«Κύριε, αυτό είναι πόλεμος». Μ' αυτά τα λόγια ο Ιωάννης Μεταξάς απορρίπτει το τελεσίγραφο του Ιταλού πρεσβευτή Εμανουέλο Γκράτσι που ζητούσε παραχώρηση ελληνικών εδαφών για στρατιωτική χρήση από τις δυνάμεις του Άξονα. Τα ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου του 1940 η Ελλάδα βγαίνει από την ουδετερότητα και συντάσσεται με τους Συμμάχους. Η Ελλάδα, για ακόμα μια φορά, βρισκόταν σε πόλεμο.
Διαβάζοντας το τελεσίγραφο: «... η Ιταλική Κυβέρνηση στην απόφαση να ζητήσει από την Ελληνική Κυβέρνηση -ως εγγύηση για την ουδετερότητα της Ελλάδας και ως εγγύηση για την ασφάλεια της Ιταλίας- το δικαίωμα να καταλάβει δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων, για τη διάρκεια της σημερινής προς την Αγγλία ρήξεως, ορισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους...», αντιλαμβανόμαστε πως κάθε αρχηγός κράτους -έστω με ελάχιστη συνείδηση- μπορεί να διακρίνει πως πρόκειται για πράξη πολέμου. Κατά τη διάρκεια της ίδιας ημέρας ο Μεταξάς και ο βασιλιάς Γεώργιος Β' απευθύνουν διαδοχικά διαγγέλματα προς το λαό, στα οποία ενημερώνουν τους Έλληνες για την κατάσταση και τους καλούν να προασπιστούν την πατρίδα, στεκόμενοι αντάξιοι των προγόνων τους.
…Κι έτσι πέρασαν 70 χρόνια από τότε… από το ηρωικό ΟΧΙ. Και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας όλα τα Σχολεία… όπου υπάρχουν μαθητές κι Ορθόδοξες Εκκλησίες κάθε τέτοια μέρα υπενθυμίζουμε στα παιδιά μας αλλά και στους ίδιους μας, ότι οι Έλληνες πάντα αποτελούσαν το μεγάλο παράδειγμα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Τα ποιήματα και οι παρελάσεις κάθε τέτοια μέρα μας βάζουν στο κλίμα εκείνης της εποχής. Το ίδιο βιώσαμε και σήμερα στο χωριό μου. Ανάμεικτα συναισθήματα σε περικυκλώνουν, όταν ακούς τα ίδια σου τα παιδιά να φωνάζουν το ηρωικό ΟΧΙ και να μιλούν για την ελευθερία της Πατρίδας τους και ακόμα μεγαλύτερη συγκίνηση σε διακατέχει όταν ακούς τα πιτσιρίκα… κορίτσια και αγόρια, να τραγουδούν με πάθος και σεβασμό τον Εθνικό μας Ύμνο... "απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά... και σαν πρώτα ανδριωμένοι... χαίρε ω χαίρε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ..."
Ο γιός μου ο Ηλίας ήταν φέτος σημαιοφόρος. Τον καμάρωνα όταν τον έβλεπα να σηκώνει με υπερηφάνεια την γαλανόλευκη σημαία. Αυτά είναι τα αυριανά Ελληνόπουλα!!! Μπορεί το χωριό μας να έχει λίγους μαθητές, όμως τα παιδιά δεν το βάζουν κάτω ποτέ... μας έκαναν να αισθανθούμε ότι ήταν εκατοντάδες…
Μετά την δοξολογία είπαν τα ποιήματά τους όλα τα παιδιά, ενώ στην συνέχεια πήγαμε όλοι για καφεδάκι στα καφενεία του χωριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου