Είναι νύχτα... Τα πάντα σιωπούν, έτσι όπως μόνον η σιωπή γνωρίζει να ησυχάζει.
Το μυαλό ταξιδεύει σε πράξεις καθημερινές, αναγκαίες, συνηθισμένες. Τριγυρίζει και βασανίζεται. Παιδεύεται και ξαναρχίζει. Σηκώνεται απ' το γονάτισμα το βαθύ και τρέχει, γιατί μόνον έτσι μπορεί να επιβιώσει. Στάχτες κι ανάθεμα, μια ζωή απογοητευμένη και θολή...
Όλα γυρίζουν, σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε ανάποδη στιγμή. Όλα ξανάρχονται και το βουητό τους γίνεται πιο έντονο και βασανιστικό. Θέλεις να φύγεις αλλά δεν ξέρεις προς τα πού. Κι αν μείνεις δεν ξέρεις το πώς. Όλα κινούνται ανεξέλεγκτα... Όλα, εκτός από μια πνοή που σκίζει την ησυχία γύρω και κατευνάζει απότομα την ταραχή, δαμάζει την αντάρα...
Ξαφνικά, κι ενώ τα πάντα γύρω φαίνεται να συνωμοτούν σ' έναν αγώνα δύσβατο, χωρίς ορατό τελειωμό, κι ενώ το τέλος μοιάζει σαν τη μόνη λύτρωση που όμως είναι πολύ μακρινή, κι ενώ το μυαλό συγχίζεται και δεν μπορεί νοήματα να βγάλει... μία ανάσα ανεπαίσθητη πίσω απ' τον ώμο, εκεί στην άκρη της ζήσης, εκεί που ξανά φουντώνει η ζωή. Ένα χάδι από αόρατο χέρι, ένας ψίθυρος από χείλη ανύπαρκτα, μια κίνηση φευγαλέα.
Κι ύστερα πάλι σιωπή... Μια εικόνα, μια φαντασίωση, μια στιγμή! Μια στιγμή! Μη φεύγεις! Σε νιώθω, σ' ακούω, σε χρειάζομαι. Μείνε κοντά μου έστω και σ' αυτή τη μανιώδη σιωπή. Μείνε έστω και για να πιστεύω πως είσαι κοντά μου. Βοήθα με!
Όλα τότε ησυχάζουν, γαληνεύει το μυαλό και η ψυχή ανδρειεύει, επαναστατεί. Κι αναζητάς... κι αναρωτιέσαι... τί είναι αυτό που σε κάνει ξανά δυνατό;
Έχετε νοιώσει ποτέ... αυτό το χάδι το ανύπαρκτο; την ανάσα τη φευγαλέα; τη στιγμή τη μοναδική; αυτή τη στιγμή που νομίζει κανείς πως δημιουργήθηκε στο σύμπαν μόνο για τον ίδιο, για να τη ζήσει ολότελα δική του, να τη δει μόνον αυτός...
Έχετε νοιώσει ποτέ... κάτι να σας ακολουθεί και να σας προστατεύει; κάτι να ζει με την πνοή και να νοιώθει με τις αισθήσεις σας;
Πέρα από κάθε θεωρία επιστημονική ή θρησκευτική... έχετε νοιώσει ποτέ κάτι να συμβαίνει και να υπάρχει μόνο για σας; Κάτι μοναδικό, που μόνο εσείς μπορείτε να βιώσετε όπως αισθάνεσθε;
Το μυαλό ταξιδεύει σε πράξεις καθημερινές, αναγκαίες, συνηθισμένες. Τριγυρίζει και βασανίζεται. Παιδεύεται και ξαναρχίζει. Σηκώνεται απ' το γονάτισμα το βαθύ και τρέχει, γιατί μόνον έτσι μπορεί να επιβιώσει. Στάχτες κι ανάθεμα, μια ζωή απογοητευμένη και θολή...
Όλα γυρίζουν, σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε ανάποδη στιγμή. Όλα ξανάρχονται και το βουητό τους γίνεται πιο έντονο και βασανιστικό. Θέλεις να φύγεις αλλά δεν ξέρεις προς τα πού. Κι αν μείνεις δεν ξέρεις το πώς. Όλα κινούνται ανεξέλεγκτα... Όλα, εκτός από μια πνοή που σκίζει την ησυχία γύρω και κατευνάζει απότομα την ταραχή, δαμάζει την αντάρα...
Ξαφνικά, κι ενώ τα πάντα γύρω φαίνεται να συνωμοτούν σ' έναν αγώνα δύσβατο, χωρίς ορατό τελειωμό, κι ενώ το τέλος μοιάζει σαν τη μόνη λύτρωση που όμως είναι πολύ μακρινή, κι ενώ το μυαλό συγχίζεται και δεν μπορεί νοήματα να βγάλει... μία ανάσα ανεπαίσθητη πίσω απ' τον ώμο, εκεί στην άκρη της ζήσης, εκεί που ξανά φουντώνει η ζωή. Ένα χάδι από αόρατο χέρι, ένας ψίθυρος από χείλη ανύπαρκτα, μια κίνηση φευγαλέα.
Κι ύστερα πάλι σιωπή... Μια εικόνα, μια φαντασίωση, μια στιγμή! Μια στιγμή! Μη φεύγεις! Σε νιώθω, σ' ακούω, σε χρειάζομαι. Μείνε κοντά μου έστω και σ' αυτή τη μανιώδη σιωπή. Μείνε έστω και για να πιστεύω πως είσαι κοντά μου. Βοήθα με!
Όλα τότε ησυχάζουν, γαληνεύει το μυαλό και η ψυχή ανδρειεύει, επαναστατεί. Κι αναζητάς... κι αναρωτιέσαι... τί είναι αυτό που σε κάνει ξανά δυνατό;
Έχετε νοιώσει ποτέ... αυτό το χάδι το ανύπαρκτο; την ανάσα τη φευγαλέα; τη στιγμή τη μοναδική; αυτή τη στιγμή που νομίζει κανείς πως δημιουργήθηκε στο σύμπαν μόνο για τον ίδιο, για να τη ζήσει ολότελα δική του, να τη δει μόνον αυτός...
Έχετε νοιώσει ποτέ... κάτι να σας ακολουθεί και να σας προστατεύει; κάτι να ζει με την πνοή και να νοιώθει με τις αισθήσεις σας;
Πέρα από κάθε θεωρία επιστημονική ή θρησκευτική... έχετε νοιώσει ποτέ κάτι να συμβαίνει και να υπάρχει μόνο για σας; Κάτι μοναδικό, που μόνο εσείς μπορείτε να βιώσετε όπως αισθάνεσθε;
λένε πως οι αγνές ψυχές βλέπουν αγγέλους
ΑπάντησηΔιαγραφήμακάριος όποιος μπορεί να το κάνει
πολές φορές συμβαίνουν πράγματα ανεξήγητα
και αισθάνόμαστε την παρουσία κάποιας οντότητας έίθε να είναι ο καλός μας άγγελος
καλή σου νύχτα
H αλήθεια είναι ότι ναι το έχω νιώσει εγώ αυτό και ήταν συγκλονιστικά ....υπέροχο. Με έσωσε απο ένα τροχαίο, ενα ανεπαίσθητο αγγιγμα στο χερι ικανό την ώρα που ειχα τα μάτια κλειστά και πηγαινα για πλαγιομετωπική, δίχως να φταίω, για να αποφύγω να σκοτώσω την οδηγό που βγήκε αντίθετα από δρόμο μπρος μου ξαφνικά, έστριψα να ρίξω το αυτοκίνητό μου πάνω σε μάντρα...Τοτε στα κλάσματα αυτα του δευτερολέπτου με τα μάτια κλειστά το ένιωσα. Οταν άνοιξα τα μάτια δεν πίστευα οτι αυτό το ανεπαίσθητο αγγιμα, ήταν ικανό να μου στρίψει ελάχιστα το τιμόνι να σταματήσω όντας με τα μάτια κλειστά εκατοστά ξιστά στο μαντρότοιχο. Το αυτοκίνητο που ήταν ακριβως μπροστά μου, βρέθηκε πισω μου με ένα τρόπο ακατανοητα "θεικό" και δεν μπορούσα και εγω και η άλλη κοπέλα να το πιστεψω!!!! Βγηκα έξω κοιτούσα το αυτοκίνητο γύρω γύρω και δεν πίστευα οτι ενω το είχα σε απόσταση μισου μετρου και έτρεχα δεν είχα συγκρουστεί ......Τη χρονική στιγμή της ζωής μου που έπαψα να πιστεύω σε πολλά, βγήκα και φώναζα χαρούμενη που ζώ θαύμα, θαύμα......Ηταν Χριστούγεννα...
ΑπάντησηΔιαγραφή