Πόνος. Συναίσθημα ψυχής ή απλή αίσθηση;

Ο πόνος είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να επηρεάσει την ψυχή και το σώμα. Πρόκειται για μια άσχημη αίσθηση που καταβάλει το εγώ κάθε ανθρώπου. Χωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες.

Στον ψυχικό και στον σωματικό πόνο. Ποιος από τους δύο είναι πιο επώδυνος όμως; Ποιος μένει καιρό και συνεχίζει να πληγώνει;

Σωματικός πόνος

Αν όπως περπατάς πέσεις κάτω και χτυπήσεις άσχημα ο πόνος που θα αισθανθείς είναι δυνατός και σου δημιουργεί νευρικότητα γι' αυτό που εσύ προκάλεσες στον εαυτό σου.

Ο πόνος αυτός είναι σωματικός και διαφέρει από κάθε άλλον. Πονάς από κάποιο υπαρκτό τραύμα το οποίο όμως πιθανόν θα περάσει και θα το ξεχάσεις με τον καιρό. Αν μείνει κάποια ουλή ή κουσούρι θα σου θυμίζει πάντοτε εκείνη τη στιγμή.

Ο πόνος αυτός είναι ανάλογος με το υπαρκτό χτύπημα. Ο σωματικός πόνος είναι αυτός που συνήθως φεύγει οπότε ας μιλήσουμε λίγο για αυτόν που εξακολουθεί να σε πονάει και ίσως κρατήσει για πάντα...

Ψυχικός πόνος

Ο ψυχικός πόνος αποτυπώνεται στο μυαλό και ενεργεί διαφορετικά από οτιδήποτε άλλο. Μέσα από τα γεγονότα που περνούν καθημερινά μπροστά από τα μάτια σου και τις καταστάσεις που δημιουργούνται, κάποια πράγματα μένουν ανεξίτηλα στο χρόνο. Παγώνουν σαν εικόνες μέσα στο μυαλό σου. Να ξεκινήσω λοιπόν με ένα παράδειγμα...

Ήμουν μαζί του και εκείνη η στιγμή ήταν η πιο όμορφη που έχω ζήσει σε ολόκληρη τη ζωή μου μέχρι σήμερα. Απίστευτα συναισθήματα που ένιωθα για πρώτη φορά και δεν ήξερα πως υπήρχαν, κατέκλυζαν το μυαλό και τις αισθήσεις μου. Ένιωθα να κολλάω στη στιγμή και να θέλω να τη ζω συνέχεια. Να μην υπάρξει αύριο. Δε ξέρω τι ήταν αυτό το μαγικό της στιγμής, με κρατούσε όμως με όλες μου τις αισθήσεις εκεί. Με σαγήνευε πλήρως. Λεπτά που εύχεσαι να ζήσεις σαν ώρες πολλές φορές.

Κι όμως. Πλέον εκείνος δεν είναι εδώ. Δεν είναι μαζί μου. Έχει μείνει μόνο αυτή η στιγμή. Έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου και δε λέει να βγει.

Λάθος.

Όχι μόνο αυτή. Αυτή και αρκετές άλλες παρόμοιες στιγμές το ίδιο δυνατές και όπου και να είμαι και όσο κόσμο να έχω δίπλα μου δε θα ξεχνώ. Θυμάμαι αυτές τις στιγμές και με πονάει. Πλέον με πονάει. Με πονάει που δε μπορώ να τις ξαναζήσω. Δε με κάνει να αισθάνομαι όπως τότε που ζούσα αυτές τις στιγμές. Καμία ευτυχία. Μόνο πόνο...

Ο ψυχικός πόνος είναι μια πληγή που πολύ δύσκολα κλείνει. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος φίλος και ταυτόχρονα ο χειρότερος εχθρός. Υπάρχουν λεπτά ατελείωτα που δε περνούν με τίποτα, ώρες που μοιάζουν ημέρες, σφίξιμο στο στομάχι, απαίσια διάθεση, απίστευτες συμπτώσεις που δε θα παρατηρούσες με τίποτα υπό άλλες συνθήκες και σκέψεις που δε σε αφήνουν να προχωρήσεις μπροστά. Κι όλα αυτά γιατί; Για να σου θυμίζουν.

Για να σου θυμίζουν κάτι που έζησες πρόσφατα και δε το ζεις πλέον. Κι όταν κάνεις αυτό το μικρό βηματάκι να πας μπροστά, τότε οι αναμνήσεις μένουν. Μένουν και σε γυρνούν πίσω πολλές φορές. Και συνεχίζει να σε πονάει. Για πόσο; Για όσο...

Μετά από καιρό λοιπόν, με το χρόνο σα σύμμαχο όσα θεωρείς πως δε σε κάνουν ευάλωτο είναι απλά η δύναμη της ψυχής να αρνηθεί πλέον στον πόνο και στις σκέψεις.

Κάποιες φορές τα καταφέρνει, άλλες όχι. Αν τα όσα έζησες σου περνούν απαρατήρητα τότε δεν είναι δυνατές στιγμές ή κάποιος άλλος πόνος σε κρατάει πιο πίσω. Είναι ένας φαύλος κύκλος βλέπεις. Πάντα κάποιος πληγώνει κάποιον άλλο, πάντα κάποιος δεν εκτιμά κάποιον άλλο, πάντα κάποιος θα πονέσει...

Τα πάντα είναι μέσα στο μυαλό. Η δύναμη του με τρομάζει. Κάθε μας ενέργεια και πράξη είναι αποτέλεσμα των σκέψεων μας.

Αν καταφέρει κάποιος να κατακτήσει τις σκέψεις σου να ξέρεις πως σε έχει δικό του για πάντα.

Πάντοτε έλεγα πως η μεγαλύτερη απιστία γίνεται με τη σκέψη και όχι με τη πράξη. Εκατομμύρια σκέψεις που ποτέ κανένας δε θα μάθει για τον άλλο.

Μπορείς να κάνεις έρωτα με κάποιον και να έχεις στο μυαλό σου έναν άλλον άνθρωπο. Η μεγαλύτερη απιστία για μένα!

Δε θα σε προδώσει όμως ποτέ η σκέψη σου. Κανένας δε θα μάθει ποτέ τίποτα. Κανένας δε θα γνωρίζει. Εσύ όμως θα πονάς. Κάτι πάντα θα σου λείπει. Και το χειρότερο από όλα;

Δεν είναι οι σκέψεις σου και ο πόνος σου. Είναι η ψεύτικη συμπεριφορά σου στον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Η μεγάλη κοροϊδία που δέχεται.

Μακριά από τον πόνο...

Πως όμως μπορείς να το αλλάξεις αυτό; Πως να βγάλεις έναν άνθρωπο, ένα γεγονός, ένα θάνατο, μια κατάσταση, μια τέλεια στιγμή από το μυαλό σου;

Πως θα μάθεις να μη πονάς, να γίνεις πιο σκληρός και να αντιμετωπίζεις διαφορετικά τα πάντα;

Αν ρωτήσετε εμένα θα σας πω πως δε ξέρω! Έμαθα να ξεχωρίζω τους ανθρώπους που θα με κάνουν να πονέσω και τα καταφέρνω καλά στο να τους εντοπίζω, αλλά πέφτω πάλι στην παγίδα και αιχμαλωτίζομαι μαζί τους. Όπως κάνουμε όλοι μας.

Ο πόνος πολλές φορές συναντάει ή γίνεται το απωθημένο και τα συναισθήματα μπλέκονται πολύ περισσότερο. Κάπως έτσι γεννιούνται τα ψυχολογικά προβλήματα στους ανθρώπους.

Ο πιο επώδυνος πόνος λοιπόν είναι αυτός που μένει ανεξίτηλος στο μυαλό. Κάποια πράγματα που δε μπορεί ο ανθρώπινος νους να τα ξεπεράσει και τα κρατάει εκεί. Πίσω. Στο υποσυνείδητο. Μέσα του. Κι επειδή εκείνος θέλει ίσως για πάντα να είναι εκεί. Και όσο κι αν είναι ο κολλητός μας ο χρόνος, αυτά κάποτε θα καταφέρουν να ξεπηδήσουν πάλι προς τα έξω και να θυμίσουν.

Να θυμίσουν άσχημα ή ευχάριστα γεγονότα, καταστάσεις, στιγμές και να συγκριθούν με το παρόν.

Αν με ρωτήσεις θα σου πω ότι έμαθα να πονάω. Έμαθα να πληγώνομαι και να προχωράω μπροστά αφήνοντας μόνο τις καλές αναμνήσεις στην άκρη του μυαλού μου. Απλά προσπαθώ να μη σκέφτομαι. Έτσι αντιμετωπίζω ότι δε θέλω πια να υπάρχει στη ζωή μου. Και όσο δε το θέλω πολλές φορές τόσο πιο πολύ συμβαίνει...

Πιστεύω πως ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις ένα γεγονός, ένα πρόσωπο ή στιγμές χαραγμένες στο μυαλό σου είναι αρχικά να το θέλεις πραγματικά. Αυτό δεν ισχύει μόνο στην περίπτωση θανάτου κάποιου προσώπου που αγαπάς.

Αν λοιπόν θέλεις να ξεπεράσεις οτιδήποτε άλλο νέες στιγμές, νέα πρόσωπα και καλύτερη διάθεση θα έρθουν και θα σε βοηθήσουν σίγουρα μαζί με τη βοήθεια του χρόνου.

Και μη ξεχνάς πως είναι πολύ πιθανό οι νέες στιγμές και τα καινούρια πρόσωπα να σου αρέσουν περισσότερο, τόσο που μερικές φορές μπορεί να ξεχάσεις ό,τι προηγούμενο. Αρκεί να το θέλεις. Τότε μόνο ξεπερνάς τον ψυχικό πόνο. Α και θυμήσου... Δεν ευθύνεται ποτέ κάποιος καινούριος άνθρωπος στη ζωή σου για αυτά που σου έκανε κάποιος προηγούμενος.

Εάν δε θελήσεις να ξεπεράσεις γεγονότα και θέλεις να συνεχίζεις να πονάς για οποιοδήποτε λόγο, μη κάνεις κινήσεις που θα πληγώσουν κάποιον άλλο απλά για να δοκιμάσεις εάν μπορείς να ξεπεράσεις το δικό σου παρελθόν ή να περάσεις καλά.