Η 7η Μαρτίου του 1948 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για τη Καρπαθο και τα Δωδεκάνησα. Είναι η μέρα που τα νησιά μας, τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα της εθνικής ολοκλήρωσης, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, γίνονται πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας.
Σ' όλη τη μακραίωνη ιστορία τους, η Καρπαθος και τα Δωδεκάνησα, ακολούθησαν τις τύχες του Ελληνισμού και στα χρόνια της ελεύθερης ζωής και της ακμής του και στα δίσεκτα χρόνια της πτώσης και της παρακμής του. Και καμιά δύναμη δεν μπόρεσε να τους αφαιρέσει την εθνικότητα, την ταυτότητά τους, την πνοή την ελληνική. Διατηρήθηκαν ανόθευτα στη ψυχή, μέσα σε δύσκολες και αβάσταχτες καταστάσεις και όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ενώθηκαν με την ελεύθερη Πατρίδα, τελευταία βλαστάρια μιας ηρωικής και πολυβασανισμένης μάνας.
Όμως για να φτάσουμε στην Ενσωμάτωση και στην 7η Μαρτίου 1948, χρειάστηκαν αγώνες και θυσίες από τον ελεύθερο ελληνικό λαό, αλλά και από τον επί πολλά χρόνια σκλαβωμένο δωδεκανησιακό λαό.
ΣΤΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΣ
του Αιγαίου μακριά
ζούσαν χρόνια σκλαβωμένα
δώδεκα μικρά νησιά
Τρέφουν όλα μια λαχτάρα
κι ένα πόθο στην καρδιά
πότε θα ΄ρθει άγια μέρα
να γενούν ελληνικά
Τώρα η μάνα μας Ελλάδα
τα ‘ χει μες στην αγκαλιά
κι η γαλάζια μας σημαία
κυματίζει στα νησιά
Ρόδος - Κάρπαθος και Κασος
Πάτμος, Λέρος, Συμη, Κως
όλ’ αυτά τα διαμαντάκια
λάμπουν όλα μες στο φως
ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Στις 7 Μαρτίου του 1948, μετά από πολύχρονη σκλαβιά (τουρκική, ιταλική και γερμανική) τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν -τελευταία στη σειρά- με τη Μητέρα-Ελλάδα.
ΕΝΩΣΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Αιώνες περιμέναμε, πατρίδα να σε δούμε,
κι από τη Μαύρη τη σκλαβιά να ελευθερωθούμε.
Ελλάδα μάνα μας γλυκιά, γνώρισε τα παιδιά σου,
με δάκρια σε δέχονται τα δώδεκα νησιά σου.
Σφίξε μας μάνα σφίξε μας μέσα στην αγκαλιά σου,
δεν είμαστε πια ορφανά, γιατί είμαστε κοντά σου.
Ζήτω αθάνατη Ελλάς πατρίδα δοξασμένη,
φωνάζουμε από χαρά μαζί σου ενωμένοι.
Ελλάδα μάνα ποθητή που είσαι αιωνία,
συ τα νησιά μας έσωσες από την τυραννία!
Τραγούδι της Καρπάθου
Χαρά μεγάλη σήμερα αισθάνεται η καρδιά μας,
γιατί ήλθε η ανάσταση σε όλα τα νησιά μας.
Είναι ημέρα λευτεριάς μεγάλης χαρμοσύνης,
ο ήλιος ήλθε της χαράς και της δικαιοσύνης.
Μάνα μας καλώς όρισες καλώς ήλθες κι εφάνης,
τα βάσανα και τους καμούς όλους μας για να γιάνεις.
Ήλθες κι αμέσως έπαψαν οι θλίψεις και οι πόνοι,
εξεχαστήκαν μονομιάς μαύρης σκλαβιάς οι χρόνοι.
Απ’ το δώδεκα οι Ιταλοί την Κάρπαθο πατήσαν
και στο σαράντα τέσσερα μας τους εξεκρεμήσαν.
Η γαλανή σημαία μας ‘πο τότε κυματίζει,
κι ο κάτασπρός της ο σταυρός σ’όλους χαρά σκορπίζει.
Οι Ιταλοί δεν ήθελαν το γαλανό να δούσι
ούτε στους τοίχους για μπογιά να το παρατηρούσι.
Στα ρούχα σαν επλύναμε να μην εούν λουλάκι,
στα σπίτια μας να μην εδούν, ούτε και στο σοκάκι.
Αυτοί νομίζουν τα νησιά για πάντα είν’ δικά των,
μα οι Έλληνες τα πήρανε γιατί ήταν γονικά των.
Έστειλε η Χάρη του Θεού στις 7 του Μάρτη,
ξανά γραφτήκαν τα νησιά Ελληνικά στο χάρτη.
Στην Κάρπαθο τότε έγινε πανήγυρη μεγάλη,
που δεν εφάνηκε ποτέ εις το νησί μας άλλη.
Γλέντια μεγάλα έγιναν χορέψανε οι γέροι,
χορέψαν γριές και κοπελιές νύχτα και μεσημέρι.
Πραγματικά με συγκίνησε αυτή η ανάρτησή σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή βδομάδα Φωτεινούλα!!!