έπεσε, αφήνοντας μια γραμμή πίσω του. "Κάποιος πεθαίνει" σιγομουρμούρησε το κοριτσάκι. Όπως έλεγε η αγαπημένη της γιαγιά: "Όταν πέφτει ένα αστέρι, μια καρδιά σταματάει να χτυπάει".
Σαν υπνωτισμένη η μικρή άναψε ένα ακόμα σπίρτο. Αυτή τη φορά είδε τη γιαγιά της. "Γιαγιά, μείνε μαζί μου" ικέτευσε και άναβε το ένα σπίρτο μετά το άλλο για να μην εξαφανιστεί και η γιαγιά όπως οι προηγούμενες εικόνες. Η γιαγιά δεν εξαφανίστηκε, αλλά την κοίταζε χαμογελαστά. Άνοιξε τα χέρια της και η μικρή την αγκάλιασε κλαίγοντας: "Γιαγιά, πάρε με μαζί σου".
Ξημέρωσε ένας χλωμός ήλιος πάνω στους παγωμένους δρόμους της πόλης. Στο έδαφος το άψυχο σώμα ενός μικρού κοριτσιού, περικυκλωμένο από χρησιμοποιημένα σπίρτα. "Καημενούλα" είπε ένας περαστικός. "Προσπαθούσε να ζεσταθεί". Όμως τότε, η μικρούλα βρισκόταν ήδη πολύ μακριά, κάπου όπου δεν υπάρχει κρύο, πείνα και πόνος.


Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ ΣΤΟ ΟΘΟΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ

Άλλη μια ευχάριστη Κυριακή οργανώσαμε και βιώσαμε στο Όθος Καρπάθου…

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ. Κάθε χρόνο που λέτε, διοργανώνει ο Σύλλογος μας ( Συλλογος γονέων ) αυτό το παζάρι. Έχει πολύ τρέξιμο και αρκετή προετοιμασία. Καταρχήν θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος Σύλλογος αποτελείτε μόνο από γυναίκες.
2-3 εβδομάδες πριν, χωριζόμαστε σε ομάδες, εξαπλωνόμαστε σε όλο το νησί και πουλάμε εισιτήρια. Φέτος εκτός από εισιτήρια πουλήσαμε και μικρά δωράκια, τα έσοδα των οποίων εστάλησαν για τα παιδάκια που πάσχουν από καρκίνο. Ο καθένας από εμάς πρέπει να κάνει ότι περνάει από το χέρι του, διότι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως πολλά παιδιά έχουν την ανάγκη όλων μας. Κατά συνέπεια το λιγότερο που θα πρέπει να κάνουμε είναι να τα βοηθάμε όσο και όπου μπορούμε.
Εκτός από την πώληση των εισιτηρίων πρέπει να γίνουν κι ένα σωρό άλλες δουλειές για να είναι την ημέρα εκείνη τα πάντα στην εντέλειά τους, όπως ψώνια απ’ το σούπερ μάρκετ, ο στολισμός της αίθουσας όπου λαμβάνει χώρα η εκδήλωση, η προετοιμασία των φαγητών στο παζάρι, το στρώσιμο των τραπεζιών, διάφορα σπιτικά κέικ και άλλα γλυκά που προετοιμάζουμε στα σπίτια μας (πάνω απ’ όλα η παραδόσεις), κ.τ.λ.
Ο κόσμος το γνωρίζει το παζάρι μας και κάθε χρόνο έρχεται να μας επισκεφτεί. Μεγάλοι, μικροί… όλοι περνούν για τα «χρόνια πολλά».
Ελάτε μαζί μου να σας ξεναγήσω στο παζάρι μας… καλώς ήλθατε!!!
…ΟΧΙ ΟΧΙ, μην μας παρεξηγείτε… δεν τους έχουμε βάλει πορτιέρηδες αυτούς τους δυο. Όλοι μπορούν να επισκεφτούν το παζάρι μας και να ψωνίσουν ότι και όσα δωράκια θέλουν. Αυτά τα χριστουγεννιάτικα αρκουδάκια περιμένουν να πουληθούν, να την κάνουν απ’ τον πάγκο και να εισέλθουν με αγάπη σε ένα ζεστό σπιτικό.
Ο γιός μου ο Ηλίας (από αριστερά), η γνωστή πια σε όλους σας και ανιψιά μου Ειρήνη και ο Φράγκη (αδελφός της Ειρήνης και άρα ανιψιός μου και φυσικά 1ος ξάδελφος του Ηλία μου).
Αλοίμονο… ας γεμίσουμε πρώτα τα στομαχάκια μας, να έχουμε και δύναμη να κάνουμε τον κόσμο άνω κάτω κι αν είναι και δυνατόν να κάνουμε και τον Άγ. Βασίλη να το βάλει στα πόδια :)
...τα παιδιά τα έδωσαν όλα εκείνη την ημέρα πάλι... δεν φαντάζεστε!!!
...μα δεν είναι πανέμορφα τα στολίδια μας; Όλα αυτά τα στολίδια ομορφαίνουν τις Χριστουγεννιάτικες ημέρες.
Ο γιός μου κι εγώ. Βρισκόμαστε στο πάγκο μου. Εδώ που τα λέμε, τίποτα σχεδόν δεν έμεινε απούλητο.
Ο πάγκος μου πριν αδειάσει! Είχαμε πολύ καλές τιμές και πολύ ποιοτικά εμπορεύματα.
Εδώ βλέπετε τα τραπέζια που είχαμε ετοιμάσει στην αίθουσα του παζαριού. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται σιγά σιγά και να μας κάνει παρέα, απολαμβάνοντας την χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα αλλά και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
...καφεδάκι, κέικ, λουκουμάδες και άλλα πολλά εβγαιναν ασταμάτητα απο την κουζίνα... πως σας φαίνονται; :)
Η κουζίνα δουλεύει ασύστολα. Όσο περνάει η ώρα, τόσο μαζεύεται ο κόσμος και τόσο πιο πολλά πιάτα ετοιμάζοντε...
ΧΟ ΧΟ ΧΟ... Η Αγιοβασιλίνα του παζαριού.

Τα παιδιά πέρασαν καλά μαζί της... δεν ξέρω βέβαια η ίδια πως πέρασε... ξέχασα να την ρωτήσω, αλλα για να είμαι ειλικρινής δεν θα ήθελα να ήμουν στην θέση της...

Ε! ναι… γυναίκες είμαστε, τι ξέρουμε εμείς από μούσια; Μας έφυγαν και τα γένια μας στράβωσε και το μουστάκι μας… αχ αχ αχ!!! Τι να κάνουμε… δεν είναι όλα κραγιόν και μάσκα μαλλιών. Σας ζητούμε συγνώμη για τις ελάχιστες ατέλειές μας… μην ξεχνάτε ότι όλα αυτά τα οργανώσαμε μια ομάδα γυναικών… αμούστακες :) Το σπίτι της Αγ. Βασιλίνας. Όλα τα παιδάκια πόζαραν μαζί της με χαρά και έβγαλαν αμέτρητες φωτογραφίες. Το τι της ζητούσαν για τα Χριστούγεννα μένει ακόμα ένα ερώτημα... καλύτερα μην μάθουμε... χα χα χα!!! ...μια ευχάριστη χριστουγεννιάτικη παρεούλα...
Η Ειρήνη ξεκουράστηκε με την πρώτη ευκαιρία στην καρέκλα της Αγ. Βασιλίνας.
Κι εδώ ετοιμάσαμε έναν χώρο ξεχωριστό, όπου τα παιδάκια με τους γονείς τους μπορούσαν να βγάλουν μερικές εορτινές - επαγγελματικές φωτογραφίες με τον φωτογράφο μας.
Από αριστερά: Γεωργία, Ηλίας και Γιώργος... έδωσαν την δική τους ξεχωριστή και παιδική πινελιά εκείνη την ημέρα!!!
Στρωμένα τα τραπέζια πριν την προσέλευση των επισκεπτών μας...
... η αίθουσα έτοιμη να υποδεχτεί τον κόσμο μας! ...πουλήσαμε στολίδια...
...χριστουγεννιάτικα παντοφλάκια...
...αρκουδάκια, κούπες, κεράκια...
...στολίδια για το χριστουγεννιάτικο δέντρο μας...
...στολίδια για το εορτινό τραπέζι μας...
...πουλήσαμε και κληρώσαμε χριστουγεννιάτικα δέντρα...
...αστέρια...
...και ό,τι χωράει ο νους σας...
...ήταν μια υπέροχη και ιδιαίτερη ημέρα για το χωριό μας, αλλά και για ολόκληρο το νησάκι μας.
Κι έτσι τελείωσε όπως και κάθε χρόνο το Χριστουγεννιάτικο παζάρι στο Όθος, με αναμνήσεις, με γέλιο, με συγκινήσεις και με καινούργιες δυνάμεις για ένα νέο έτος γεμάτο ελπίδα και χαρά για όλο τον κόσμο.
Καλές γιορτές σε όλους σας και σε όλους μας… και να είμαστε όλοι μας και του χρόνου καλά να διοργανώσουμε πάλι το χριστουγεννιάτικο παζάρι και φυσικά να το ξανα-αναρτήσω για εσάς στο:
Σκέψεις…Ερωτήματα…και Συναισθήματα.