Ο μικρός μου "Cookie"...

Εδώ κι έναν μήνα το σπίτι μας απέκτησε ένα καινούργιο μέλος… τον Cookie! O Cookie είναι ένα πανέμορφο αρσενικό σκυλάκι… Κόκερ Σπανιέλ και είναι 4 μηνών.  Γεννήθηκε την ημέρα της γιορτής μου… 6 Ιανουαρίου και γι’ αυτό του έχω πολύ αδυναμία. Είναι πεισματάρης, παιχνιδιάρης και χαριτωμένος. Ο Cookie μένει σε κήπο απέναντι από το σπίτι μου. Κάθε μέρα το πάμε βολτούλα και δεν σας κρύβω ότι μας ξεθεώνει… που να μεγαλώσει κι άλλο δηλαδή!!! 

Κάθε μέρα τον αφήνω να μπει για λίγη ώρα μέσα στο σπίτι για να εξοικειώνεται και με τα υπόλοιπα μέλη της  οικογένειας. Όποτε πατάει μέσα στο σπίτι… τιιιιιιιιιιιιιιιι να σας πω;!;! Τρέχει σαν τρελός. Λες και αποφεύγει βόμβες… χα χα χα!!! Δεν ξέρει που να πρωτοπάει. Μπαίνει στην κουζίνα και αρπάει την πετσέτα, μετά με την πετσέτα στα δόντια του τρέχει στο σαλόνι και αρπάει και τις μαξιλάρες και κάθετε και πάνω σε αυτές… μετά παίρνει το λουράκι του και προσπαθεί να το βάλει σε ολόκληρο το σπίτι… χα χα χα!!! Μετά τρέχει και αρπάει τα πέδιλά μου και τα ξετινάζει… και όλα αυτά μέσα σε δευτερόλεπτα. Τρελαίνεται μόλις εισβάλει στο σπίτι. Η χαρά του είναι ατελείωτη.  Λένε ότι στο σημείο του σπιτιού που κάθεται ένα σκυλί, υπάρχει και η μεγαλύτερη θετική ενέργεια του σπιτιού. 

Ο Cookie –αφού κάνει ότι κάνει- συνεχώς κάθεται στο κεντρικότερο περίπου σημείο του σπιτιού (εικόνα).  Απ’ την θέση αυτή ελέγχει σχεδόν ολόκληρο το σπίτι, βλέπει τηλεόραση, ελέγχει την εξώπορτα, τον διάδρομο, την κουζίνα… τα πάντα. Το σίγουρο είναι ότι είναι πανέξυπνος. Με καταλαβαίνει όταν του μιλάω. Έχει μάθει τις ιδιοτροπίες μου. Τρέμει την φωνή μου όταν την υψώσω. Καλά όταν του υψώσω φωνή, μου κρατάει μούτρα… χα χα χα!!! Μόλις του γλυκομιλήσω όμως… τα πάντα είναι παρελθόν γι’ αυτόν. Αυτό που έχει πλάκα πάνω του είναι τα αυτιά του που είναι τεράστια σαν βατραχοπέδιλα… χα χα χα!!! 

Αυτά τα αφτιά πάντα βρεγμένα και σκονισμένα είναι. Όταν πίνει νερό, τα αφτιά του κολυμπάνε στο μπόλ… χα χα χα!!! Μετά μυρίζει τα πλακάκια… και τα αφτιά του όπως είναι βρεγμένα, σφουγγαρίζουν ολόκληρο το σπίτι… χα χα χα!!! 

Τι να τον κάνω πείτε μου… χα χα χα!!! Μα έχει τόσο πλάκα φίλες και φίλοι αναγνώστες! Και φυσικά, όπως αντιλαμβάνεσθε, όταν έρθει η ώρα να πάει στο σπιτάκι του στον κήπο, για κανά 10λεπτο πρέπει όλη η γειτονιά να ανεχτεί το μοιρολόι του... μπας και τον λυπηθεί κανείς... και τον σώσει... χα χα χα!!!

Στην φωτογραφία της ανάρτησης, ο Cookie μου, μόλις έχει αποφύγει τις «βόμβες» (χα χα χα) και  απολαμβάνει στην αγαπημένη του θέση την αγάπη μας… πολύ τον αγαπάμε!!!